CAMPERSITE.BE

Laat het duidelijk zijn: deze reis was geen vakantie zoals de meeste mensen zich vakantie voorstellen. Ik reis alleen, met een minimaal uitgeruste kampeerbus. Bovendien was het hoofddoel van de reis het bestellen van een akkordeon, en permanente nevendoelen zijn het bezoeken van kleine vliegveldjes en simpel maar goed eten.

Zondag 10 juni: burgerplicht vervuld, niet al te vroeg want o wee als ze me houden om het bureau te vervolledigen, dan in Vilvoorde langs de apotheek van wacht, op de Haachtsesteenweg nog eens voltanken en dan de baan op, Luxemburg, Metz, Nancy. Zoals steeds ben ik nogal halsoverkop vertrokken, maar er blijkt minder vergeten dan gemiddeld - enkel heb ik enkel een Michelin van Duitsland bij op 1:750000, die geeft niet die uithoek van Frankrijk waar ik doorbol. Ach wat, 'k heb deze route al zo dikwijls gedaan, Remiremont, de Moezel blijven volgen, Col de Bussang, Thann, Mulhouse, niet recht op Basel maar wel pal westelijk richting Duitsland en pas over de Rijn zuidelijk afslaan. De Zöllner bij Basel heeft net genoeg energie om te zwaaien dat ik mag binnenrijden, in en rond Basel nog steeds wegenwerken maar ik kom er vlot doorheen, nog steeds op automatische piloot gaat het verder naar Luzern, Vierwaldstaettersee, San Gottardo. 'k Was niet zeker hoe ver ik zou geraken maar ik voel me nog best fris dus hop de 17km tunnel door en zelfs daarna nog fluks verder, avondmaal op het vliegveld van Locarno, en daar op de parking overnacht ik ook.

Maandag 11 juni 2007: ontbijt aan 't vliegveld van Locarno, er stond een Duitse collega wat verder waarmee ik best wat had willen buurten maar het bleef daar allemaal stil, vanaf Locarno verder het meer gevolgd via Brissago en Verbania, een kwartierke gestopt voor wat foto's aan het meer.



Dan Baveno, Arona, Mortara, rijstvelden rond Novarra, Pavia en zo kom ik in een van m'n geliefde streken: de heuvels ten zuiden van Stradella. Bij accordeonstemmer Claudio ga ik deze keer niet langs, maar met veel zoeken vind ik wel die hele goeie cantina waar ik ooit voor geen geld schitterende frizzante kocht - helaas is het al middag en ik krijg er geen teken van leven te zien en ik heb niet de tijd om te wachten.



Middagmaal "Al Fuoco di Brace": welgeteld 11 euro voor een "menu prezzo fisso" eerste schotel macaroni, tweede schotel een soortement cordon bleu, halfke wijn, spuitwater, koffie en borrel! Ik proef hier ook voor het eerst "caffe corretto", hm niet slecht maar ik verkies de grappa toch apart. Dan bezoek ik een oude zakenrelatie in Piacenza, lekker bijkletsen bij een koffietje en ik leer haar wat Unix-commando's bij en leer van haar alweer wat woordjes Italiaans, dan zoetjes verder op Modena, 't is nu eigenlijk etenstijd maar het vliegveldrestaurantje is dicht en 't was vanmiddag zo goed dat ik toekom met wat snossel. Alweer slaap ik op de parking van het vliegveldje, uitzonderlijk rustig is het hier.

Dinsdag 12 juni
Een grote toer rond Bologna en dan zuidelijk de bergen in, ik was al lang curieus naar dit gebergte maar het valt me wat tegen, de cols gaan tot hoop en al 1200 meter en ze brengen nooit de vergezichten waar ik zo van houd. Wel mooi: Castel del Alpi waar er een "area di sosta" is met mooi uitzicht op een meertje en gelegenheid om vuil water te lossen en proper in te doen. In de vooravond bereik ik het vliegveld van Fano waar het restaurant alweer dicht is, er is ook niks van vliegactiviteit te zien dus ik stoom in arren moede verder tot Castelfidardo. Daar vind ik nog één eethuis open, het noemt zich Osteria La Pignatella maar is toch erg chiek en navenant duur: 45 euri voor een weliswaar zeer goede maaltijd, inclusief dessertje voor rekening van het huis. Slapen voor de deur van het eethuis, alweer zeer rustig.

Woensdag 13 juni
Deze dag is voorzien om de accordeonbouwers te bezoeken: ik kijk eerst wat rond naar Menghini want mijn nicht speelt op een bouwsel van daar, maar ik vind het niet. Dan verder naar Ottaviannelli, wat kletsen, zijn prijs is nogal zwaar maar hij biedt wel krèk het instrument dat ik wil. Met veel moeite vind ik meneer Alessandrini, 'k word daar heel vriendelijk ontvangen maar het aanbod spreekt me minder aan. De dag wordt intussen heet heet, ik slaag er nog in Mengascini te vinden waar ik alweer vriendelijk word ontvangen ook al draait de productie er op volle toeren, dit is een echt fabriekske met een werknemer of 20-30, zeer indrukwekkend. Maar de hitte is niet te dragen, ik bedenk me dat het aan zee frisser zou moeten zijn en stuur derwaarts, helaas helaas het krioelt er van de toeristen erger dan in Blankenberge, ik raak meer en meer depri en rijd maar weer het binnenland in, beland per ongeluk nog in een militaire radarinstallatie waar ze gelukkig rap doorhebben dat ik alleen maar een stomme stranero ben. Alweer een schitterend middagmaal in Osteria CORONA te Montecassiano herstelt m'n goeie humeur vooral ook door de zeer vlotte bediening door twee schone ragazze. Toch wil ik zo rap mogelijk verder, de hitte is echt niet te dragen. Nuja, zo danig warm is het niet maar wel vochtig drukkend, niet te doen.



Dus terug naar Castelfidardo en de bestelling bevestigd bij meneer Ottaviannelli. En dan weer de baan SS16 noordwaarts, vlot rond Ancona maar flink aanschuiven in Senigàllia, in Fano is het vliegveldrestaurantje deze keer wel open. 't Is een Française die er de plak zwaait, en zo graag als ik met haar Italiaans wil praten zo graag wil zij haar Frans nog eens ophalen. Zij rondt mijn rekening af naar beneden tot 31 euro, best schappelijk. Als ik vraag om daar te overnachten verschuilt ze zich achter vliegveldveiligheid, nu ja ok dan maar. Rijden maar alweer, kben wel moe, in de avondschemer rond Rimini en dan noordwaarts. Al de hele reis vroeg ik me af waar de baanprostitutie gebleven was die hier vroeger zo welig tierde, blijkbaar is dat tegenwoordig alleen nog na zonsondergang want amai! Zo moe als ik was probeerde ik maar alle parkings en benzinestations maar telkens stond de camionet amper stil of daar verscheen er een deerne met wapperend roxke en/of duizelingwekkend décolleté. En ik die alleen maar moe was... Uiteindelijk de grote baan verlaten en een pleintje gevonden net zuidelijk van Ravenna, er stonden daar nog twee campers en verder amper een auto, rustig geslapen.

Donderdag 14 juni
De Franco zaagt nu al zolang, vandaag bezoek ik Vicenza. Rustig ontbijt op dat pleintje bezuiden Ravenna, met een weidse bocht rond Ravenna dat ik eerder al bezocht tot volle tevredenheid, vluchtig doorheen Padova dat er zeer mooi uitziet maar ik wil vooruit. Vicenza schrikt me af met borden van max. breedte en rommelig verkeer, ik durf de binnenstad niet aan. Even stop ik aan het vliegveldje maar dat valt ook al tegen, verder maar alweer, Schio en dan richting Rovereto. Naarmate de weg klimt hervind ik rust en goed humeur, middagmaal op de Pian de Fugazze, toch al 1162 meter hoog. Stoverij van ezelsvlees (asino)! in Italië wordt dat wel meer geserveerd, het proeft niet veel anders dan paardevlees. En dan in de namiddag fleur ik helemaal terug op: Trento, Bolzano, Merano en dan naar het hoogtepunt van de reis: de Timmelsjoch ofte Passo di Rombo.



Dat was toch een van de schoonste ritten ooit voor mij, aan iedereen aan te raden met een sterke motor en enige bergervaring en géén hoogtevrees. Vooral het omhoogrijden aan de Italiaanse kant is prachtig, de afdaling aan Oostenrijkse kant is iets minder en wordt weldra verstoord door toeristenaanbod. En ja, het kost ook wel, ik betaalde het PKW-tarief van 13 euro maar denk dat dat een persoonlijke gunst was vanwege de man in het "maut"-hokje.
Zoals gezegd was de pret gauw gedaan, Sölden is hopeloos toeristisch maar goed het was avond dus eten in Langenfeld "Beim Steirer Sepp" en geslapen vlak voor Imst gewoon langs de baan.

Vrijdag 15 juni: Nog één "te-doen" punt op de lijst is het vliegveldje van Tannheim nabij Memmingen. Vlotjes naartoe gereden, er valt wel iets te zien van vliegerij maar zo'n danige uitschieter is het nu toch ook weer niet, middageten op het vliegveldterras en dan op huis aan. In de buurt van Ulm geraak ik in serieus onweer, de veiligheid gebiedt traag rijden terwijl het paard juist zijn stal geroken heeft. Verderop rond Stuttgart meldt de radio staus in alle richtingen, 't is tenslotte vrijdagnamiddag. Ik probeer ertussendoor te slibberen maar slaag daar niet goed in bij gebrek aan terreinkennis. Uiteiundelijk gaat het over Bruchsal en Pirmasens op Luxemburg, avondmaal in "La Folie" langsheen de N4 in gezelschap van 2 Noordbrabantse camionneurs, lekker kletsen! Even benoorden Namen slaap ik nog een paar uur, en ik kom terug in het rustige Ramsdonk in de vroegte van zaterdag 16 juni.

Totaal kilometers: 3392 op krèk een week, kbegin dat veel te vinden, zou ik oud aan het worden zijn? Maar eind september ga ik toch terug en dan moet het nog sneller om het nieuwe accordeon op te halen.