CAMPERSITE.BE

La vespa en de Etna

Geen reisgids, geen zeker niet te missen steden of plaatsen vademecum.
Gewoon een verslag van allerhande gebeurtenissen die ons overkomen zijn tijdens de twee maanden durende reis naar en door Italië.
We probeerden alle provincies aan te doen, wat er oa gebeurde...
Dag 6 een mislukte overval.
Dag 10 de David.
Dag 13 monsters.
Dag 14 niks te beleven.
Dag 16 mozzarella en de Grieken.
Dag 18 de vlucht van de engel komt te vervallen.
Dag 19 slechte wegen.
Dag 21 wat viagra, medicatie en gaten in de gevels gemeen hebben...
Dag 24 Giardini Naxos onze boiler begeeft het.
Dag 33 onze boiler herleeft in Siracusa.
Dag 37 inbraak in de camper en een serenade.
Dag 38 ontmoeting met een oude liefde.
Dag 41 ontmoeting met mijn neef uit Canada.
Dag 44 Volare! Toch nog een vlucht.
Dag 46 doorrijden wegens overstromingen.
Dag 50 met nepagenten in het politiekantoor.Pff boiler.
Dag 57 de gebroken bladveer wordt vervangen.
Dag 62 de rekeningen en een overzicht.
Bezochte plaatsen:
Mendig-Breisach am Rhein-Locarno-Aosta-Venaria Reale-Torino-Varzi-Portovenere-Scandicci-Firenze-Gubbio-Montefiascone-Bomarzo-Vitorchiano-Castel di Tora-Caserta-Paestum-S. Marco di Castellabate-Castelmezzano-Cirella-Tropea-Giardini Naxos-Taormina-Giarre-Forza d'Agro-Gole d'Alcantara-Siracusa-Marina di Ragusa-Ragusa-Ragusa Ibla-Modica-Porto Empedocle-Valle dei Templi-Scala dei Turchi-Marsala Saline-Castellamare del Golfo-Palermo-Finale di Pollina-Pollina-Cefalù-Matera-Alberobello-Polignano A Mare-Casacalenda-Lanciano-Brisighella-Lazise-Desenzano-Vicenza-Punta Sabbioni-Burano-Cavallino-Venezia-Soave-Merano-Landsberg am Lech-Bad Dürkheim-Minheim.
Interesse? Volg ons even, of ga naar dag... we leiden je graag rond....


Dag 1 woensdagavond 19 maart
Geheel gerust en vol vertrouwen begint onze reis na afscheid genomen te hebben van de kinderen en kleinkinderen richting Duitsland, de bedoeling is om maar een honderdtal kilometers te rijden, 's avonds rijden doe ik niet echt graag.
Mijn planning is eindelijk volledig, niets kan nog aan het toeval overgelaten worden, het scenario staat vast, de te bezoeken plaatsen ook.
Vanavond rijden we naar Mendig.
Een gratis mixparking niet ver van de Lava Dome tegenover een voetbalplein, het is al laat en het museum over vulkanen en alles wat daarrond hangt is gesloten maar is wel een plaats dat we in onze achterhoofd opslaan voor later, nu is deze gewoon een overnachtingsplaats...
We gooien wat halve euromuntjes in de stroomautomaat en eten met begeleiding van onze lichtbak, even later dommelen wij in slaap.

Lavabeeldjes

Dag 2 donderdag 20 maart
De rit naar Breisach am Rhein verliep vlekkeloos, na einge plaatsen net voor de Zwitserse grens aangedaan te hebben om te overnachten is deze nog onbekend voor ons.
Voorlopig is deze nog gratis wegens te vroeg in het jaar?
Onbekend voor ons en dat is dan dit jaar de bedoeling, op reis om nieuwe plaatsen te ontdekken en te beleven, in geval van nood is er altijd plan B als back up voor zover dat in de buurt mogelijk kan.
Een redelijk grote camperplaats op asfalt, water en lozen is mogelijk, geen stroom, dichtbij het centrum en de haven.
De wandeling brengt ons aan de voet van de Munsterberg waar het centrum van deze stadje gelegen is, ze ziet er nogal Frans uit om het zo te beschrijven althans van wat ik mij herinner van de dorpen uit de Elzas.
Van het bezoek der bezienswaardigheden viel er weinig meer over, het was mooi weer zodat we ons beperkten tot een wandeling in het centrum van deze gezellige oord en het naar boven wandelen via de oude stadsmuren waar we de kathedraal konden bewonderen.
In de buurt belandden wij uiteindelijk in een bistro met een panoramische uitzicht over de Rijn, even genietend van de reis die we gaan doen en wat er nog komen moet.

Breisacher Münster

Dag 3 vrijdag 21 maart
We komen tijdig aan in Locarno na 's ochtends het volgooien van de tank met nog betaalbare Duitse diesel en het kopen van de verplichte Zwitserse vignette.
Dit doen wij altijd voor dat we de grens oversteken, je rijd dan Zwitserland binnen via de gereserveerde vakken.
De camperplaats ziet er nogal troosteloos uit en zonder voorzieningen maar voor ons voldoet het, gelukkig kan je hier met 16 euromunten betalen aan het automaat.
In de stad zullen we wel geld uit de muur nemen voor een drankje of zo.
In een tiental minuten waren we via de oever van het meer in het centrum, jammer dat we via het voetpad naast de weg moesten wandelen, alle parken en pleinen zijn daar Für hunde verboten of Proibito ai cani.
Tweetalig dus, gründlichkeit met een mix van Italiaanse nonchalance.
De prijzen zijn daar navenant, even slenteren naast de bars aan de oever liet ons verstaan hoeveel franken we uit de muur dienden te nemen, de sfeer is hier duidelijk Italiaans de prijzen Zwitsers maar dit belet ons in het geheel niet om te genieten van de plaats!
Prachtige stad, veel soorten camelia's gezien,horloge's, nette parken, mooie boulevards naast de oevers van het Lago Maggiore enz.
Tot aan Locarno 892km gereden

Marina van Locarno

Dag 4 en 5 22/23 maart
Onze eerste halte in Italië behalve meteen na de grens de eerste stop aan de bar van de autostrada om te genieten van een van de beste espresso's ter wereld is Aosta hoofstad van de regio Valle d'Aosta onze eerste provincie waar we overnachten.
Hier blijven we twee nachten om wat uit te rusten.
De camperplaats is volledig omheind en bewaakt, via een slagboom kom je binnen waarna de bewaker je meteen de nodige formulieren geeft en vraagt hoeveel nachten/dagen je wil blijven.
We zouden graag dagelijks betalen, aangezien het nu grijzig is, zeggen wij.
Onze ervaring leert ons van niet meteen twee of drie nachten op voorhand te betalen, die ben je dan meestal kwijt als je vroeger wil vertrekken.
Nessun problema zei de bewaker en voegde eraan toe dat men voor de stroom apart en via de automaat dient te betalen naargelang het verbruik.
We krijgen meteen een plannetje en wat info over de stad...bij aanvraag, un dépliant heet dat in het Italiaans van een geleende Franse woord.
Wat ik ermee bedoel is dat er hier ook naast het Italiaans Frans gepraat wordt als voertaal.
Zoals gewoonlijk meteen een korte kennismaking te voet door de stad, op 5 minuten wandelen ben je er via de Piazza Arco d' Augusto, links het centrum binnen, via de Porta Praetoria naar de Piazza Chanoux, we zien onderweg dingen die we dan morgen van naderbij zullen bekijken...

Piazza Chanoux
Het is vandaag zondag en nogal frisjes, vandaag is het gewoon slenteren door Aosta en wat uitrusten van de dagelijkse ritjes, ik voel dat dit nodig is.
We ontbijten in het Caffè Nazionale met een kleine caffè en een croissant, brioche heet dat hier maar dit terzijde, dit restaurant café heeft een prachtige interieur, echt een architecturale pareltje om te bewonderen.
Verder bezoeken we het amfitheater, het is een raar zicht met de besneeuwde toppen in de achtergrond.
Kris kras door de straten ging het namiddag zonder Otto onze J.Russel, hij mag uitrusten met zijn zeventien jaar in de bewaakte camperplaats in zijn mandje, groot is Aosta niet en gelukkig maar, we hebben denk ik zowat alles kunnen bewandelen.

Caffè Nazionale

Dag 6 en 7 24/25 maart
Mooi weer, het zonnetje is van de partij geen weer om te rijden maar we moeten verder.
We laten de regio Vallle d' Aosta achter ons dit zonder de snelweg te nemen,dit kost ons een uurtje langer rijden maar we besparen op het péage, deze autonome regio heeft haar eigen dure prijzen wat dat betreft.
De dieselprijzen vallen echter mee, mijn kostenberekening is gebaseerd op een gemiddelde van 1.75€/l, wij tanken aan 1.67€/l net buiten de stad.
Trouwens deze stukje regio via de stada statale laat je meer genieten van het panorama.
Zoals voorzien in de planning komen we tijdig tegen de middag aan in Venaria Reale gelegen in de regio Piemonte, hier bevinden zich enkele van de vele residenties en parken van de voormalige monarchen uit Savoye. Deze zijn opgenomen in het Unesco patrimonium.
Maar eerst de camperplaats: alles erop en eraan , deels gebruikt als stalling, je krijgt er een hele uitleg erbij, voor mij was het in het Venetiaans dialekt daar hij vroeg vanwaar mijn ouders afkomstig waren. Gelukkig ben ik ermee opgegroeid in de cité vanwaar ik ...maar het doet deugd gewoon zo ontvangen te worden.
Met de 11 naar Torino en nu is er niet veel te zien van de koninklijke tuinen, het is veel te vroeg, maar de Parco della Mandria is zeker een wandeling waard krijg ik mee.
Mooi zo.

Piazza SS. Annuziata in Venaria
We wandelen naar Venaria een kleine 500m waar de paleizen al in de verte te zien zijn, indrukwekkend om te zien en verlaten, het is maandag en ik maak er dankbaar gebruik van daar alles van de Reggia dicht is.
De centrale hoofdweg van Venaria is ook bijna verlaten behalve enkele bars en restaurants die open zijn, op de meeste gevels hangt de Italiaanse vlag uit, wat een sfeer, het straalt hier naar een voormalige periode, een beetje nationale trots ook heb ik de indruk.
Voor wat mij betreft is dat nu puur economisch hier maar geeft toe het zijn wel mooie kleuren het groen wit en rood.
We genieten van een wijntje op een terrasje.
Met de hulp van een behulpzame dorpsbewoner kan ik twee tickets bemachtigen voor de bus 11, de krantenkiosk en tabaccheria waren dicht, we mogen zijn tickets overnemen zodat we dezelfde namiddag in het centrum van Torino op de Piazza Reale zijn.
Indrukwekkende koninklijke stad, aan de hand van een mapje uit het infokantoor stippelen we een wandelroute uit.
Het zal sorteren zijn er is veel te zien...Zoals in alle grote steden met een verleden zie je aan alles de grandeur van vervlogen tijden,
ieder plein van betekenis heeft zijn bronzen beeld, obelisk, monument, brede boulevards waar er waarschijnlijk parade's opgevoerd werden van één palazzo naar de andere ter eer en glorie van een monarch.
Ter hoogte van de Piazza della Repubblica aan de Porta Palazzo is er een gebouw stijl art nouveau dat mijn aandacht trekt, ik blijf foto's nemen van deze pracht, het is de toegang tot de markt beschreven als grootste markt van Europa. Een ontmoeting van alle kleuren,geuren, smaken en volkeren in de wereld schrijft men...
Plots hoor ik een luide schreeuw naast mij en schrik op, de persoon komende uit het niets roept mij aan, wij blijven verbouwereerd staan, die vent is groot!
Bruin en van noord-Afrikaanse afkomst zo ziet hij eruit, wat wilt die nu?
In gebroken Italiaans eist hij mijn fototoestel, hij beweerd dat ik ongevraagd foto's van hem genomen heb en wil mijn toestel inzien.
Hij komt dichterbij, te dicht naar mijn goesting, ik neem mijn gsm en dreig meteen de politie te bellen. Ik leg hem uit dat hij uit onze perimeter weg moet en dat ik graag foto's van gebouwen trek, personen interesseren mij niet schreeuw ik terug, ik doe alsof ik bel, dat was ik wel degelijk van plan...in de verte staat een groep van dezelfde soort ons gadeslaan , ze roepen en lachen. Weg hier zeg ik tegen Liliane. We zitten in een multiculturele wijk, maar deze zijn allesbehalve vriendelijk.
We haasten ons naar de volgende tramhalte in deze ietwat verwaarloosde buurt, de buurt heeft overal vreemde opschriften op muren en vensters wat op zich geen probleem moet geven, het is er ook wat minder fraai... nu voel ik er mij niet echt veilig als toerist. We stappen op de eerste tram die er stopt, zonder ticket, zonder te weten waar de tram rijdt...Pfff, klote!
We laten het bezinken bij onze terugkeer in de mobie dezelfde avond, nog steeds verward en ontdaan van het gebeurde, hoe naief dacht ik, en toch geloof ik een uitzondering...wil ik graag geloven.

Antica Tettoia dell' Orologio Torino, toegangspoort van de markt
Torino heeft afgedaan denk ik de dag erna, geen zin in een grootstad vandaag , we gaan naar een ietwat rustige plaats en net naast de camperplaats ligt Il parco delle Mandrie, het buitenverblijf van de heersers van weleer midden in het groen, dat moet ons terug tot rust brengen.
Eerst een bezoek aan de markt brengen die net voormiddag in Venaria doorgaat, met mijn tablet heb ik verbinding in een bar wat als test dient voor deze en komende reizen, een laptop met stick ofwel tablet met WIFI.
Na het middageten begeven we ons op pad.
Het complex ligt op een heuvel, deze koninklijke appartementen moesten gasten ontvangen indertijd tijdens braspartijen, jachtevenementen, bals en nog wat allemaal.
Om als appartementen omschreven te zijn is het woord nogal nederig, groter dan een doorsnee kasteel, met parken a la Potsdam, Versailles maar met een eigen identiteit La Mandria
Dit neemt een ganse namiddag in beslag, deze wending in onze planning was in het geheel niet gepland en zeker niet onaangenaam.
We zijn tevreden ondanks het gebeurde.

De appartementen in Le Mandrie

Dag 8 woensdag 26 maart
We nemen afscheid van onze uitbater paesan ( streekgenoot ) in Venaria en betalen 35€ voor de overnachtingen, we krijgen er gratis een klaagzang erbij, deze onvergunde plaats zou behouden moeten blijven! Ik ben het er uiteraard mee eens...
De weg dwars door de vlakte is een beetje saai, richting volgende bestemming in Lombardia brengt ons in het heuvelachtige plaats te
Varzi gekozen wegens de ligging en de weg naar onze volgende regio.
Soms zijn de redenen gewoon een persoonlijke keuze en voorkeur, meer moet men er niet achter zoeken.
Toch klopt dit plaatje volledig, ze ligt op weg naar, dicht bij het centrum en het is een voor ons nog onbekende bestemming. Restaurants en winkels op een steenworp en dat is letterlijk gewoon de straat oversteken.
Deze camperplaats is gratis gedurende de week, water en lozen ter plaatse.
De plaats en omgeving doen wat Toscaans aan, het lieflijke dorpje is zeker het bezoek voor een tweetal dagen waard, wij staan er nu alleen op de parking naast de nogal gezwollen rivier, het regent nu.
In deze godvergeten maar leuke plaats hebben wij het dorpje in een mum van tijd verkend, er zijn enkele straatjes met portieken waar je heel suggestieve foto's kan trekken.
Wij verheugen ons aan het restaurant bezoek vanavond, de eerste van ons verlof, dit was hoogdringend.
Een voorgerecht met pasta aan 5€, een steak en groentjes voor 8€, een 1/2l wijn aan 3.5€ zijn aangename prijzen, vooral als het ook smaakte!

Het dorpje Varzi

Dag 9 donderdag 27 maart
We tanken diesel aan een station waar ze ook GPL verkopen, geen probleem om daaraan te komen, het is frisjes geweest de laatste nachten en dan moet je de vraag stellen of je ook LPG kan tanken als de kans zich voordoet.
De dieselprijzen vallen nogal mee, een self service kost hier 1.61€/l. Mijn verbruik ligt op 12.6/100km, deze gegevens zal ik hier op regelmatige basis plaatsen.
We laten Lombardia achter ons Liguria is in zicht, via een onvoorziene omleiding van 60km!
Het wordt vervelend maar we komen er aan tegen of rond de middag zoals gepland, het is bijna een ritueel, we stoppen, draaien de koelkastdeur open, rode wijn voor hem witte voor haar en klinken op de plaats waar we aankomen.
Deze keer is het Portovenere een schitterende mooie kusstadje in een Ligurische baai, de camperplaats ligt op een kleine 2 km of dikke 15' wandelen bovenop een heuvel met een mooie uitzicht op het Mar Ligure.
Vrij basic met alle voorzieningen, zonder stroom aan 12€ per overnachting, we staan er zo goed als alleen bij aankomst, later tegen de avond krijgen we gezelschap.
Ze ligt in de buurt van de 5terre, hoort er niet bij maar moet er zeker qua uitstraling niet voor onderdoen, vrij toeristisch maar nu tijdens deze periode nog niet wakker.
We wandelen naast het mooiste stukje Portovenere aan het water
Een geluk dat we onze middag in de motorhome aten, de geuren van gegrilde vlees en visschotels zijn niet te weerstaan, steevast komt er een garçon vragen of we binnen willen als we een menukaart buiten aanschouwen, louter uit interesse.
Kwijl, kwijl! De verleiding is groot. Geen honger lieg ik.

Zonder geuren en zicht vanuit de camperplaats

Santuario della Madonna Bianca, Grotta di Lord Byron.
Tot aan Portovenere 1701km gereden

Dag 10 en 11 28/29 maart
Wat mij opviel tijdens deze zonnige dag en rit waren de kilometerslange uitzichten op de plantenkwekerijen naast de autostrade richting Firenze en uiteraard de resem tunnels waar er niks te zien is behalve het spreekwoordelijke hol van Pluto en ontzettend veel veren van je concentratie.
Even voor bestemming nemen we een ontbijt op de autostrade, het is zomers weer, we zijn verrukt om op een autostrade ons ontbijt te nuttigen...zotten zijn blij met weinig...waarschijnlijk het ongevalvrij passeren van die tunnels.
Eens ter bestemming in Scandicci, de linkse van de twee camperplaatsen krijgen we van de gerant al de nodige info, hier kunnen we blijven aan 20€/dag all inn WIFI inbegrepen.
Prijzig maar wat wil je? Firenze ligt hier de hoek om.
Zoals de meesten via de Ponte Vecchio naar de Uffizi en zo naar de Duomo? Wij toch!

David en de Ponte Vecchio
Ik krijg nachtmerries terwijl we door de Uffizi wandelen, links en rechts kijken beelden mij streng aan, verplichte lectuur en geschiedenis spoken door mijn hoofd, wie is wie en wie heeft wat gedaan...help!
Een dag later...
Tijd om de was te doen, in de buurt van de camperplaats, niet te voet want de buurt is wat verder gelegen vinden wij een lavanderia/wasserette.
De vespa wordt in gereedheid gebracht, gebruikt ondergoed gaande van tanga's en grote BH's gaan mee om een frisse beurt, terwijl de was draait gaan we een plaatselijke pasticceria binnen en doen ons tegoed aan gebakjes met een straffe espresso begeleid met leuke gesprekken met de uitbundige babbelzieke pasticcere terwijl alles draaid.
Veel hebben de tanga's niet nodig , die zijn snel gewassen en droog , de rest van de was wordt ook gedaan vooral de deken en slaapnest van onze J.Russel Otto, ondertussen blijkt dat het rondrijden met een vespa rond Firenze toch niet zo simpel is, geef mij liever het platteland ik bedoel hiermee de buiten of iets rustiger oorden, trouwens Scandicci stelt niet veel voor.
We gaan terug met de bus naar Firenze, een laatste maal tussen kunst en cultuur en wat parken om wat groen voor onze hond op te zoeken.
Deze keer doen we de zuidkant van de stad, Giardino Boboli en Palazzo Pitti...het is vandaag over de koppen lopen zo druk, we proberen slalommend door de trottoirs de toeristen te ontwijken, ze hadden blijkbaar ook onze bestemming in gedachte.
Voor de Palazzo Pitti op het grote plein heerst er een gezellige sfeer, mensen liggen te zonnen of uit te rusten en genieten van het mooi weer, wij trekken verder naar de Boboli. We moeten rechtsomkeer maken, PROIBITO AI CANI !
Jammer zeg, maar daar had ik al een beetje rekening mee gehouden, zelfs met mijn Ottoke in mijn rugzak mag ik niet binnen.

...Florence...

Dag 12 zondag 30 maart
Vroeg op, de gisterenavond toegekomen Italiaanse campers vol familie zijn wakker.
Ik hoor voor de 78ste keer dezelfde kinderliedje weergalmen naast onze venster, voor de 20ste keer het geluid van games...help, we moeten weg!
Blij dat we een grootstad verlaten, Toscana laten we achter voor de na ons komende miljoenen bezoekers.
Buongiorno Umbria, Ciao Gubbio!
Een kleiner provinciestadje zal wat relaxter zijn neem ik aan.
Deze camperplaats is ruim en groot, betalen doe je aan de automaat met 5€, stroom neem je als je nodig hebt en daar betaal je extra voor, heel simpel.
Het is een stralende zondag het centrum ligt niet veraf, ze ligt aan de overkant van een grote park met Teatro Romano en het is net tegen de middag.
We geraken niet verder dan de ristorante bar net buiten de toegangspoort van de muren, de stoelen met kleurrijke parasols zijn te uitnodigend, ga zitten! Bestel een pintje en een wijntje! Roepen ze mij.
Op het uithangbord staat MENU TURISTICO 20€/persoon drank inbegrepen.
Dit wordt moeilijk.
Keihard zeg ik neen en bestel een Becks en een droge witte wijn voor ons beide, aan de garçon vraag ik tot hoe laat de keuken openblijft...
We aten in onze motorhome, even lekker. Bij een traiteur in de buurt kochten we porchetta, patate al forno en verdure alla griglia
voor 14€ , genoeg voor ons twee en drank uit onze koele frigo.

High noon en de (be)proeving
Gubbio claimt het mooiste middeleeuwse stadje te zijn en dat zou best kunnen, aan steegjes, trapjes, smalle toegangswegen en pleintjes is er geen gebrek, de Piazza Grande laat mij een beetje aan die van San Marino denken, het is er alleszins rustiger.
We wandelen iets hogerop tot aan een kerkje waarvan ik de heilige vergeten ben, we keren terug.
Liliane haar net geopereerde knie speelt haar parten.

Zicht over Gubbio

Dag 13 maandag 31 maart
We krijgen een prachtige route binnendoor van Gubbio naar Bomarzo, deze staat op onze verlanglijst en zo ook beschreven in onze planning als een to do plaats, je weet hoe het soms gaat met planningen, ze veranderen af en toe.
Niet zo drastisch maar Montefiascone lijkt geschikter om te verblijven bij het nader bestuderen van de kaart en de bezienswaardigheden die in de buurt liggen.
Gratis camperplaats met alles erop en eraan max 24h verblijf aan een wijn cooperative.
Uiteraard wordt hier onze omgevormde gaskast tot wijnkelder meteen gevuld met 24 flessen drank en nog wat specialiteiten uit de rekken, ze verkopen er meer dan wijn alleen.
De Vespa wordt klaargemaakt voor een eerste echte rit door de regio Lazio, er liggen wat pareltjes op ons te wachten om te bezoeken!
In deze Sacro Bosco ga ik jammer genoeg alleen binnen, ze hebben daar nochtans aan de ingang speciale hokken om de honden veilig op te sluiten tijdens het bezoek maar wij vrezen dat onze zeventienjarige Otto zo achterlaten hem een attaque zou kunnen bezorgen.
In een sneltempo en helemaal niet op mijn gemak ga ik het parcours af zoals beschreven in het mapje. Ik mis hier Liliane om mijn enthousiasme te delen.
De sculpturen of beelden zijn in opdracht van Orsini geplaatst tijdens de 16de eeuw enz. Zelf naar info zoeken is hier het leuke ervan, dit had ik toevallig ontdekt tijdens het bekijken van een tv-programma over de mooiste tuinen uit Europa en verder, ik was meteen verkocht.
Hier en daar moest ik toch stilstaan om alles goed op te nemen, gewoon een fantastische plaats, de moeite!

Het monster Orco en Persefone met de Vignolatempel
Enthousiast over de plaats en teleurgesteld wegens het alleen moeten bezoeken van de plaats spraken we af om verdere bezoeken zeker samen te doen.
Het was even zoeken eer dat we een dorpje dat ik voor ogen had dezelfde namiddag daar in de buurt vonden, heuvel op heuvel af, kronkelende wegen tussen de vele bossen en met de hulp van politie vonden we uiteindelijk de juiste weg, we hadden prijs vandaag.
Twee mooie plaatsen voor de prijs van één. De plaats was me opgevallen tijdens mijn zoektocht naar heuvelstadjes, een leidraad doorheen onze reis.

Vitorchiano
Montefiascone de plaats waar we verbleven is ideaal gelegen in Lazio om meerdere plaatsen zoals oa Orvieto en Lago di Bolsena die daar in de buurt liggen te bezoeken. Vele plaatsen stonden ook op mijn verlanglijst als B plan, Villa Adriana en Villa d'Este...maar de volgende trip bracht ons naar weeral naar een voor mij onbekende oord in Lazio.

Dag 14 dinsdag 1 april
Naar Castel di Tora verscholen in een dal aan de oevers van de Lago del Turano, de weg naar de verschillende oorden toe sinds onze verblijf na Gubbio bestaad geheel uit secundaire wegen, nogal inspannend maar des te groter is de voldoening bij het zicht dat we voorgeschoteld krijgen na iedere bocht of over iedere beklommen heuvel. Het geeft ons toch de idee of de indruk dat we het " echte " zien.
km stand tot Castel di Tora 2318km
Men kan hier kiezen uit twee camperplaatsen, beide aan het water en in de buurt van een restaurant. De keuze was niet zo moeilijk, eentje was dicht zodat we meteen wisten waar te verblijven. Deze was all inn 10€.
De nota's uit mijn dagboek:
Het is er doods nu, niks te beleven, waarschijnlijk te wijten aan de periode van het jaar, tijdens weekends drukker? Prachtvolle locatie, weg naar uitzichtpunt afgesloten, vallende stenen, werken aan de gang...norse madam van de trattoria, dus ook niet uit gaan eten.

Complete stilte

Dag 15 woensdag 2 april
We laten Cassino in Lazio aan ons voorbijgaan en reppen ons vandaag naar de regio Campania.
Caserta is net als Bomarzo beschreven als een niet te missen tuin grenzend aan de Reggia het koninklijke onderkomen van de Borbone di Napoli.
Net als de reggia in Venaria Reale in het noorden van Italië moest dat de macht en rijkdom etaleren van deze Spaanse dynastie, heersers in het zuiden.
De camperplaats is deels een bewaakte autoparking, volledig afgesloten 's nachts, je kan er steeds uit met een sleutel na 19h30' als de bewaker zijn dienst verlaat, all inn aan 13€.
De eigenaar kwam ons persoonlijk de garantie geven dat dit een rustige en veilige plaats is en vroeg hoe we zijn parking gevonden hadden, google ...en de vele sites...het loont dan toch sprak hij zijn medewerker aan, we zijn net met campers beginnen te ontvangen legde hij uit.
Op 5 minuten wandelen van de camperplaats zijn we er, na enige overleg besluiten we eerst de tuin aan te doen, die sluit om 17h en het paleis om 19h.
Tijd genoeg en toch net op tijd om alles te zien. Wat is die tuin groot zeg, we proberen die te voet te bewandelen...een 3400m langgerekte barokke tuin om van de ene verbazing naar de andere te vallen, opgebouwd in verschillende etages met telkens een andere thema, het perspectief geeft de indruk dat er geen einde aan komt. Aan het einde ervan kan je naast de waterval wandelen tot aan een prieel boven op een heuvel. De weg terug lijkt nu ontzettend lang, gelukkig rijdt er een bus op het domein, die nemen we om terug naar de Reggia te keren.
We hebben tuinen gezien aan de kastelen van de Loire, maar deze...dit is van een ander niveau, dit is buiten categorie!

Zicht op de grote waterval
Men beschrijft de Reggia ( het paleis ) als een prestigeproject een koning waardig, deze stulpje was dus bestemd voor Carlo di Borbone toekomstige koning van Spanje, de opdracht werd gegeven aan een napolitaanse architekt van Nederlandse afkomst met de nederlandse benaming Van Wittel dat Vanvitelli werd.
We hebben enkele van die kamers, kapellen, ruimtes en gangen gezien.
1200 kamers, een overvloed aan...rococo, barok, neoclassicisme.

Vanvitelli's engelen, lopende expositie en de troonzaal

Dag 16 en 17 3/4 april
De mozzarellaboer uit Paestum voormalige Poseidonia een griekse gekoloniseerde oord wordt in de meeste tijdschriften en sites beschreven met goede recensies, onze fascinatie naar een beetje geschiedenis met een vleugje kaas en griekse invloeden bracht ons dus in Paestum bij La Fattoria del Casaro, gelegen te midden van een olijfgaard in het platteland van de Cilento.
Er waren enkele voorwaarden aan verbonden om die plaats aan te doen, geen stank, geen buffelvlaaien, vliegen, muggen en er moest iets te zien zijn.
Aan alle voorwaarden werd voldaan, meer nog, we werden vriendelijk ontvangen, mochten onze motorhome eender waar neerpoten en voor dat we iets konden vragen werd onze mond gesnoerd met echte overheerlijke romige buffelmozzarella.
Bij het zien van al dat heerlijke aanbod uit de winkel en het uitnodigende terrasje buiten vroeg ik of we hier ook konden eten.
Certo, abbiamo il tagliere...blablablablablabla
Even later zaten we buiten voor een schotel met allerhande kaasbereidingen , charcuterie en verse groentjes.
Buon appetito!

2X tagliere, 2X 1/2 liter wijn, 2x caffè= 40€. De camperplaats 12€ all inn
Goed nieuws voor de hondenliefhebbers, het oude Paestum is toegankelijk voor honden, Otto onze J.Russel mocht mee binnen!
Er zijn twee ingangen, in de buurt van het museum en deze net tov de agriturismo waar wij verbleven, meteen als je binnenkomt zie je drie nog redelijk goed bewaarde tempels, deze site kan je niet vergelijken met Ostia Antica of Pompei in de buurt maar even interessant en boeiend om te bezoeken vooral omdat het nogal compact en overzichtelijk is.

De Basilica en vondsten
Ons dagelijks ontbijt in Italië bestaat 's ochtends uit een caffè lungo macchiato, dat is een miniversie van een cappuccino en uit een, naargelang de regio, brioche of cornetto al dan niet gevuld met crema of marmellata, mijn favoriet is de vuota ( leeg ) met een vleugje poedersuiker.
Een cappuccino neem ik ook nooit, dat is voor mij teveel en ...

Ontbijten
...genoeg over koffie, de Vespa staat klaar , we gaan touren op de tweede dag, zalig!
Een rit op de kustweg bracht ons tot in S.Marco di Castellabate via een bochtige heuvelachtige weg ideaal als motor of scooterparcours.
Net op tijd om enkele foto's te nemen, het werd donker achter de heuvel.
Net op tijd om niet doornat te zijn en binnen in een pizzeria te vluchten tegen het middageten, dat is ook een manier om je tijd te doorbrengen.
Terwijl het grijs en miezerig werd zaten wij al lang knus en droog in de motorhome.

Dag 18 en 19 5/6 april
Volgens de weerberichten moet ik niet zuidelijker gaan om beter weer, de komende dagen zal het wel beteren.
We nemen hoe het komt.
We rijden de regio Basilicata binnen, het is een bergachtige streek met veel bossen en een ruw ongerepte landschap, ik ga niet veralgemenen maar dit is de indruk dat wij krijgen al rijdend naar de Dolomiti Lucane. Vele dorpen zijn gebouwd op hoge bergtoppen, veel comfort moet daar niet geweest zijn tot enige decennia terug neem ik aan, de tijd lijkt hier stilgestaan te hebben, het ziet er nog steeds alsof god hier nog niet gepasseerd is.
We komen bij de agriturismo aan dat op het grondgebied ligt van Castelmezzano, bij het inrijden van zijn toegangsweg vraag ik nog aan Liliane of het wel raadzaam is om dit wel te doen, in de verte zien wij een witte camionete in de weide staan, als die daar is gekomen wij ook dan zeg ik...
Blijkt het toch niet een camionette te zijn omgebouwd naar koeienstal!
We komen er aan zonder kleerscheuren, maar goed voor mij hart was dit niet.

de agriturismo en de stallen
De vriendelijke en behulpzame uitbater verplaatst nog enkele voertuigen zodat wij ongestoord hier kunnen overnachten, ik mocht ook stroom krijgen als ik het nodig achtte, het is hier nog niet piccobello afgewerkt, er zijn nog werkzaamheden te doen maar je ziet dat men hier het beste wil om mensen tevreden te stellen.
We betalen 5€/overnachting WIFI inbegr.
Wij zijn de enigen hier, de rest van de gasten hebben hier een kamer of appartementje gehuurd, wij komen voor de keuken en de prachtige uitzichten bovenop de Piccole Dolomiti en de vlucht...
Het is wachten op een opklaring om naar Castelmezzano 6km verderop te rijden, het weer is ons vandaag niet gunstig maar voor vanavond zal het wel in orde te komen, wij hebben gemerkt dat de parking van het restaurant hier om 14h nog goed bezet was dus dat zit dan snor.
Eten en...eten.
We mochten pas om 20h aanschuiven aan tafel in deze nogal rustiek uitziende restaurant, het enige dat vloekte waren de twee kleuren t.v's aan ieder uithoek van de zaal, voor de rest zag het er best gezellig uit.
We kiezen voor de plaatselijke specialiteiten, er is alleen maar een weekendmenu het zaterdagmenu en het zondagmenu dus dat was snel geklonken.
Groenten met gestoofde schapennek, dat beloofd voor morgen.

Castelmezzano en de Dolomiti Lucane
Het klaart een klein beetje op deze zondagochtend, we haasten ons om naar Castelmezzano te rijden, de weg is nogal stijl en bochtig maar de Vespa kan dit gemakkelijk aan, sneller dan 40km/h gaat het niet op deze hellingen...we rijden terug naar beneden...we rijden terug naar boven met een geladen batterij anders is er geen sprake van een foto te nemen, gewoon vergeten.
Het is er mistig en koud, niemand schuift aan voor de vlucht van de engel!
Nogal wiedes , het dorpje tegenover Pietrapertosa 1.5 km verder gelegen aan de andere kant van het dal tegen een rotswand zie je niet en is volledig gehuld in de mist.
Er is een stalen kabel gespannen tussen de twee dorpen, je kan in een canvas opgehangen aan een wieltje aan die stalen kabel van een dorp naar de ander vliegen op een hoogte van meer dan 800m met een snelheid van 120km/h. Dit natuurlijk beveiligd met een valhelm.
Ben ik blij dat het vandaag niet doorging! Dit vind ik nu jammer zeg!
Blij ook dat we het zondagmenu van 20€/pers. achter de kiezen hebben, het werd een antipasto, tris van pasta, een grigliata en een nagerecht met caffè, uiteraard krijgen we een digestiefke gratis voor niets van het huis, ik kan geen pap meer zeggen, ik weet niet hoe ze het doen maar zoveel gerechten achter mekaar krijg ik niet op, voortaan zal het enkel blijven bij een hoofdschotel. Eerst mijn maag laten rusten vanavond.
Teveel en te laat pff...

Dag 20 maandag 7 april
Het is schitterend weer, het plaatje klopt, we zijn euforisch ( ikke toch ) ik besef nu dat wij wat Italië betreft nog nooit zuidelijker geweest zijn dan Sorrento en ook nooit vanaf daar zo slechte wegen gehad hebben, te vergelijken met de wegen dat wij verleden jaar in Bulgarije, Servië en Turkije onder onze rubbers kregen.
Gelukkig betalen we nu geen péage maar dit is een magere troost.
We komen Calabria binnen, een regio die ons minder bekooord na enkele tientallen kilometers kustweg, bijna on-italiaans denk ik bij mezelf.
Hopelijk is dit maar een verkeerde indruk en zie ik net alles uitvergroot nadat mijn neef verleden jaar nadat hij mijn plannen voor dit jaar hoorde zei dat de kustweg in deze regio niet echt aantrekkelijk is.
Ik zoek naar iets mooi's...
Cirella werd onze halte, gekozen wegens de nog af te leggen afstand tussen Castelmezzano en het puntje van de laars. 2999km gereden tot in Cirella.
Een troosteloze aanblik is de eerste indruk van de camperplaats waar we vandaag verblijven, zover rijden om dit te zien?
Wie komt er in godsnaam hier? We komen er meteen achter na een babbeltje met de aanwezige motorhomers hier, allen op weg naar of terug van...dit is maar een stopplaats.
De eigenaar probeerde mij ook te overtuigen om wat langer te blijven, er is meer nodig dan mooi weer.
Er is een poging om toeristen te lokken, maar een beschrijving als de mooiste zandstranden? Che?
Gelukkig is er op 2 a 3km van hier een verlaten dorp en wat ruine's, hoera! En het is zomers weer!

Cirella Vecchia
Ik doe Cirella oneer aan, het is er best interessant, vooral het bezoek aan de ruine's van Cirella Vecchia gelegen bovenop een heuvel is aangrijpend, vooral door de geschiedenis en de prachtige ligging.
Nooit meer heropgebouwd is dit nu een plaats waar je moet stilstaan en even rond je blijven kijken, gewoonweg... stilte.
We blijven wat touren met de Vespa naast de kustweg, in Scalea zoeken we vruchteloos naar een wasserette er moet dringend wat gewassen worden, buiten de centra's is er niets, verlaten velden, onkruid, af en toe een klein bewerkt stukje grond, morgen trekken we zuidwaarts.
We betalen 10€ all inn voor deze ietwat spartaanse camperplaats.

Dag 21, 22 en 23 8/9/10 april
We blijven uiteindelijk 3 nachten in Tropea, we verblijven hier op een camping die het ganse jaar open blijft. We gaan de reservedagen opsouperen die we hadden ingekalkuleerd om tijdig op bestemming te geraken.
Bijna hebben we deze plaats gemist, de bedoeling was op een camperplaats te verblijven maar die was gesloten in tegenstelling tot de gevonden info op het net, vooral de gegevens op campercontact zijn regelmatig verkeerdelijk beschreven en vindt ik niet steeds correct, laat staan de commentaren dat je online van desbetreffende plaatsen kan lezen.
Dit moest eruit...maar dankzij deze fouten zijn we dus hier terechtgekomen. Toevallig een bordje met "campeggio" gezien bij het zoeken naar een andere bestemming bij het bijna wegrijden uit Tropea.
Uitgebaat door een mamma van ondefinieerbare leeftijd en uiterst vriendelijk mogen we op het eerste zicht gesloten en verlaten camping een plaats kiezen waar we willen. We spreken af dat ik hier voor 15€/ dag mag verblijven

De camping en onze was bij valavond
Wasserettes zijn hier zo goed als zeldzaam in het zuiden, de droogkast is een opgespannen draad en wasknijpers, hier hebben we ons zelf moeten beredderen.
Er heerst hier een gezellige drukte, overal is men bezig met het opfraaien en kuisen van pleintjes, strandvoorzieningen krijgen een likje verf, bomen en struiken worden gesnoeid tegen dat het toeristenseizoen beginnen moet, in de binnenstad zijn alle winkeltjes open, specialiteitenwinkels presenteren hun waar buiten, waaronder de alom geprezen Viagra Calabrese.
Vrij te koop zonder voorschrift, iets anders van uitzicht, klein, rood, lichtjes gebogen en uitgedroogd door de zon, ziet eruit als een kleine peper, er zou iets gebeuren bij inname.
Ik laat dat wijselijk liggen, we gaan ook voorbij aan de laatste nieuwigheid van de gelateria's hier, gelato van uien en nduiasmaak zijn de laatste toppers.
We kiezen voor de gelato di Pizzo bij een gelateria gelegen in het midden van Tropea aan een gezellige plein, onze eerste ijscrème dit jaar en een speciale...

Pizzotruffel, chocolade en pistachesmaak, daarnaast de Viagra Calabrese
...we kiezen beide voor verschillende smaken en laten die halveren om van de twee smaken te kunnen genieten, jawatte, chocolade vloeit uit de ijskoude lekkernij...geen Viagra nodig om bijna...dit is beter dan sex op dit uur van de dag...who needs it.
De caffè achteraf is een must .
Er is iets wat mij intrigeert in Tropea, de meeste zoniet bijna alle huizen hier hebben gaten in de gevels, nieuwsgierig vraag ik aan een inwoner naar de reden of betekenis ervan.
Belastingredenen hoor ik, zolang er gaten in de muur zijn betekend dit dat de stellingen niet verwijderd zijn bijgevolg is de woning nog niet klaar en moet je geen taksen betalen. Inventief, maar dit is nu voorbij, ze betalen taksen en de gaten zijn een attractie geworden.
We kopen in een plaatselijke winkel de plaatselijke wijn van de plaatselijke wijnboer, bweukkk! Pure ether! Dat rook naar ontsmettingsmiddel! Eigen schuld dikke bult, wat verwacht men van een wijn van een paar euro's?

Medicatie en gaten
Deze plaats is boeiend genoeg voor ons om er een verlengde weekend van te maken, zeg maar hoogstens een drietal overnachtingen, Naast de camping steek je de weg over en kom je in een taverne/pizzeria waar men aan democratische prijzen dagverse vis kan eten, naargelang de bestelling en de goesting van de kok krijg je er een aperitiefhapje gratis erbij, wij kregen bij een gegrilde visschotel een focaccia in afwachting van de bestelling en de log-in van de WIFI.
Bestel wijn uit een fles, men weze gewaarschuwd, hier is de plaatselijke wijn vergif.

De focaccia, vis, WIFI en uien uit Tropea
Costa degli Dei wordt deze uithoek genaamd, de Godenkust.
Ik moet toegeven dat het uitzicht vanuit Capo Vaticano waarbij ik mij weeral de vraag stel wat het Vatikaan hiermee te maken heeft een schitterende blik op een wondermooie baai geeft, als het licht goed zit zie je de Isole Eolie en de Stromboli met zijn eeuwigdurende rookpluim.
Iets zuidelijker zie je...Sicilië onze bestemming...ik val bijna flauw het is mij te machtig!

Flauwvallen. Neen dit is niet de ferry Liliane!

Dag 24 vrijdag 11 april
Tot in Villa San Giovanni hebben wij 3265 km gereden, het is niet de kortste weg geweest wegens de gekozen pleisterplaatsen en enkele omwegen. De wegen in de laatste twee regio's waren niet van de besten maar tot nu toe is de reis verlopen zoals we gehoopt hadden, de combinatie van steden dorpen en agriturismi is ons goed bevallen.
We staan nu aan de haven te wachten op de ferry, er is geen oponthoud, tickets kan je a la minute kopen, de ferry's komen af en aan om de 40 minuten, we betalen 98€ voor een heen en terugticket geldig tot twee maanden na aankoop.
We varen meteen naar Sicilië.

Dit is de ferry!

NAAR DEEL II...