Uit mijn feesboek...vandaag.
Homecovideresort.
"Hoe is't"
De welbekende vraag dat alles en niets dekt.
Je kent dat, de openingszin als je iemand ontmoet, 'de vluchtige' vraag en de daaropvolgende antwoord:
"Goed"
"Koud hé? Krijg je ook te horen, of een çavakes..."
Maar echt?
Je wilt het uitschreeuwen dat het niet gaat, je wilt vertellen dat je met iets zit of vertellen dat het echt goed gaat met je en blij bent maar je moet verder, genen tijd!
"Salut, ciaokes, tot in den draai"
...Leegte, verdriet, angst.
Wel de laatste overlijdens die ik las en hoorde of zag passeren via de media deden mij schrikken.
Zij wel en ik niet.
Ben ik anders?
Verdien ik dat 'om er nog te zijn'?
Ik vind het zo jammer!
Boos ben ik ook, boos op de zoveelste tegenstrijdige sensationele berichten al dan niet bewust rondgestrooid.
Oké, er is vrijheid, er zijn volle perrons en de cultuur aan banden.
Shame on you.
Dus met mij gaat het steeds beter, waarschijnlijk wegens deze opinies.
Wel ik weeg nog steeds 58.5 kg naked to the bone.
Word wakker rond een uur of vijf wat nog steeds mijn lievelingsuur is, dat is 'me time'.
Ik doe daar mezelf een plezier mee, ben de koning te rijk en een erfenis van het 'kompelzijn'.
Ik ben nog niet zelfstandig, samen met dat vermaledijde uur sta ik op met een saturatie van net iets onder de 87, 88 maar schiet meteen naar de 91 en ietjes hoger met behulp van mijn zuurstof.
Even maar want ik wil van die slang af...
Gisteren heb ik zelf ons middagmaal bereid.
Tagliatelle met een pesto alla Genovese. Lichtjes pikant
Anderhalve bord binnen gesmikkeld wat resulteerde dat ik 's avonds geen of weinig honger had.
Van sex is er nog niets van gekomen, staat wel geprogrammeerd in mijn agenda als een ' to do ' voor 2022.
Liliane is daarmee opgetogen...ik zal haar wel in de watten leggen...watteren.
Januari is een drukke maand sinds mijn agenda up to date is.
Afspraken met behandelende artsen en zelfs de autokeuring.
Ja-ha, die gasten maken ook uitzonderingen voor jou.
Ik mag als een vip aankomen over een tiental dagen...gewoon je verhaal doen via de telefoon.
Ik heb de vrouwelijke stem aan de andere kant van de lijn doen smelten.
Mijn charmes werken nog, of dat voldoende gaat zijn om mijn 12 jaar oude Fiatje erdoor te krijgen is nog een openstaande vraag.
Ik zal mijn zuurstoffles alleszins meeslepen die dag...een korte rok aandoen zou te belachelijk zijn.
Ja dus met mij gaat het goed. Alive and kicking en voel mij toch wel een beetje gelukkig dat ik er nog mag zijn.
Mijn tijd is nog niet gekomen.
Eind april is voor mij D-day maar daar vertel ik later wel over.
Terrils en Omer...
Maar...hoe gaat het met je?