CAMPERSITE.BE

Hét forum in verband met Motorhomes
Het is nu 29 maart 2024 00:04

Alle tijden zijn GMT [ Zomertijd ]


Forumregels


Klik hier om de forumregels te lezen.




Plaats een nieuw onderwerp Antwoord op onderwerp  [ 15 berichten ] 
Auteur Bericht
 Berichttitel: ITALIA XXL. herfst 2021... Het vervolg.
BerichtGeplaatst: 24 nov 2021 16:19 
Offline
Site Admin
Site Admin
Avatar gebruiker

Geregistreerd: 20 feb 2005 06:51
Berichten: 35305
Woonplaats: Houthalen en meestal onderweg naar...
.

Deel I gemist? KLIK HIER.


Afbeelding



Lap, daar ga ik...



" Fra zeg eens iets! " roept Liliane, bijna schopt ze mij om te voelen of er nog leven is in mij.
Ik beweeg een beetje, ik kijk links en rechts, ik merk meteen dat het perspectief er anders uitziet dan enkele seconden geleden door de lens van mijn Nikon.
Ik lig plat.
" Laat me een minuutje liggen " zeg ik in de hoop niets gebroken te hebben en heelhuids terug te kunnen rechtstaan.
Niet dus.
Met hulp van omstaanders geraak ik langzaam recht, ik tel mijn vingers, ze zijn er.
Ik bekijk mijn bril, die is nog heel. Mijn oude Nikon doet het nog.
Ik buig door mijn benen en zie ter hoogte van mijn knie twee rode bebloede plekken.
Op de door duiven besmeurde stoep waar ik over struikelde of uitgleed tijdens het nemen van een foto van Vitorchiano liggen twee lappen huid.
Van mij? Eek!
Dus toch niet heelhuids rechtgekomen.



Afbeelding


Van een winkelier krijg ik water en een papieren poetsrol om mij proper te maken.
Van een koppel Duitsers dat naast ons geparkeerd staan krijg ik pleisters om de wonden te beschermen.
Van Liliane krijg ik bezorgde blikken.
" Wat doet ge nu Johan?"
Ze probeert mij op te beuren.
" Kunt ge nog iets bewegen? " vraagt ze en pinkt een traantje weg.
" Ja zeg ik " en kijk naar mijn kruis.
" Auch k 'zal het morgen wel voelen zeker? en laat het erger schijnen dan het is door veelbetekenend mijn gezicht met de daarbij horende juiste grimas te tonen.
" Auch mijn elleboog..."



Afbeelding



Iets over Bomarzo?
Il Parco dei Mostri of de Sacro Bosco in mijn moedertaal geschreven, is een tuin ontworpen door Pirro Ligorio een tijd geleden.
Verdere details zijn op te zoeken op het wéwewé...
Wat ons aantrekt is het park en de figuren, in de vakantiebrochures omschreven als niet te missen of een to do item als men in de buurt van Rome of Viterbo verblijft.
Een fantasiebos als ik het met mijn simpele woorden mag omschrijven, een bos met monsterlijke en groteske figuren, surreële architectuur.
Ooit alleen bezocht toen wij Rome aandeden, Otto onze Jack Russel mocht niet binnen.
Liliane bleef buiten.
Dit wilde ik haar nu niet ontzeggen.



Afbeelding



Vroeg daar zijn is de boodschap als je in alle rust enkele mooie beelden wil fotograferen.
Inspiratievol om wat oefeningen na te bootsen...
Spotgoedkoop, platgelopen door toeristen met bussen.
De aanwezigheid van het park met restauratiemogelijkheid speelt daarin een rol natuurlijk.
Wij verkozen vroeg de tuin te bezoeken op een afstand van een tiental minuten wandelen van de camperplaats om dan in Vitorchiano iets te nuttigen.
Ik val, het etentje valt ook in het water.


Toch niet naar Puglia en gasproblemen.



Afbeelding



Er doet zich iets vreemds voor met onze gasinstallatie.
Nu ja, als je veelvuldig forums over motorhomes volgt dan kan je al iets vermoeden en in de juiste richting denken.
Dit voor de ingewijden of oude rotten.
Als we vrij staan werken alle toestellen normaal zonder problemen maar nu bij het inschakelen van een gaspitje of de boiler in combinatie met de koelkast gaat mijn ontspanner of gasslang met breukbeveiliging in faling...
Secumotion? Slangbreukbeveiliging te gevoelig?
Te weinig debiet?
Ik omzeil het euvel door alle vuurtjes heel klein te ontsteken en het debiet langzaam op te voeren.
Dit werkt.
Bijkomstig zitten we met een dilemma.
Uit de radio zijn er onheilspellende berichten te horen over zuid Italië...stormen, regen, lawines, overstromingen.



Afbeelding



Mijn luie manier van rijden brengt ons terug in noordelijke regionen, bij Carpi in Emilia-Romagna stoppen we.
Carpi bezit één der grootse piazza's van het land.
Het is lang geleden dat we de stad ooit bezochten en het ligt in de richting van beter weersvoorspellingen...we halen wat lekkers uit de, je raad het, supermarkt.
Mensen bekijken en luisteren naar de vrolijke soms luidruchtige Italianen doen we op de Piazza Garibaldi bij een blonde Becks.
Far niente...de dolce is er niet bij.



Che palle bij Gabry te Portiolo.



Che palle is een Italiaanse uitdrukking dat je gebruikt als je baalt bij iets, van iets.
Bij Gabry te Portiolo, waarschijnlijk een afkorting van Gabriele of Gabriella...maakt niet uit.
We vertrokken voor een fietstochtje vanuit San Benedetto Po, gekozen wegens de vele fietsmogelijkheden in de omgeving van de Po en uiteraard de magnifieke abdij.
Je kan er kiezen uit verschillende parcours beschreven op een bord naast de camperplaats, maar eerst aten we met smaak onze tortellini di Valeggio uit de nabije supermercato met een sausje van salie en boter zoals het hoort.
" Op deze manier sparen we een flinke hap van het budget Liliane, merk ik op, we maken winst op den duur."
Waarschijnlijk zijn onze eisen en verwachtingen te hoog gegrepen wat restaurantjes betreft.
We zoeken een tavola calda of osteria, iets simpels met huiselijke keuken.
Waar de mamma achter het fornuis staat, of de schreeuwerige kleine dikke kok met een vuile voorschot, ook goed.
Waar kan je dat nog vinden?


Afbeelding



Bij Portiolo na X aantal kilometers gefietst te hebben in het deels beschermd natuurgebied van de Po stoppen we voor een drankje.
De tijd lijkt hier te hebben stilgestaan.
Een bar uit de jaren stilletjes, plastieken muggenhor bestaande uit glinsterende pareltjes, plastieken stoelen, tafeltjes wanordelijk gestald op een pleintje...de gordijnen aan de vensters hangen al jaren niet meer recht...
Zou dit de place to be zijn dat we zoeken?
Ik begroet in ieder geval de verwonderde blikken van de aanwezige locals, de gesprekken stokken.
Wie komt er hier in dit verloren gat?
" Un bianco fermo en un rosso " vraag ik .
" Alla spina? " vraagt het dienstertje.
Alla spina of sfuso is een gewoon wijntje van de tap.
Een lokale wijn zonder merk, meestal in vaten aangekocht bij een coöperatieve.
Zeker niet minder lekker, maar soms ook vlak en weinig alcoholpercentage.
Je kan er sloten van drinken.
" Vroeger bestelde je altijd een liter " zegt Liliane.
" Vroeger kon je in trattoria's lekker huiselijk eten, nu? repliceer ik.
" Quanto devo? " Of hoeveel moet ik vraag ik aan het dienstertje bij de toog, om tegelijkertijd de keet van binnen te kunnen bemonsteren.
Het dienstertje bekijkt mij, vraagt aan de baas hoeveel ik moet.
De baas bekijkt mij van kop tot teen.
Waarschijnlijk ziet hij zonder twijfel aan mijn short en t-shirt dat ik een toerist ben.
" Tre euro. "
Lap weeral gekloot.
Hoezo drie euro voor twee wijntjes? En die mannen buiten?



Afbeelding



In elk geval in San Benedetto Po gebeurd er buiten het fietsen en een eventuele abdijbezoek gene zak.
Je wordt hier letterlijk gedwongen om te bezinnen.
Piano turista, vai piano!



In Lazise zijn we thuis.



Afbeelding



We bevinden ons al drie dagen op de Campeggio comunale di Lazise.
Dit bevalt Liliane, mij ook trouwens.
Een beetje een thuisgevoel, niet te veel want eens thuis wil ik wel elders zijn en elders wil ik verder.
Een vicieuze cirkel.



Afbeelding



We fietsen naar Torri del Benaco als een fictieve eindoel en passeren de pittoreske naburige gemeenten als Cisano, Bardolino, Garda.
Beccherie in het centrum van Lazise wordt onze stambar.
We slenteren door de woensdagmarkt, nuttigen 's ochtends een croissantje met een caffè macchiato aan de binnenhaven van Lazise en maken onszelf wijs dat we het hier wel lang kunnen uithouden.



Afbeelding



Dagelijks worden mijn wonden verzorgt en dat zal gedurende bijna het ganse verlof moeten gebeuren.
Gelukkig kan ik blijven fietsen.
We ontlopen de uitzonderlijke drukte door wat fietsroutes te ontdekken richting hinterland.
Letterlijk hinterland in het Deutsch geschrieben want je waant je hier bijna aan de Moesel.
Weinprobe, echtes leder en aufverkauf zijn de woorden dat je hier het meeste tegenkomt.
De ciclabile lungolago hebben we meermaals gedaan en genieten nu van enkele fietsroutes tussen de immense druivengaarden.



Afbeelding



Bij Baffo en Cordonega zijn we uiteindelijk beland voor een pizza.
Dat zijn de twee trattoria's die in de loop der jaren door ons steeds terug bezocht worden.
Een review? Niet verder zoeken, dat zijn gewoon de twee beste trattoria's pizzeria's aan het meer.



Afbeelding



Een ciclabile met de meeste wauws!



Daarvoor moet je aan een andere lago zijn.
Het Iseomeer.
Ten noorden van dit meer ligt Costa Volpino waar we de volgende dagen zullen verblijven.
Een camperplaats met alle voorzieningen dit geheel terzijde, op wandelafstand van Lovere en gelegen aan enkele boeiende fietsroutes.



Afbeelding



Omdat beelden meer zeggen dan woorden volgt er nu een stukje senza parole.



Afbeelding



Afbeelding



Afbeelding



Afbeelding



Afbeelding



Afbeelding



Het enige wat ik hier wil toevoegen is dit.
Doen! Dit hoeft geen betoog, dit is de ciclopedonale Toline-Vello of Vello- Toline afhankelijk van je startplaats.
Het levert naast een deugddoende fietstocht adembenemende, prachtig panoramische uitzichten vanuit een geheel autovrije fiets en wandelpad.
Zicht over het Iseomeer en het eiland Monte Isola.
Wie meer wil kan zelfs rond het eiland fietsen!



Fietsen kan je ook in Liguria.



Afbeelding



De previsioni del tempo in Italia of met andere woorden " il meteo " geven warme en mooie dagen aan de Ligurische kust.
We gaan op routine verder.
Zon, warmte en een beetje thuisgevoel, meer moet dat niet zijn na het ietsje frissere Iseomeer.
Na een korte oponthoud in Pietra Ligure, dit om de afstand wat korter te maken en wat uitwaaien aan zee, zijn we in Diano Marina aanbeland.
Een oude gekende plaats voor ons.



Afbeelding



In het centrum van Diano valt ons de zinspreuk hierboven op.
Volgens een studie besteed de gemiddelde Italiaan van pakweg 82 jaar 4 jaar van zijn leven aan het koken en 6.5 jaar aan het eten.
De vraag " heb je al gegeten? " is het grootste bewijs of expressie van liefde.
Aangezien wij tot nu toe nog maar enkele keren op restaurant zijn geweest en telkens ons eigen potje gekookt hebben...joehoe!!!
Een geliefkoosde bezigheid is een aangename slentervoormiddag in het centrum.
Prendere un caffè, menukaarten bekijken, ons de vraag stellen of we al dan niet uit gaan eten...weeral.



Afbeelding



We komen overeen dat het maar moet gebeuren als het ons gewoon overkomt.
We gaan niet meer op zoek, koken ons eigen potje en bedrijven de liefde aan honderd per uur? ( )



Afbeelding



Een doordeweeekse domenica in Diano M.



Een korte berekening van de nog aanwezige slipjes en sokken...een laatste maal de was doen!
Namiddag doen we de Capo Cervo en de Capo Mele, enkele beklimmingen uit de Primavera, je weet wel, de voorjaarsklassieker Milaan-Sanremo.
In Alassio zakken we onderuit in een zetel van een chique zaak tegenover de " Muretto."
" Un bianco en un rosso prego " vraag ik aan de garçon.
De prijzen zijn ook op z'n zondags...



Afbeelding



Wie de andere richting uit wil gaan kan het fietspad met de toepasselijke naam L'incompiuta nemen richting Imperia.
Vlakker, korter en sneller naar het bevallige Porto d' Imperia, minstens even mooi met zicht op zee.



Afbeelding



Primavera.



Afbeelding



Lente?
Ik noteer die dag in mijn dagboek " bijna te warm " zegge en schrijve 26 oktober 2021.
We verblijven te San Lorenzo al Mare waar het befaamde fietspad richting Sanremo begint.
Autovrij, enkel voor fietsers.
Overbekend.
Dat heeft ook gevolgen.
Het nadeel van zo een populaire fietspad, iedereen wil daarop fietsen, je kan er zelfs op verschillende plaatsen fietsen huren, fietskiosken...defibrillators...we zien enkele valpartijen voor ons neus gebeuren.



Afbeelding



De kathedraal van Milaan .



Vanuit de Certosa di Pavia fietsen we naast de Naviglio tot in Milaan.
De Duomo bereiken we na een kleine 30 km.
Er is wat bekijks.
Ik voel mij bekeken, tegenover de Dom op de Piazza Duomo, in shorts en fiets ter hand.
Liliane lacht mij bijna uit.
" Fra! "
" Ja watte! Ben ik er niet op gekleed zeker? "



Afbeelding



" Ik denk niet dat we de gaanderijen binnen mogen in deze tenue Liliane!"
Tenminste van één toerist krijg ik bijval, minutenlang bekijkt hij ons en onze fietsen en steekt goedkeurend zijn duim omhoog.
Rare kwieten de toeristen...



Afbeelding



Misschien verwonderd van fietsers te zien in het zicht van een der grootste kathedraal te wereld.
Bij Bar Duomo op de gelijknamige piazza zien we dat een biertje navenant de grootte van de kathedraal kost.
We laveren tussen de tramsporen door tot aan de rand van Milaan, bijna ter hoogte van de Naviglio Pavia- Miliano.
Democratische prijzen voor een Stella, nu ja, bij ons betaal je dezelfde prijs voor een paar zware biertjes.
We genieten ontzettend met onze e-bikes.
Misschien de beste manier om een land in al zijn facetten te ontdekken.
Je kan steegjes in die verboden zijn voor alle verkeer, voetgangerszone 's. Fietsen ter hand uiteraard.
Soms even een eenrichtingsstraat in richting bezienswaardigheid, een ZTL...maar de volgende keer met aangepast kledij.



Afbeelding



Een korte beschrijving van de Naviglio Pavese.
Dit was een verbindingskanaal dat Milaan met de in het zuiden gelegen rivier Ticino verbond.
In gebruik destijds voor goederenvervoer, irrigatie van de vlakte en nog wat meer.
Nu is er geen scheepvaart meer, het jaagpad naast het kanaal is nu omgetoverd tot een geliefd fietspad.
Een zaligheid om én Pavia, de Certosa én Milaan op een slowtempo te bezichtigen, de omgeving te ontdekken.



Om het af te leren, Desenzano.



Einde oktober, de camperplaats in Desenzano is amper bezet.
Mijn shorts heb ik ingeruild voor een gewone broek, ' s avond gaat de ringverwarming aan.
Waarschijnlijk de voorlaatste overnachtingsplaats eer we de weg terug aanvatten.
Een tiental dagen marge om thuis te geraken.
Nu moet ik wel min of meer een route plannen.
" Vipiteno? Garmisch? Eichstätt? Ansbach? Rothenburg ob der Tauber? Lohr am Main? Mainz? Malmedy Liliane? Liliane...?"



Afbeelding



Een laatste fietstochtje naast het meer.
Hier voel ik mij minder op mijn gemak dan aan de oostkust van het Gardameer alwaar de fietspaden naast het water bijna aan elkaar geregen zijn.
Gelukkig is er weinig animo rond deze contreien.
Een laatste pizza in de zaak naast de camperplaats enkel en alleen omdat we amper 50m moeten wandelen vanuit onze mobie.
Ik bestel mijn favoriete pizza, de tonno e cipolla met pikante olie on the side, Liliane een salamino piccante, de wijn is spotgoedkoop maar smaakt ook goedkoop.



Afbeelding



In Desenzano aan de binnenhaven laten wij ons verwennen bij Bar Bosio.
Liliane slaagt er nog in om toch nog wat geld achter te laten in een boutique, iets wat enorm meevalt daar ik dan niet moet nadenken welke cadeau ik voor haar verjaardag moet kopen...we bollen het langzaam aan af.



Afbeelding



Bedankt voor het lezen en het meereizen,
Liliane en Franco Gasparella.

_________________
Forumtips klik hier


Omhoog
 Profiel  
 
WAARSCHUWING

Deze thread heeft 14 replies

Je moet een geregistreerde gebruiker en/of ingelogd zijn om verdere reacties te lezen.


Registratie is eenvoudig en automatisch
Omhoog
Geef de vorige berichten weer:  Sorteer op  
Plaats een nieuw onderwerp Antwoord op onderwerp  [ 15 berichten ] 

Alle tijden zijn GMT [ Zomertijd ]


Wie is er online

Gebruikers op dit forum: petersteel


Je mag geen nieuwe onderwerpen in dit forum plaatsen
Je mag niet antwoorden op een onderwerp in dit forum
Je mag je berichten in dit forum niet wijzigen
Je mag je berichten niet uit dit forum verwijderen

Ga naar:  
Powered by phpBB © 2000, 2002, 2005, 2007 phpBB Group
phpBB.nl Vertaling