CAMPERSITE.BE

Gegroet,


Zaterdag 2 augustus 2008

We zijn nu al sinds woensdag onderweg met ons Transitje om de laatste informatie te verzamelen. De afgelopen maanden hebben we inderdaad alle mogelijke info verzameld om aan een nieuwe zwerfwagen te beginnen. Vele tientallen kilo’s katalogi en vele honderden websites hebben we doorworsteld, en we spraken met heel veel mensen (verkopers van basisvoertuigen en van allerlei zwerfwagenmateriaal, technici, ombouwfirma’s, enz.). En vandaag is het zo ver: onze informatieronde zit erop!

Omdat de algemene indeling van ons Transitje ons zo tevreden stelt willen we daar niet al te veel aan veranderen. Maar eigenlijk weten we nog niet hoe die nieuwe er moet uitzien, en of alle puzzelstukjes wel goed in mekaar kunnen passen om een haalbaar resultaat te kunnen bekomen.

Nergens werkt mijn kreativiteit beter dan in een zwerfwagen, temidden van een rustige natuur. Daarom rijden we vanavond niet naar huis, maar wel naar een stil plekje in de polder in de buurt van het Verdronken Land van Saaftinge (met zo’n kleine bestelwagen geraak je toch echt overal!) om er heel ontspannen te kunnen slapen.





Zondag 3 augustus 2008

We rijden tot boven op de dijk – mag eigenlijk niet, maar ja… . Vanaf de Hedwigepolder hier is het uitzicht heel sereen, zo over het Verdronken Land en daarachter de Zeeschelde: http://static.panoramio.com/photos/original/2682672.jpg .

Binnenin ons Transitje is het één chaos: kleine en grote vellen papier, potloden en balpennen in diverse kleuren, linialen en meetlatten, folders en tabellen met specs en afmetingen en gewichten, losse kribbels en post-it’jes, gommen en vooral heel veel vrijgekomen gomsel met potloodkleur… . In de namiddag is het gelukt: de definitieve indeling van Kwibus staat op een ruwe schets die we later zullen uitwerken, maar we zijn nu zeker dat het konkreet haalbaar is!

In de verte daagt één van de schaarse voertuigen op… en komt de dijk opgereden, naar ons. De wagen met Nederlands kenteken stopt en de chauffeur komt naar ons toe. Wij beginnen al aan het bedenken van uitvluchten waarom we daar op die verboden plaats zijn gaan staan. Maar eigenlijk is nu wegvliegen niet meer zo erg: ons indelingsplan is immers gereed! Doorheen onze “terrasopening” achteraan worden we aangesproken door de kerel die ons eerst geïnteresseerd wat vragen stelt waar we vandaan komen, wat we vinden van de streek, enz. Dan spreekt hij ons zeer innemend over deze streek – zijn streek die hij zo liefheeft, over zijn landbouwbedrijf daar in de polder. Plots valt een woord dat ik nog nooit hoorde: “ontpoldering”. Vanaf dan slaat de toon van het gesprek gans om. Het gaat nu over landbouw en fabrieken, over Nederlanders en Belgen, over boeren en groenen, …

Gisteren zag ik hem terug, deze boer uit de Hedwigepolder. Op dit filmpje staat hij tussen: http://www.deredactie.be/cm/vrtnieuws/m ... 1/1.613132 .



N.B.:
Met bovenstaande wil ik absoluut geen polemiek opstarten over wat dan ook. Ik wil enkel maar vertellen dat de Hedwigepolder voor Kwibus altijd wel een heel speciale betekenis zal blijven hebben, ook al zal bijna iedereen de naam vergeten hebben. Tevens illustreer ik hiermee zo ’n beetje onze reisstijl. Het onderweg opzoeken van andere al dan niet bestickerde zwerfwagens en al dan niet streekgenoten zal ik zeker niet uit de weg gaan. Maar als de boer van de Hedwigepolder of de imâm van de oase van Halg Jimel of de boerin aan de Kvinnheradsfjord niet uit eigen beweging een babbeltje komen slaan aan ons “terras”, dan ga ik zelf wel op zoek naar de pastoor van Idanha-a-Nova of de theeplukker van Pınaraltı of de gepensioneerde spoorwegarbeider van het Siciliaanse Solicchiata. De toegankelijkheid van plaatsen en mensen met een kompakt bestelwagentje-met-open-terras is beslist groter dan met een zogenaamd “echte” zwerfwagen. En alleen daarvoor al wil ik graag de kleine moeite doen om een zithoek tot bed te vertimmeren (en omgekeerd).