Geregistreerd: 09 jan 2007 21:51
Berichten: 547
Woonplaats: bij Ninove
|
Hier een voorsmaakje. Groet. Hugo Met een computerstem als van een robot na betaling aan de Italiaanse peage : Arrivederci!
Ik antwoord prompt : Arrivederci Maria! Slagboom omhoog. Toch nog vlug even het raampje laten zakken en aanvullen : dat is van Will Tura, he!
Tuut, tuut achter ons, die ongeduldige Italianen … Ik reculeer nog een metertje en vul aan tegen de robot-stem-madam aan het peageloket : en we hebben bij ons ook nog Marina van Rocco Granata en onzen Adamo zong : Dolce Paola. Tuut, tuut, tuut maar nu wat agressiever! Mijn antwoord : tuut, tuut, tuut, tuut … vooruit en hand omhoog door het raam, zwaaien als waren we beste vrienden, onze achterligger en wij!
Zo pak je ze best aan, dat leerden we al vlug. De eerste keer is dat ‘getuut-tuut’ wel schrikken. Zeker als je rustig van de Petit-Saint-Bernard en met de Mont-Blanc in je rug, je correct houdt aan de opgelegde 50km per uur en het pas helemaal de max wordt als de carabinnieri je over de volle witte lijn inhaalt na een eind knipperlichtje spelen en ‘tuut-tutend’ achter je camper, je breed gesticulerend te verstaan geeft dat het gerust wat sneller mag, we zijn hier in Italië, he!
Echt voor een film : die temperamentvolle, bruingeblakerde carabinnieri-man die van achter zijn stuur door het raampje van de passagier hangt terwijl hij over de volle witte lijn stuift precies of hij de maffia achterna moet zo op zijn eentje vlak onder de noen … maar ’t is wel middagrust, he, snappen jullie vreemdelingen dat niet?
Dat was van ’t jaar onze entrée in Italië. Juist, dat was in de Valle d’Aosta. Op weg naar Aosta. We bolden over de col du Petit-Saint-Bernard (2200m), PRACHTIG zeker aan de Franse zijde – met nog sneeuw en een maand vroeger geopend dan andere jaren wegens het goede weer.
Courmayeur als eerste Italiaanse stadje ad voet vd Mont Blanc (Chamonix ad Franse zijde), stonden we wild en heel alleen. Maar wat een verrassing, ’s morgens … werden we wakker op de markt. Ongelooflijk gezellig en buitengewoon decor, dat massief van de Mont-Blanc, met de afsmeltende blauwe gletsjer.
Door de Valle d’Aosta naar de hoofdstad Aosta dus : gezellige stad met Romeins grondplan en o.a. nog enkele ommuringen, poortgebouwen, theatro Romano, triomfboog v Augustus (= Aosta) enz en een cp (10€) op 15’ vh centrum, niet zo rustig gelegen maar alle faciliteiten en veilig.
We slenteren ’s anderendaags verder door de vallei langs de Dora Baltea die zoals eerder gezegd zijn water uit het Mont-Blancmassief haalt. Hier en daar houden we even halt en bekijken de vele kastelen in deze vallei o.a. in Saint-Pierre en Chatillon. In Donnas kan je niet naast de Stradia Romana kijken, dat is het overblijfsel van een oud Romeinse weg met poort, uitgekapt uit de rotsen. De moeite waard net als Pont-Saint-Romain, even verderop. Een gezellig stadje.
De volgende dagen doen we nog Beilla en Ivrea, typische kleine stadjes waar het gezellig toeven is en er cp zijn.
Daarna Turijn, hoofdstad v Piemonte, moeilijk te vinden cp die in de campergids aangegeven staat en onveilig! Omdat het al zo laat is, rijden we door naar Rivoli maar ook daar voelen we ons niet op ons gemak, het lijkt hier eerder een zigeunerkamp. Dus toch nog maar even verplaatsen naar Rosta, op het gemeenteplein. Van hieruit met de trein naar Turijn, lijkt ons ook maar niets. Ik kan de camper niet veilig genoeg achterlaten naar mijn goesting, evenmin in Avligiano. Er zijn hier wel camperplaatsen met voorzieningen maar je staat daar heel alleen en een eind weg van de bewoonde wereld.
Dus nog even een andere cp proberen in Turijn : Villa Rey. Fantastische keuze. Boven de stad en in de wijk San-Martino, net over de Po. Een zeer gezellige plek (eigenlijk een oude camping) met alle voorzieningen. 27€ maar vooral veilig, sympathiek en mooi gelegen bij een oud kasteel. Wel een kort klimmetje met enkele haarspeldjes. Om naar Turijn te gaan keer je te voet terug naar de wijk San Martino, +/- 1km afdalen en dan met de bus naar ’t centrum van de stad.
Turijn = Prachtige stad met tal van Romeinse overblijfselen o.a. het rechthoekige grondplan zoals in Aosta, het huis van Michelangelo, de vele gallerijen in de prachtige gebouwen en pleinen, sfeer ten top. Ondanks de drukte toch een rustige en vooral gezellige sfeer. We laten ons verleiden door de lekkere ijsjes, want hier hebben ze de beste ijsjes ter wereld, daarvan zijn we zeker! ’s Avonds een lekker glas wijn met tapa’s. De bus op en na wat gesukkel – maar de mensen helpen je bijzonder vriendelijk – terug naar Villa Rey. Dit was een topper, hier komen we zeker terug.
Niet alleen de ijsjes zijn top in Italië maar ook de meisjes zijn hier bijzonder gelukt. Ze steken hun ‘vooruitstrevende natuur’ niet weg, duwen al dat moois nog wat omhoog en lachen je vriendelijk toe. Wat dachten ze? Dat die oude Belg daar geen oog meer voor heeft?
Dan naar Lago Maggiore om wat uit te rusten maar daar kwam weinig van in huis! Even buiten Arona, ten zuiden van het meer, installeren we ons op een gezellige camping Azuro *** in Dormelotto.
Het voorste gedeelte van de camping kan wedijveren met ‘camping Marva’ al bij ons in Blankenberge. Maar achteraan staan we des te mooier, rustig, schaduwrijk onder de bomen en op amper 50m van het Lago Maggiore. Aan de andere kant van het water zien we Lisansa liggen, waarvan we het klokkengelui goed kunnen horen. We hebben onze fietsen bij dus staan we op een kwartiertje in het gezellige Arona.
… ’s Anderendaags maken we een boottocht van 4,5u over het Lago Maggiore tot Locarno in Zwiterland waar we even de Zwitserse sfeer gaan opsnuiven. De maaltijd op de boot is een Italiaanse vertoning van Comedia del Arte. Gelukkig pakken de passagiers het sportief op omdat de obers supervriendelijk zijn. De kwaliteit van het maal is veel minder maar kom …
Met de bergtrein keren we terug, … ongelooflijk mooi over die smalle bruggetjes die ons over de canyons voeren. We klimmen tot hoog in de bergen. Ik vind het pas helemaal benauwend als ik het veel te smalle spoor opmerk, nog geen meter breed voor een volgeladen klimmend treintje met 3 wagons die de hele tijd kermen en piepen, remmend en hijgend …
We doen ook nog Isola Bella, een van de eilandjes op het Lago Maggiore en bij Stresa. Toonbeeld van tuinarchitectuur in het kasteelpark. Onze zoon was daar tijdens zijn opleiding en raadde ons aan dat zeker te doen, terecht!
De Colosso van Carlo de Borromeo komen we bij Arona tegen, bekijken dat even, klimmen die niet in maar zijn des te geïnteresseerder in het leven van deze zalig verklaarde pater waarvan we later zijn opgebaard lichaam terug vinden in de dom van Milaan.
Dan nog naar Lombardije met de stad Milaan. Ook hier installeren we ons veiligheidshalve op een camping (Milano) 10km buiten de stad. Makkelijk te bereiken met bus en metro. Milaan moet je gezien hebben, het is een ongelooflijk chique stad met de indrukwekkendste dom die er in Europa te zien is, ONVOORSTELBAAR!!! Meer dan 1000 stenen beelden. Je kan op de daken gaan kuieren (betalend) maar interessanter is het, als je in het naastgelegen chique winkelcentrum met de roltrappen op de 8ste verdieping gaat kijken ... van hieruit krijg je een totaal ander perspectief.
En de chique, geplaveide straten en gebouwen. Eerder toevallig vonden we er het standbeeld en de overblijfselen van het paleis van keizer Constantijn met de zuilenrij in Ionische stijl. Constantijn liet in in 313 het Christendom toe … Ik zing : Constantijntje, slaap zacht, ‘k wens j’een zalige nacht … en wees maar gerust dat onze eerste kennismaking met deze stad een vervolg zal kennen, ze is zacht en lonkt om telkens terug te keren. De ijsjes en de meisjes zijn ook hier bijzonder gelukt!
Milaan … natuurlijk ook de Leonardo Da Vinci-stad! O.a. museum maar vooral het Dominikanenklooster op de Piazza Maria del Grazzie, waar hij het Laatste Avondmaal in de refter als fresco op de muur zette en onmiddellijk doorhad dat z’n techniek niet goed was en quasi direct een replica maakte op doek dat in dezelfde periode aangekocht werd door onze abdij van Tongerlo!!! (wat ze daar niet weten).
We mochten daar in die kloosterrefter niet binnen omdat het als UNESCO erfgoed vreselijk beveiligd is en je dus ook twee dagen op voorhand moet reserveren maar dan hadden ze nog geen kennis gemaakt met den Hugo!
Ik trok (beleefd) al mijn registers open en vertelde dat ik daar 25 jaar les over gegeven had (wat ook zo is) en speciaal naar Milaan kwam enz, enz, enz … en dus mijn Vlaamse Leeuwentanden vriendelijk toonde … en … op minder dan 3 uur stonden we daar in die kloosterrefter binnen.
Het was mij meer te doen om de sfeer in dat klooster en die eetzaal te zien vd Dominikanen met het LA als zaten ze met Jezus aan tafel … dat deed me rillingen krijgen, ik heb daar zo vaak over verteld, gegidst en bezocht in Tongerlo, waar het schilderij veel duidelijker is… maar dat is een ander verhaal.
Het kunnen betreden van die refter meer dan de aanblik vh fresco deden ons wat …. dus wij blij de originele plek gezien te hebben vooral omdat het eerst onmogelijk leek!
Dan maar weer Frkrk. binnen en op de Col de Mont-Cénis (2100m) wild gestaan en overnacht, onze 300ste ‘wilde’ nacht in de zwerver. Doorheen Frkrk : de Alpen, de Haut Jura, de Jura, Franche Comté met de Doubs naar de Champagnestreek waar we bij Lac du Der Chantecoq nog enkele dagen doorbrachten om te bekomen van onze zwerftocht.
Veel te veel kilometers afgelegd nl. 3000, maar dat gaat zo met ouder worden : gretiger en gulziger, veel meer willen zien, beleven, ontmoeten … en onze ‘zwerver’ draagt daar zonder problemen zijn wieltje toe bij!
Hugo en Leen
12 juni 2011
Verslag wordt tijdens mijn winterslaap 2011-2012 met veel foto’s overgebracht op onze http://www.leenenhugo.be
_________________
reizen om te leren,
zwerven en zweven,
genieten, ontmoeten,
bewonderen, verwonderen, respecteren
Laatst bijgewerkt door {hugo} op 13 jun 2011 19:24, in totaal 2 keer bewerkt.
|
|
Inloggen
Registreren
Help
