.
Warm en hartelijk Limburg!Passione Italiana...wat kan je daarop zeggen?
Argwanend en vol nieuwsgierigheid trok deze tentoonstelling onze aandacht.
Italiaanse passie?
Een ruim begrip dat dikwijls, te dikwijls onterecht gebruikt wordt om iets te beschrijven wat niet is.
Zelf weet ik niet wat dit betekend, Passione Italiana.
Een vaag idee...herinneringen, la mamma, heimwee, smaken, geluiden, vakantiegevoel, groen-wit-rood, je vrouw eens goed vastpakken, vrolijkheid, discuteren, gesticuleren, de azzurri, uiterlijk, fare la bella figura, eccetera.
Cliché ! Of veel van hetgeen ik opsomde en nog meer?
Een zin maakt het makkelijk en kan het een en andere wat verduidelijken.
In de volksmond in het zuiden pleegt men de zin te gebruiken als:
Ha la passione per la macchina.
Dit zegt al veel meer...passione per!
Een passie voor! Niet persé voor la macchina, het kan ook passione per "eender wat zijn".
Cultura, vino, musica, donne...kies maar.
Kerkrade, daar moeten we zijn om de Passione te vinden.
Het Cube design museum.
Om zo dicht mogelijk bij Kerkrade te zijn begeven we ons op de niet zo lang opgerichte camperplaats te Landgraaf.
Niet ver van het Cube design museum.
Alles erop en eraan zoals men pleegt te zeggen, volledig geautomatiseerd, infobord en wifi.
Vlak tegen de steenberg van de voormalige steenkolenmijn Staatsmijn Wilhelmina.
Daarover later ooit, misschien, wie weet...
Het gebied is nu volledig geherstructureerd maar je kan de restanten wel makkelijk herkennen.
Hier en daar vind je wel een treinwagon, schachtwiel, een kapel ter nagedachtenis van, de herkenbare cité's.
We plaatsen ons zo dat de koelkast zijde van de motorhome als ik het zo mag omschrijven de ganse dag in de schaduw staat, de winterafdekking voor de cabine houd de warmte enigszins buiten maar eens boven de 35° is het overal warm.
We verkennen de buurt.
Op 200 m tegen Snowworld, de bekende overdekte skipiste, een adventure klimpark en een alpine coaster, een soort van rodelbaan, eentje van de snelle soort.
Daarnaast een brasserie met de populaire gerechten of fastfood als burgers en zo...
Dit onthouden we voor de kleinkinderen als het weer wat minder tropisch is.
Mondo Verde het pretpark annex tuinen is wat verder gelegen, op een halfuurtje stappen min of meer.
De beklimming van de terril of steenberg van de Wilhelminaberg bedraagt 508 treden en ongeveer 248 m ver tot de top, hoogte van de berg is 95 m, boven het NAP ( referentiepunt van onze noorderburen ) is dat 225 m.
Een uitdaging om bij deze temperaturen de berg te beklimmen.
Een paar passanten van de sportieve soort hielden zich ledig met het op en neer gaan van die trappen, middel agers.
Wij iets ouder twijfelen wat, knieën, hartslag, ademhaling oké?
Langzaam met gestage tred bereikte ik de top...ik stuurde een berichtje via mijn gsm naar ons Lilianeke dat beneden heel klein leek te wezen, wachtend in de blakende zon.
Fuck, zende ik.
En nu? Stuurde ze terug.
Ik blijf!
Van hierboven krijg je een panoramisch zicht over Kerkrade en omstreken.
Te herkennen als je goed in de richting kijkt en bij heldere hemel, onze Limburgse terrils.
Aan de andere zijde de bruinkoolgroeve van Hambach bij Jülich en de centrale bij Inden.
In vogelvlucht respectievelijk 37 en 20 km.
Zo tastbaar als je beide gebieden kent.
De treinbestuurder die dagelijks het traject tweemaal per dag doet ( echt op en af de berg in een redelijk tempo om zijn buik onder controle te houden) gaf ons de tip om iets verder tot rust te komen om het vochtpeil op een evenwicht te brengen.
Hotel Het Overste Hof, idyllisch gelegen aan een vijver met oeverplanten als rietsigaren en de nu naar zuurstof happende vissen.
Een pomp zorgde ervoor dat alles netjes onder controle bleef, de ober zorgde ook voor onze bestellingen, alles pico bello.
Het uitzicht was Zen.
Mijn spieren kwamen tot rust na een Brand of twee, op dat ogenblik best drinkbaar.
Op zoek naar de PassioneOndanks de hitte en de inspanningen van de dag ervoor heb ik verbazingwekkend goed geslapen.
Alle spieren zijn tot rust, ontstekingen spelen geen rol meer, het opstaan gaat momenteel niet gepaard met zuchten en ai's.
Wat de warmte kan doen met het menselijk lichaam.
We besluiten de op voorhand thuis uitgestippelde fietsroute vroeg in de ochtend aan te vatten wegens de aanzienlijke lengte ervan.
Die bedraagt een 40 tal km rondom Landgraaf en Kerkrade en passeert de grens met Duitsland.
Onderweg zien we of passeren we Rolduc, Nulland, Gaia-zoo, Erenstein, het stadspark en andere bezienswaardigheden.
Het Cube design museum ook vanzelfsprekend.
Maar eigenlijk hoef je thuis niets op voorhand uit te stippelen.
Bij het infobord gelegen op de camperplaats van Landgraaf kun je foldertjes vinden met uitgestippelde route's.
Je kan er zelfs een thema aan koppelen, de grensroute, kastelenroute...toevallig is er eentje bij dat exact op mijn route lijkt.
Net voor Kerkrade trekt een beek onze aandacht, nadien blijkt dit de Anstelerbeek te zijn, beschaduwd in een dal.
In de verte een kerk of klooster, we wijken af...en vergeten de knooppunten.
We geraken aan de praat met wat locals, meteen zijn we wat tips en uitleg over de omgeving rijker.
Finalmente le macchine da caffè!Ondanks de nogal forse inkomprijs is het museum wel een aanrader, iets goedkoper voor degenen die een museumkaart bezitten.
Bon, schoonheid en flair betaald men...en je krijgt er iets voor terug als je een passione voor koffie hebt.
Zelf bezitten wij een aantal macchinette da caffè en een heuse Pavoni die ook tentoongesteld staat in de
Museum of Modern Art te N.Y.
De mokka's ontbreken thuis ook niet...in allerlei vormen.
Af en toe bereiden we eentje met een Napoletana.
Meteen komen daarbij herinneringen naar boven, de koffie bij de mamma.
De caffè corretto bij mijn neven en de rasentin erachter...
Met graspa zoals mijn vader dat noemde...
De aankoop van onze Pavoni die destijds enkele honderdduizenden lire's gekost heeft.
De kleurrijke strakke bar's in Italië aan de Adriatische kust, de caffè lungo macchiato voor Liliane bij het Gran Caffè Garibaldi in het centrum van Vicenza.
Daar leerde ze dat de cappuccino enkel 's ochtends gedronken moest worden, namiddag werd je scheef bekeken als je dat durfde...
Mijn passione? Liliana natuurlijk!...en nooit, maar nooit koffiepads...
Bedankt voor het lezen,
Liliane en Franco Gasparella.