CAMPERSITE.BE

De wanordelijke massa zonnebloemen lijkt wel een onverschrokken meute, die probeert een halt toe te roepen aan de opdringerige wijnranken. Zij op hun beurt lijken de universele uitgelijnde slagorde der wijnstokken perfect te beheersen. Groene lokken netjes gekort, trosjes onbeschaamd blootstellend aan de brandende zon.
Hier wordt geen luidruchtige oorlog uitgevochten, de natuur regelt zijn zaken in stilte. Het is maar natuurlijk dat de broertjes pinot noir en meunier, samen met hun kompanen van de Chardonnay familie de streek beheersen. Voor wie hier tracht te boeren, is er geen beter investering. Een veldje van deze wijnstokken is algauw een verzekering voor een onbezorgd leven. We zijn in de Champagne, wijn staat hier veruit eerst op de pikorde der gewassen.

Beaunay, net geen 300 km van thuis, enkele uurtjes autostrade is sinds mensenheugenis de thuis voor Michel Jacquesson, die naast zijn kostbare wijngaarden een plaats aanlegt waar Goldedition mag staan. Eigenlijk onze eerste echte France Passion ervaring, maar eentje die ons geloof in deze vorm van kamperen niet meer stuk zou kunnen maken. Het is een droom. Aan de andere kant van de parking (waar makkelijk een 12tal MH kunnen stallen), staat nog 1 andere bezoeker : een Fransman die zuinigjes mijn hartelijke groet beantwoord, maar meer aandacht heeft voor wat zijn schotelantenne laat decoderen dan voor een broeder in de autozwerverij.
Beatrice ontvangt ons hartelijk en we spreken af later te proeven van de heerlijke schuimwijn, waarvan een kistje ons zal begeleiden op onze trek verder naar het Zuiden.
Onze eerste nacht is rustig, stil en zalig en we vinden het zelfs een beetje jammer, dat we planden te vertrekken.
Maar we zijn overtuigd dat dit slechts een begin is van een heerlijke reis, de eerste lange trip met ons huis op wielen. De trip naar het zuiden beschouwen we als een noodzakelijke verplaatsing en we willen er geen dagen over doen.
Geïnspireerd door de meevaller van vannacht, berekenen we dat de Beaujolais ongeveer 400 km en halverwege tussen Epernay en Le Vigan, onze voorlopige eindbestemming ligt. Romantisch als we zijn, kiezen we StAmour op de TT. Onze gids van FrancePassion geeft enkele adresjes in dit rustige stadje, we zien wel.
Rond de middag parkeren we de wagen, alweer naast een veld wijnstokken die in alle stilte en rust groeien in een wondermooi landschap. Het lijkt mee te vallen als we later, de parking op rijden van de wijnboer die aangeeft ons te kunnen herbergen, edoch een briefje maakt ons duidelijk dat het vandaag niet kan. Vol begrip draaien we onze kar omdat we weten dat ook de buurman een adept is van het motorhome gebeuren, maar het zicht alleen van de parking waar we verondersteld worden te staan laat ons vertrekken.
Met dank aan de hoekies kent onze TT de kamperplaatsen en we zoeken de dichtstbijzijnde uit, die niet lijkt te bestaan. Ook de volgende op de lijst lijkt ons geen plaats om te overnachten, en de derde bestaat wel, maar is aan een meer waar het een drukte van jewelste is, niks voor ons. Een camping dan maar want we zijn moe, en het moe.
Daar aangekomen roept de ingang herinneringen op aan de fotos van inkomdeuren van Duitse uitroeingskampen, maar we weten dat wereld gezuiverd is van dit soort barbarij en tenslotte verklaart de betonnen contructie dat de overheid de camping 3 sterren toedeelde. Het zal dus wel meevallen. De plaatsjes zijn niet groot, wel tenminste groen. We ontdekken dat de drankgelegenheid van de camping (ik zal het maar zo omschrijven) weggeknipt is uit een Franse versie van de verfilming “Helaasheid der dingen” Een half levende accordeonist trekt een deuntje, ter inspiratie van een schuifelend/dansend koppel, dat net niet mocht figureren in de bekende reclame voor melk. Het kan onze lachspieren wel prikkelen.
Om kwart voor 10 roept de uitbater langs de luidsprekers die her en der over de kamping op palen gemonteerd werden (weer die strafkampstijl) dat het gedaan moet zijn met lawaai maken, om 22.00 wil hij absolute stilte…………….blijkbaar omdat hij een half uurtje later moet beginnen met het ontsteken van vuurwerk, zijn idee van nachtelijke animatie voor kampeerders. De lawaaistrijd tussen het orkestje en het knallende Chinese vertier zal duren tot rond 1 uur. We laten na onze gastheer te danken voor de korte nacht en vertrekken vroeg. In 1 trek naar LeVigan, weg uit deze vreselijke oorden.