CAMPERSITE.BE

Al heel lang stond Berlijn op ons verlanglijstje, nog eer dat het een trendy stad werd geroemd door Vlaanderen
vakantielandprogramma's und hippe cityhoppers, enkele misstappen en ongelukkige valpartijen van mijn wederhelft noopten ons telkens jaaaaren tot afstel.
Aber jetzt is es soweit wir sind da!
Vanzelfsprekend werd er aan Berlijn het een en ander gebreid om deze veertiendaagse nog spannender te maken, een dik 700 km doe je niet zonder andere bezienswaardigheden onderweg aan te doen, met als kers op de taart het gezelschap van actieve vrienden geocachers zodat er wat afwisseling zou zijn en ik niet al te veel op mijn vrouw haar zenuwen zou werken met al mijn to do, te zien, niet te missen, cultuur highlight-lijstjes en over-enthousiasme. Gek genoeg vergeeft men zijn vrienden meer als zijn eigen wederhelft, dit terzijde.
Met de hulp van mijn ANWB pocketboekje over Berlijn werd de stad ingedeeld in drie Quartiers maar eigenlijk klopt deze benaming hoegenaamd niet, in het Duits zijn dit dan Viertels ... klopt ook nog niet, enfin in drie delen bedoel ik:
Het Tiergarten met Charlottenburg.
Centraal Berlijn met onder andere het Museum Insel, Dom, Gendarmenmarkt, Hackescher Markt, unter den Linden...wat denkmahlen wat Duits is voor monumenten, te veel om op te noemen.
East Side Gallery en Neu Kölln.
Und so weiter und so weiter...platgelopen paden, geen " het echte Berlijn ", geen knusse onontdekte hoekjes maar wurst, scheisse und sehenswürdichkeiten, de gewone plaatsen dus.

Wat er nog voor Berlijn en erna bij kwam is hieronder te volgen:

Woensdag 13/5, het jeukt en vertrekken 's avonds nog.
Kleinkinderen namiddag oppasdag.
Snel werden de kleinkinderen overvloedig geknuffeld na mama's aankomst tot bijna hulpgeroep van deze snotaapjes, we gaan ze veertien dagen niet missen beloven we onszelf.
Van Herent na zessen 's avonds naar de Limburg en zo de motorhome in lijkt achteraf in een oogwenk gebeurd, maar wij geraakten die avond amper en tot mijn eigen voldoening ohne Stau tot in Wickrath.
Als voorbode van deze must do Berlijntrip vond ik het toepasselijk om in het Schlosspark te overnachten, gratis zonder voorzieningen maar o zo leuk om er natuurlijk het park te bezichtigen.
Lekker eten met een goed drankje en verder no business that zo belangrijk kan zijn om te beschrijven.
Een plaats dat ik liever geheim wil houden, maar dan zou ik deze passage ook niet hoeven te schrijven...


Donderdag 14/5, mijn eerste schloß.
Als gewoonlijk vroeg op, ik profiteer van het vroege uur om via het park naar het slot te wandelen, passeer voorbij de plaats waar gisteren enkele feestvierders in een hoek van het park een bbq hielden met bijhorende kabaal tot in de vroeg uurtjes, kartonnen bordjes, sausflesjes en lege drankflessen waren de stille getuige van het bacchanaal van voorbije nacht, ach een mens mag men ook iets gunnen, nachtrust bijvoorbeeld! Ik hoop dat ze nu het mannetje met de hamer tegenkomen...

Het park annex kasteel is tijdens de 18eeuw opgericht door een zekere Wilhelm Otto Friedrich von Quadt...denk nu maar niet dat ik alle gebouwen dat we tijdens deze reis aandoen ga beschrijven en hun eigenaars en afstammelingen, dat gaat boven mijn petje...kortom, een mooi park, meertje, visvijver, restaurant met biergarten en speeltuin voor de kleintjes, manège in de voormalige gebouwen van het kasteel en wat musea is het voornaamste dat jullie zich moeten inprenten, goed voor een weekenduitstapje met de mobie! Niet allen daarheen nu dat ik vertel dat het gratis is.
Om 11h voormiddag naar aloude gewoonte, ik ben een voormiddag rijder, in Soest aangekomen waar het fijne gezelschap Rosa en Roger al aangekomen zijn en vanaf hier deze reis samen met ons zullen verderzetten.
We betalen hier 8€ voor de overnachting, wifi inbegrepen .
De stroom betalend naargelang het verbruik. De nabijheid van het station en de passerende treinen merken we niet eens, ze rijden op speciale wielen denk ik dan.

We bezoeken gezamenlijk de Altstadt inclusief Dom en andere bezienswaardigheden ondertussen wat mee zoekend naar caches, gedurende gans deze reis zal het voor de lol een actieve wedstrijdje vrouwen tegen de mannen worden. Achter pot en pint wordt er bijgepraat in de schaduw van Im Wilden Man in het centrum van Soest, een oergezellig Duitse gasthaus, het beeld klopt...gemüdlich.
Achter, voor en naast ons zijn alle tafels bezet, veel mannen zijn hier blijkbaar alleen op stap en bouwen blijkbaar een feestje, het volume van de gesprekken stijgt zienderogen. Er is niks leuks meer aan Duitse lallende venten, dat klinkt iets of wat bedreigend.


Vrijdag 15/5, sie durfen hier nicht...
Deze ochtend op de radio gehoord dat de Duitse gemütlichkeit ( lees vaderdag ) hier en daar ontaard is in vechtpartijen met wat lichamelijke schade tot gevolg wat resulteerde in enkele aanhoudingen.
Vaderdag is toch niet meer wat het geweest is...zolang de heethoofden elkaar verprügeln en ons maar met rust laten bin ich fur alles zu finden!
Het weer blijft onveranderd mooi ondanks de weersvoorspellingen, de goden zijn ons goedgezind, ergens in mijn achterhoofd denk ik steeds dat na een beloning de bestraffing volgt...we nemen hoe het komt en na onze aankomst in Braunschweig worden de fietsen van stal gehaald. We parkeren aan de toegangsweg net buiten de camperplaats daar deze volzet was wegens het verlengde weekend, andere motorhomes stonden ook net buiten de camperplaats, gedoogd en discreet te wachten zonder tafeltjes en stoeltjes te etaleren. Enkele bestuurders van auto's die daar toekomen wijzen ons op een verbodsbord, sie durfen hier nicht und so weiter...ein zwei polizei...ik begrijp soms hoe de Duitsers in het verleden zo massaal meegaand waren, het zit in hun genen om te gehorchen...
Hier is het gratis staan, stroom betalend naargelang verbruik.
Op 5 minuutjes fietsen naast de Oker zijn we in het centrum van Braunschweig, aan het Rathaus is een bruiloft bezig, zelfs hier zijn ze nog niet geleerd...blijkbaar zijn ze ook nog stralend gelukkig. Ronddwarrelende papieren vlinders, balonnen en chique uitgedoste genodigden maken het beeld compleet. We laten ons leiden door de infoborden en aan het VVV-kantoor krijgen we een stadsmapje dat aan het eerste aangedane gezellige terrasje in het overvolle centrum echter blijven liggen is, drank is schadelijk voor de hersenen maar ik onthou dat de Quadriga hier in Braunschweig de grootste in Duitsland is en de Happy Rizzi Haus ook ein leuke atraktion ist.

Gebouwd en genaamd naar de hoe kan het anders de Amerikaanse kunstenaar Rizzi met Italiaanse roots, het gebouw is zeer kleurrijk en met steeds weerkerende vrolijke motieven, naieve popart? Het Gewandhaus vergeten we ook niet.
Mijn voorbereiding laat me niet in de steek, het zoeken naar nog niet bezochte plaatsen en wat er te zien is in een korte samenvatting in een notaboekje schrijven blijft zijn vruchten...euh ik vergeet hier het juiste woord...werpen, dat is het.

Voor degenen die niet weten wat een Quadriga is, hier zie en scherp uw Duits maar aan:

De Braunschweiger Löwe symbool van de stad zijn we ook niet vergeten, vakwerkhuizen zijn er hier en daar nog in mindere mate dit door de bijna gehele verwoesting tijdens WO II van de toenmalige grootste vakwerkuizenstad van Duitsland.
Ondertussen zijn de eerste dagen op weg met onze motorhomevrienden zeer goed, zo niet schitterend verlopen. Allez de klachten of bezwaren zijn tot nu toe niet gekomen, we krijgen zelfs een tip om eventueel Magdeburg aan te doen, verdorie!
Nog niet aan gedacht en overzien door mij, dit heb ik nog niet in überwegung genommen wegens...weet ik niet, slechte planning of verkeerde indeling van overnachtingen, hier en daar is er een marge en Magdeburg is een welkome en verrassende wending voor deze reis. Het staat zelfs met groen ingekaderd in mijn Michelin wegenatlas, dit kan niet mis zijn.
Bijkomende voordeel is dat we morgen geen 200 km maar de helft 100 km dus moeten rijden, voor mij een ideale afstand als luie rijder.
Als afsluiter van de dag is het winkelen in een supermarkt naast of in de buurt van de camperplaats in combinatie met wat cachkes zoeken en vinden.
Zelf zijn we geen geocachers maar we vinden dit een leuke bedoening als er wat lol tussendoor kan gedaan worden, met de RVRV's is dit nu wel degelijk het geval, we krijgen wat uitleg bij de soorten en types of hoe dat het ook mogen heten, kistjes of opdrachten.
We verbazen ons telkens waar men al die doosjes, filmrolletjes, magneetjes en toestanden weet te verbergen, in greppels, bomen, muurtjes, hekken, borden, boorgaten in betonpijlers, buizen, zwammen tegen een boom, in de boom...ondertussen loopt de stand van de mannen uit, nadien volgt de beloning in de vorm van een terrasjesbezoek. Een passende finale!

Zaterdag 16/5, een onvoorziene bestemming.
In Magdeburg kan men op een fantastische locatie staan op de kade aan de oevers van de Elbe, voor een forfaitbedrag van 8€ kan je hier 3 nachten verblijven, de voorzieningen staan buiten de haven, op voorhand alles indoen is noodzakelijk, geen stroom aanwezig.

Bij aankomst installeren we onze stoeltjes buiten, dit voor de eerst maal en genieten van een nog stralend zonnetje, een briesje maakt de temperaturen wat koeler maar we genieten van het aanblik met een drankje. We slaan hier een receptie gade van kandidaat trouwers of net getrouwden, de dames zijn wat te weinig gekleed voor het weer van het moment, ik geniet van het schouwspel. Het is hier warempel prachtig staan moet ik toegeven.
Ondertussen is van het blauwe hemel en de zon niets meer te zien, grijze wolken zijn in de plaats gekomen, de regenjassen worden in onze tassen van unsere fahrräder gestoken ingeval dat er iets uit de lucht zou komen.
Wij rijden voorbij de vijftigtal motorhomes hier aanwezig die achter elkaar staan, zolang is de kade, en meteen gaan we de brug over de viervaksbaan om niet veel verder op een plein onze fietsen vast te zetten, bijna overbodig die fietsen zo dicht is het centrum.

Magdeburg is Ottostad leert ons het foldertje uit het gesloten VVV-kantoor, wie dat begot is zullen we later ontdekken, het blijkt Kaiser Otto dem Große te zijn als een van de twee bekenden, anderen zullen een belletje horen rinkelen als ik de halve bollen hier mentioneer van Otto von Guericke.
Die zitten niet meer vers in mijn geheugen, de interesse voor die fysicus is in de loop der tijden wat verwaterd maar Hundertwasser was wel een aangename verrassing om hier tegen te komen, weliswaar niet in levende lijve. Deze kunstenaar architect ontwierp en liet hier een prachtig kunstwerk achter, namelijk de kleurrijke Grüne Zitadelle, klik en aanschouw dit uitzonderlijke gebouw dat in schril contrast staat in de Breiter weg, eens mooiste boulevard van de stad en nu nog, met andere historische gebouwen en oostblokse platte blok architectuur.

De stad nodigt ons uit om meer en meer te bekijken, rondom het "DomViertel" staan en liggen kunstwerken, achter het Dom staat het kunstmuseum Kloster Unser Lieben Frauen, vlak in de buurt nodigt de Straße der Romanik ons om verder te wandelen.
Het is teveel en er is meer dan dat...we keren terug richting fietsen, ik in gedachte van hier misschien ooit nog eens terug te komen om alles van nabij nogmaals in mijn ogen te prenten.
De lijst van de misschien-komen-we-ooit-nog-eens-terug blijftzich zienderogend opstapelen.
Om alles door te spoelen stoppen we aan de hoek van de Alten Markt aan een terrasje van een bierstube waar er tegenover ter gelegenheid van Pinksteren verschillende standjes opgesteld staan in het teken van Petit Paris, een mini-Eifeltoren, een Moulin-Rouge, wat eettentjes en livemuziek maken het geheel compleet. Als toemaatje...een nog kwieke uitgedoste bejaarde Duitser dat een Fransman moest voorstellen om volk te lokken gaf er een bijna gênante vertoning...pourquoi pas...hallo hallo...het terrasje zat propvol en onze nulfunfer smaakte goed.
Ein prosit!
Stilletjes aan besef ik dat er misschien wat veel hooi op de vork genomen is, maar hey Berlijn, Potsdam en Weimar zijn het hoofddoel van deze reis en al wat erbij komt is meegenomen, gelukkig heb ik een notaboekje bij om mijn verstand te dwingen alles op een rijtje te plaatsen en dagelijks te noteren, graag hoor ik het wel moest ik de Brandenburger Tor in Dresden plaatsen...


Zondag 17/5, een overvloed aan paleizen.
Zie je wel dat ik vergat te schrijven dat we ondertussen de voormalige grens tussen West en Oost-Duitsland overschreden ergens aan der Deutsche autobahn tussen Braunschweig en Magdeburg, ik herinner mij niet meer de exacte plaats maar een grijsgroene gebouw, wat beton en prikkeldraad met een grote poster van een geüniformeerde gast turend door een verrekijker naast een helikopter wees ons dat dit het einde betekende van de westerse wereld, de grenzen zijn open leve de vrijheid! Ondertussen is de oorlog elders bezig...even koud.
Back to bussines and keep on tripping...wie Berlijn zegt kan niet zonder Potsdam, dat is onlosmakelijk met elkaar verbunden, in Potsdam plaatsen we onze mobie op de ruime gebetonneerde en propere camperplaats Am Krongut voor 10€/24h, hier kan men stroom nemen betalend naargelang het verbruik, water inname en lozen kan niet.

Wat Versailles voor Parijs of de Fransen is, is Sanssoucis het Versailles van de Pruisen, benieuwd over hetgeen we voorgeschoteld krijgen begeven we ons met onze fietsen naar het gelijknamige park, de rit duurt amper 5 minuten.
In het infokantoor vragen we naar de prijs der tickets, er heerst verwarring onzentwege, het Schloß is pas na 16h30' te bezichtigen, alles daarvoor is al bezet.
Hoezo?
En de tuinen?
Die zijn vrij toegankelijk...horen wij..ach so.
Ik val van het ene verbazing naar het andere, het begint bij Frederik Willem I, de bouwwoede en scheppingsdrang duurt tot bij Frederik Willem IV van Pruisen. Genoeg om meer dan een dag te vullen, de lijst van bezienswaardigheden volgens het foldertje strekt zich uit tot een 30 tal optrekjes genre Koninklijk Paleis van Brussel...pff, correctie, enkele zijn iets kleiner.
Het eerste wat men tegenkomt bij het naderen van het park is voor mij althans een minpunt, een historische molen naar Hollandse stijl staat als bezienswaardigheid aangeschreven, dit kennen we al, aan de poort van het park staat een wit geschminkte man in een wit 18 eeuwse pakje met witte kousenbroek en witte pruik het beste van zichzelf te geven met zijn fluit, buiginkjes incluis.
Ach in Rome kan je met een Romein op de foto, in Londen met een Bobby, waarom hier niet met een fluitspeler.
We beginnen de wandeling in het park bij Sanssoucis een klein langgerekt optrekje in rococostijl gebouwd door Georg Wenzeslaus von Knobelsdorff een naam om meteen te vergeten...hier begint onze wandeling naar beneden, in verschillende etages komen we tot aan het grote fontein, links en rechts daarvan merken we dat de weg zich enkele kilometers ver uitstrekt, hier en daar merken we ook fietsers in het park.

We keren terug naar onze fietsen, eensgezind komen we tot de conclusie dat men zo veel sneller en meer kan zien dan te voet.
We dokteren een strategisch plan uit om met de fiets een combinatie geocache wedstrijdje te houden met bezienswaardigheden, onze reismakkers plannen een volgorde, we doen zo goed als bijna alle bezienswaardigheden aan.
Waterpartijen, strak aangelegde tuinen in Franse, Engelse en Italiaanse stijl, oranjerieën, Chinees optrekje, belvedère, bidkapellen, een kerk, Romeinse baden zo goed als alles passeert hier de revue.
Beneden in het park sta ik stil, het Neues Palais pakt fors uit en slaat je met verstomming rond je oren, daartegenover enkele kleine optrekjes om U tegen te zeggen...

Het is niet dat wij tijdens onze reizen niets gezien hebben of gewoon zijn maar de bedoeling van deze Pruisen is zonder twijfel gelukt, uitpakken met zwaar geschut, deze optrekjes staan hier zomaar te pronken alsof het buitenverblijfjes zijn, eneuh dat zijn ze ook. Slik.
Met een goed gevoel verlaten we het park om even het centrum van Potsdam te bekijken, aan de Brandenburger Tor laten we onze fietsen achter en wandelen zo het historische centrum binnen, de weg is een langgerekte boulevard met weinig te zien, statische herenhuizen of panden met alleen maar winkels, we hadden beter de fietsen moeten meenemen om tot aan het Holländisches Viertel te geraken.

Friedrich Wilhelms I liefde voor onder andere Hollandse architectuur was het gevolg van deze wijk naar Hollandse voorbeeld, de bedoeling was ook Hollandse werker naar hier te lokken lees ik in de boekjes, en inderdaad je waant je hier ergens in een Nederlands stadje, poffertjes en koffiehuizen moeten het hier nog echter maken...maar we zitten in Potsdam, we trappen er niet in en gaan een dikke pot pakken in een Duitse patisserie, de dames kiezen voor taart en koffie.


Maandag 18/5 dag 1 in Berlijn, de CURRYWURST.
Als gewoonlijk bij het naderen van een grootstad komen we in een langzaam rijdende file terecht, de 40 km afstand tot aan de camperplaats aan de Chausseestraße in Berlin-Mitte duurt meer dan een uurtje maar we komen er heelhuids aan, voor we een plaatsje kiezen moeten we ons aanmelden:
Wie lang sind sie und wie lange bleiben sie? vraagt de vriendelijk Duitse jongedame, daarmee bedoelde ze dus de lengte van onze mobie en niet mijn hoogte, dit om ons een geschikte plaats te kunnen geven.
In het midden van de spartaanse camperplaats zijn er enkele lange plaatsen vrij.
Passt es fur ihnen? Ze wees op twee a drie nog vrije plaatsen in het midden van de camperplaats, boomvrij en met een perfecte open ruimte om onze schotel te kunnen uitrichten.
Jawohl und vielen dank.
20€/dag stroom waterinname en lozen inbegrepen, je betaald meer parkeergeld in een grootstad met je auto...douchen kan hier ook in blauwgeschilderde werfcontainers, het bureeltje is net daarnaast in ondergebracht, we krijgen een summiere mapje van Berlijn mee, meer moet dat niet zijn.
Kenzeichen? Dat is alles wat ze moet weten, verlengen van verblijf kan naargelang je goesting. Betalen mag bij vertrek.
Het is nog net niet middag en met Rosa en Roger hebben we ideale compagnons gevonden om mee te gaan aperitieven,de planning van dag 1 Berlijn wisselen dan met dag 2-indeling wegens tijdsgebrek, dat wordt dan Charlottenburg en het Tiergarten bezichtigen maar daarvoor nog snel een to do-item een CURRYWURST eten! Spreek uit keurriewoerst fonetisch.
Afhankelijk van hoe je Berlin-Mitte binnenrijd, wij hadden op loopafstand wat op het eerste zicht een aantrekkelijke multiculturele wijk gezien met groentenstandjes, nightshops, slagerijen, restaurants, kebabzaken, falafelstandjes und so weiter, er was ook een kiosk meende ik gezien te hebben met het opschrift CURRYWURST.
Of hoe zot de boekjes je kunnen maken dat men daar een artikel en een deel van je vakantietijd aan spendeert, ik zou en moest een edele currywurst eten, onlosmakelijk verbonden met Berlijn, we doen hip!

Bon tweemaal scheisse, eerlijk gezegd dat ding dat we daar voorgeschoteld kregen van de brave vreemdeling dat dit stukje vlees oneer had aangedaan was eigenlijk oneetbaar, het pintje bier dat ik in mijn gedachte had en dat een perfecte match zou geweest zijn was omgetoverd door een versgeperste sinaasappelsap dit omdat de culturele vreemdeling geen alcohol mocht en de van op eerste zicht leuke en gezellige multiculturele wijk bleef na aandachtig rondkijken niet veel meer overeind, onze multiculturele wijken vind ik stukken aangenamer. Het gekochte brood van de vreemde bakker was dan weer wel lekker. Het CURRYWURST-hoofdstuk is bij deze afgesloten!
De fietsen zijn klaar we gaan Berlijn deel 1 ontdekken...

Volgens ons plannetje loopt de Mauerradweg geheel naast of vlak tegen waar eerst de Berlijnse muur stond, ik spreek hier alleen voor Berlijn, het is ook niet geheel in het groen gelegen, op veel stukken in het centrum loopt ze over in een gewone rijweg, grote stukken zijn met kasseien aangelegd, hier en daar zijn het grindwegen, maar steeds kan je die terugvinden aangeduid met een bordje ofwel zie je de loop van de muur aangeduid door kasseien en kinderkoppen op de straat.
Net buiten de camperplaats gaan we rechts richting Invaliden-Friedhof dat naast de Spree ligt, het stukje geasfalteerde fietspad geheel afgescheiden door het verkeer loopt door een kerkhof, hier zien we al wat restanten van de muur, dit is het eerste stuk muur dat we van Berlijn te zien krijgen, het zijn eigenlijk wat dunne betonplaten op elkaar geschoven in ijzeren profielen, op het eerste zicht niet de klassieke muur zoals wij die kennen van de tv of in de krant maar de muur bestond ook uit verschillende soorten afscheidingen zien we later.
We steken de Spree over verlaten het fietspad door onwetendheid en komen via de gewone weg aan bij de Reichstag, een imposant groot gebouw gelegen in een schitterende decor, het is effe wennen en oriënteren in het begin, uiteindelijk geraken we aan de Brandenburger Tor maar laten die achter ons om door te steken recht op richting Großer Stern, een rotonde aangelegd op een brede boulevard genre Champs-Élysées.

We houden even halt aan de Sowjetisches Ehrenmal, een van de Russische monumenten ter herdenking van de soldaten van het Rode Leger die omkwamen tijdens de gevechten van WO II...
De Großer Stern een grote rotonde met de Siegessäule, centraal gelegen in het Großer Tiergarten is ons mikpunt om iets verder rechts in te slaan aan de Salz-Ufer en de loop van het Landwehrkanaal te volgen tot aan Charlottenburg, genaamd naar de vrouw van Friedrich Wilhelm III.
Het is er leuk fietsen, hier ook een mix van gewone wegen en grindpaden tot aan het park, in de verte zien we het schloß en besluiten net als in Potsdam onze fietsen mee te nemen, dit schlosspark is in al zijn grandeur de visitekaartje van Berlijn, maar wat is dat hier niet?

We doen mee aan enkele zoektochtjes door het park ondertussen vraag ik mij af bij het voorbijrijden van dat bouwwerk hoeveel dat niet gekost heeft en wat een rijkdom men moet gehad hebben...barok, rococo, neoclassicisme, monumenten, zuilen, een overvloed aan kunst ligt hier voor onze ogen maar overal zijn ze aan renovatie toe zoals de vele paleizen in Potsdam, zelfs tijdens het fietsen door een stukje Berlijn hebben we al een groot aantal bouwwerven gezien. Over enkele jaren ziet Berlijn er heel anders uit.
Tijd voor het Tiergarten, hier ben ik weer met mijn pocketboekje en must visit plaatsen.
Am Neuen See komen we door aan de Siegessäule rechts het groene park een wegje door het bos in te slaan, wat een idyllisch plekje, het boekje verdient alle lof, in deels beschaduwde plekjes of in het zonnetje aan de oevers van een meertje met botenverhuur kan je in lange banken zittend genieten van een dikke pint bier of andere drankje van het Café met de gelijknamige naam, hier kan je ook lekker eten zo te zien aan de voorbij passerende borden, al wat ik erover gelezen had en mij erbij voorstelde klopt, het is zalig genieten in gezelschap van toffe mensen, alleen genieten kan ook, delen in iets is nog leuker.

De dag is om, we keren terug via het noordelijk gedeelte van het park via een autovrije fietspad naast de Spree, het zicht op de Reichstag is hier geweldig, bij het Invaliden-Friedhof staan we stil bij het infobord aan de voormalige scheidingsmuur tussen oost en west..we staan er letterlijk stil van.


Dinsdag 19/5 dag 2 in Berlijn, het centrum.
Goed geslapen hier op de camperplaats, als een blok in slaap gesukkeld en niet wakker geworden tijdens de nacht.
Vandaag staat een hele hap Berlijn voor de kiezen:
Unter den Linden
Museuminsel
Spandauer vorstadt
Alexanderplatz
Nikolaiviertel
Gendarmenmarkt
Potsdammer platz
en verder onbekend naargelang de vorderingen van de dag.
Voor een gedeelte nemen we dezelfde fietsroute als gisteren tot aan de Pariser Platz hier kunnen we meteen naar rechts de Unter den Linden boulevard in maar staan even stil aan de Brandenburger Tor om net als de vele andere toeristen ons te vergapen aan " het beeld van Berlijn "de alom bekende Quadriga op de befaamde imposante Tor dat vroeger als symbool gelde voor het verdeelde Berlijn, nu het bekende platgelopen pad, maar daarvoor komen we toch.

Volgens mijn info ligt hier op een steenworp het Holocaust-monument dat gaan we dan ook meteen bekijken, de 2711 betonnen blokken leveren een mooi fotografisch beeld op als ik dat zo oneervol mag stellen, ik wordt vermanend op de vingers getikt door een bewaker als ik op een van de blokken ga staan, anderen doen dat ook maar dat is achteraf geen excuus, de verbodsborden met een waarschuwing staan op de grond en zijn onooglijk klein merk ik later op als de bewaker mij daarnaar verwijst, sorry.

Wat niet vermeld staat of zeer weinig bekend is is dat twee straten verder het Fuhrerbunker te bezichtigen valt, althans wat ervan overblijft.
Niets dus, alles staat onder een autoparking tussen flats, een infobord naast een slagboom geeft ons wat uitleg.
Terwijl ik lees wat er staat komt een bejaarde Duitser mij vermanend dat ik de toegang blokkeer van de auto's...mijlenver geen auto's te zien, we zijn daar de enigen als eerst aangekomen, hij is boos.
Ik zal wel zelf beslissen wenn ich ein auto ankommen sehe repliceer ik even boos...hij druipt af...ein zwei polizei.
Ach, deze kleine akkefietje mag de pret niet bederven maar tijdens het verloop van de reis valt het een beetje teveel voor, nu alle Duitsers over dezelfde kam scheren doen we niet, ze hebben het niet geweten...
Unter den Linden valt wat tegen, de prachtige boulevard is momenteel herschapen in een bouwput, hier en daar op de rand ziet men wat kiosken met wat houten bankjes meer de charme ervan is ver weg.
We volgen de weg tot voorbij de Humboldt unief om te stoppen bij het Berliner Dom, wow , simpelweg wow!

Tijd voor een museum is er niet, toch doen we het Museuminsel aan, we passeren met onze fietsen een reeks musea voorbij om euh...de lijst aan te vullen zeker.

Geen nood, Berlijn nodigt uit om terug te komen en een of ander museum zullen we uiteindelijk toch aandoen. Het Pergamonmuseum bv om maar iets te vermelden.
In de Spandauer Vorstadt leren we dat de Joodse synagoge bespaard is gebleven van de vernietigingsdrang van ultrarechtse rakkers door een indertijd toch nog rechtschapen Duitse burgemeester, we fietsen verder tot aan de Hackescher Markt waar we tegen mijn goesting een beetje de fietsen vastmaken onder een brug aan een fietsenrek, naast slapende en bewegende slaapzakken...
Even aperitieven en tokkelen met mijn tablet om up to date te blijven, van wat eigenlijk?
De vraag stelt zich nu waar te eten, Hasir de aldaar bekende Turk volgens mijn pocketboekje blijkt zijn schup afgeveegd te hebben en niet meer te bestaan, de Hackescher Markt bied nochtans een resem restaurants van allerlei types en soorten, heel gezellig om iets te nuttigen op deze plein, wij verkiezen echter om spaarzaam te zijn en worden uitgenodigd om bij de Italiaan net om de hoek een happy hour pizza te eten, alle pizzen nur für 5 oiroos.
Wat? We zijn binnen.
19 € later voor twee pizza's en drank stappen we voldaan buiten om meteen de Hackesche höfe onder de loupe te nemen, hofjes en binnentuintjes tussen flats die met elkaar verbonden waren zijn nu hip, zijn van architectonisch belang en kwijl kwijl...overal cafétjes, ateliertjes, trendywinkeltjes, ik kijk liever naar de gevels, mooi staaltje jugendstielarchtitectuur.

Wat zien we nog tijdens deze rit door de stad? De Fernsehturm het hoogste gebouw van Berlijn en bijna vanuit overal te zien, om de Alexanderplatz te vinden was dit dan een makkie, knap staaltje bouwkunst, voor de liefhebbers te bezichtigen indien de wachttijden meevallen. Dichtbij aan het plein maar jammer voor de nabijgelegen bouwput is das Rotes Rathaus te bewonderen, een vier verdiepingen tellend gebouw in eclectische stijl, een ganse boterham om na het schrijven van dit verslag nog te kunnen onthouden.
Van het Nikolaiviertel kan ik mij met de beste wil van de wereld nog iets herinneren of ik moet stiekem naar mijn pocketboekje grijpen, we fietsen erdoor in no time om ons wel te vergapen aan de gebouwen op de Gendarmenmarkt.

Inderdaad het mooiste plein van Berlijn moet ik toegeven, gebouwd naar Italiaans model, neoklassiek en net niet als het originele...de taal en de sfeer ontbreken maar dan zitten we in Italië, niet dus.
Vrij! We zijn vrij voor de rest van de dag, onze to see boterham hebben we achter de kiezen en er is nog tijd over om wat zoekwerk te verrichten.
Dit brengt ons naar Checkpoint-Charlie ooit de bekendste controlepost en grensovergang tussen oost en west nu gedegradeerd tot een aanschuiven van toeristen waar men voor enkele euro's op de foto kan met een zwarte en blanke geuniformeerde GI van Duitse makelij, viel spaß und spektakel. Carnavaleske toestanden. We rijden weg, onderweg naar een cache zien we talloze huur-Trabantjes.
Het fietsen door de Niederkirchnerstraße daarentegen brengt ons tot een locatie waar men nu de Topographie des Terrors kan aanschouwen, in die gebouwen bevond zich vroeger de Zentralen der Geheimen Staatspolizei, der SS und des Reichssicherheitshauptamts, via een langgerekte documentatieplaats naast een stuk voormalige scheidingsmuur kan men het Naziperiode volgen vanaf de oprichting ervan tot aan het einde van het regime. Luguber...

De Potsdammerplatz heeft een hoge "Manhattan" gehalte, we staren ons een nekpijn door naar deze gebouwen te turen, we hebben dorst, de gezellige Café Am Neuen See dat we gisteren bezochten ligt niet ver, we komen overeen om daar onze dorst te lessen als laatste exploot van de dag.
Door het Tiergarten fietsen is niet bepaald veilig, een schreeuw later en een valpartij van Rosa om u tegen te zeggen houden we ons hart vast, ja watte! Gelukkig is Rosa goed gevallen zullen we maar zeggen, een diepe ontvelling in haar onderbeen en wat schrik was de opgelopen schade. We vergeten het voorval bij een goede pot bier en een lekkere glas wijn aan onze stammtisch.


Woensdag 20/5 dag 3 in Berlijn, Neukölln en de East Side Gallery.
De dichtstbijzijnde supermarkt is de Penny op enkele honderden meters verwijderd van de camperplaats, we slaan daar voormiddag een voorraad aan, na een weekje is het een en ander al ferm geslonken en aangezien er nog tijd over is, is het voorstel van RVRV tot het bezoeken van het Gedenkstätte Berliner Mauer niet ver verwijderd van de camperplaats in het gedeelte van Berlijn dat Prenzlauer Berg heet een welkome tip. Dat kunnen we voormiddag nog inlassen.

We zijn er snel met onze fietsen, de trekpleister of bezienswaardigheid, ik heb moeite met deze benamingen van plaatsen waar niet zo prettige zaken gebeurd zijn is nog op dit vroege uur nog zo goed als verlaten, heel suggestief zijn ze hier met de muur omgegaan, een deel ervan is vervangen door stalen baren waar je symbolisch van een kant van de muur dwars door de afscheiding heen kan stappen, via een audiovisuele manier kan men hier naar verhalen luisteren, vele ervan eindigen tragisch, het heeft geen zin om hier in detail te treden. In het midden van het plein staat een ijzeren muur met nissen en foto's van de door de jaren heen gedode mensen bij ontsnappingspogingen naar de vrijheid...het voelt niet goed aan en toch spelen hier terug kinderen met een frisbee op het grasplein, mooier kan dit niet. De vrijheid om te doen wat men wil!

Namiddag staat het laatste deel van Berlijn op onze verlanglijst, Nuekölln het multiculturele en beetje achtergestelde deel van Berlijn nu omgedoopt als trendy plaats en de East site Gallery, de overbekende beschilderde muur aan de oevers van de Spree en hier ook symbool voor Berlijn.
Als gewoonlijk zijn we in spanning over hetgeen we onderweg te zien gaan krijgen, bij Checkpoint-Charlie merken we dat de figuranten van gisteren vervangen zijn door andere en net als gisteren haspelen ze per minuut toeristen aan de lopende band, leuke bijverdienste.
We rijden onbekend gebied binnen, het multiculturele uit zich nu in de vorm van nachtwinkels, elektrozaken, waterpijpenwinkels, restaurants, tapijtenzaken, en groentestalletjes, verschillende geuren en kleuren prikkelen je zintuigen, het aanblik daarentegen valt soms wat minder mee. Het is anders en toch bekend, net als alle andere grootsteden is dit wat je een achterbuurt zou kunnen noemen, toch lopen er toeristen rond, dat mag ook en is een pluspunt voor deze deel van de stad. De Arabische en Turkse opschriften op vele gevels en panden herken ik nog, die komen mij bekend voor, andere dan weer niet.
Het flaneren in deze wijk trekt mij echter niet aan, wij hebben thuis ook onze multiculturele wijken.
We komen eidelijk ter hoogte van de Schlesisches Tor aan, het metrostation dat eruitziet als een kasteeltje, een teken dat we onze doel naderen, de Spree is nu niet ver weg, aan de overkant ligt de East Side, we moeten alleen de Oberbaumbrücke overbrug over.
Rechts van de brug zien we de Molecul Man, we besluiten langs de kade tot tegenover deze figuur te fietsen, de muur liep hier ook naast de kade, dat zien we aan de kasseien en kinderkoppen dat de muur door Berlijn merkt. De pakhuizen aan de kade krijgen een facelift, hip, trendy, modern, kortom weeral trekpleisters erbij.

De beschilderde muur is een must net zoals alles wat Berlijn kenmerkt, wie kent het beeld van Leonid Brezhnev and Erich Honecker niet broederlijk elkaar kussend op de mond?
De stoep voor dit beeld is bezet door Aziaten, ik kies andere motieven, het wachten op een vrij momentje zou te lang duren, gelukkig heb ik mijn Trabantje dat als het ware door de muur breekt. Ik probeer nog wat kiekjes te nemen van kunstige werkjes maar veel is domweg met zinloze hartjes, namen en I love you tekens onherroepelijk bezoedeld.

We trekken richting Unter den Linden om voor de laatste maal een dikke pot te drinken er is wifi...

Donderdag 21/5 Dresden, het Zwinger en meer.
Tijdens de rit ernaartoe zijn we bijna in de verleiding gekomen om Polen aan te doen, we zijn er amper 60 km van verwijderd...mahhh. Later...ooit...tijdsgebrek en niet voorbereid op dat.
Vanaf nu is de afstand van Dresden naar huis even ver als van thuis naar Berlijn, we zitten halverwege met minder gecompliceerde woorden beschreven.
In Dresden aan de Zinzendorfstaße parkeren we onze motorhomes, voor stroom en aanmelding moeten we 350 m naar de receptie van de Cityherberge wandelen, we betalen hier 17€/dag en 20€ borg voor de sleutel van de stroomkast, wifi aan de receptie.
Betaal niet meerdere dagen op voorhand want bij vroegvertrek kunnen ze door administratieve redenen je geld niet teruggeven.
We besluiten om twee dagen te verblijven, verlengen kan steeds.
Het weer is nog steeds prachtig, we hebben temperaturen van rond de 20°, de fietsen worden dagelijks gebruikt.

We steken de brug over de Carolabrücke om vanuit de overkant Dresden te bekijken, vanuit de Elbe-oever heb je de mooiste blik over de stad, achter ons twee gebouwen, de Staatskanzlei en het Finanzministerium, het lijken groot uitgevallen paleizen.
We fietsen verder tot voorbij de Marienbrücke om de tabaksfabriek Yenidze genaamd naar de gelijknamige stad in Turkije dat op een moskee lijkt te aanschouwen.

Een gelijkaardige fabriek, of een Dampmachinenhaus met de looks als deze kon je in Potsdam ook bewonderen, nagelaten te gaan kijken, je kan niet alles doen. Terug richting centrum en gewapend met " het " stadsplannetje doen we een poging om het een en ander op een rij te plaatsen of minstens in een bepaalde volgorde, waar begin je hier als eerst als je op de Theaterplatz komt?
Ook bij de niet liefhebbers van architectuur en kunst zal de onderste kaak wel zakken van verbazing, bij mij toch telkens...als je alleen al in het binnenplein van het Zwinger staat. Met een beetje kennis kan je meten onderscheiden wat barok is en wat rococo, ik niet, daar heb je een een overdosis en een mix van beide, vroeger was dit een plaats van parades en feesten voor militairen lezen we op een bordje af, het maakte deel uit van de stadsvesting, wat is het leven als militair mooi.
We wandelen via het binnenplein zo op de bovenverdieping van het Zwinger en wandelen volledig rond, ja man!

We laten het gewoon op ons afkomen, de Semperoper, de Hofkirche, Furstenzug en het Residenzschloß om alles door te spoelen aan een terras aan de Altmarkt, wat was dat allemaal?
Even bekomen zeg.
In tegenstelling tot Berlijn is Dresden een zakdoek groot, je kan bijna alles te voet doen, tenzij je das Blauwe Wunder wil gaan bezoeken maar dat staat morgen op onze to do lijst, vandaag nog doorspoelen wat wij tot nu toe zagen, maar gauw even de Frauenkirche binnen, dat pikken we vandaag nog mee.

Lustig fotografeer ik ondanks het verbod samen met anderen mee het interieur van deze prachtkerk dat geheel terug opnieuw opgericht werd jaren na de destructieve aanval op Dresden, maar dat weet iedereen niet? De Brühlsche Terrasse houden we als dessert voor morgen.


Vrijdag 22/5 dag 2 Dresden und Das Blauwe Wunder... AAAHHHH.
Het is schitterend weer vandaag, nog steeds tegen alle verwachtingen in prachtig fietsweer en dat gaan we ook in de praktijk omzetten, 7km fietsen naast de oevers van de Elbe om tot aan das Blaue Wunder te geraken.
Zalig net vakantie denk ik dan, euh we zijn op vakantie Fra...het laat mij een beetje aan die Mosel denken maar mooier en zonder de zoete wijn.

Onderweg net als overal elders ter wereld bij mooi weer joggers, fietsers en wandelaars op het afgescheiden fietspad links van de Elbe.
We genieten van het aanblik van Schloss Albrechtsberg, Lignerschloss en Schloss Eckberg gelegen op de rechteroever van de rivier op de heuvels, via de overkant fietsen wij straks terug, in de verte zien we al de ijzeren constructie.
Bij het naderen ervan lijkt de Blaue Wunder niet zo blauw te zijn maar het blijft wel een knap staaltje van ijzerconstructie. Indertijd een van de langste bruggen van Europa en een wonder der techniek maar niet onbesproken.

We steken vanuit Loschwitz de brug over naar Blasewitz om met de loop van de Elbe mee terug naar Dresden te fietsen, dit lijkt makkelijker geschreven dan gedaan, een stukje fietspad van enkele honderden meters is aangelegd door kasseien, ik voel de bibbers nog, bijna niet te fietsen, de Vlaamse kasseien zijn er niets tegen.
Am Rosengarten tegen Dresden aan stoppen we om ...weeral te aperitieven, ein Paulaner und ein weißwein trocken was een van de meest gevraagde populaire drank gedurende de reis. Dit zijn dan de leuke momenten om even bij te babbelen met de vrienden, niet noodzakelijk over iets, koetjes en kalfjes...of gewoon over niets.
Even later trekken we Dresden Neustadt in, Liliane wordt opgeschrikt op de brede boulevard door een andere fietser die het blijkbaar nodig vond om haar op te schrikken met een luide oerkreet AAAHHH!!! en haar vermanend toeriep dat ze niet in de lucht moest kijken...ein zwei polizei...dit is geschift! Plaats genoeg, maar neen ...moet dat nu?
Bon het werkt effe door op mijn zenuwen. Figuurlijk wil ik hier op een Duits bakkes kloppen.
Ik kom terug tot rust in de overdekte markthalle, niet zo groot maar gemüdlich om er even in door te wandelen en naar de plaatselijke winkeltjes met specialiteiten te kijken, iets verder stoppen we aan de voet van de Goldener Reiter, daar kan je er niet aan voorbij.
Het is dankzij deze keurvorst dat Dresden uitgegroeid is tot één van de mooiste barokke steden, hij staat daar letterlijk te blinken in het zonnetje.

Namiddag werden de fietsen thuisgelaten, we trokken te voet het centrum in om even later op de Brülsche Terrasse te flaneren, met recht het mooiste balkon van Europa genoemd, kunstliefhebbers van musea komen hier gemakkelijk aan hun trekken, opvallend hier de glaskoepel van de academie bekend als de citruspers. Gewoon even naar boven of in de lucht kijken om de Zitronenpresse te onderscheppen en oppassen voor boze lokals.


Zaterdag 23/5 Weimar en Jedem Das Seine.
We parkeren onze motorhomes op een gedeelte van het plein dat net niet ingenomen is door de kermis dat hier in Weimar neergestreken is, volgens mijn gebuur is het feest te horen van 14h tot 22h en dat stelt mij een beetje gerust, anders verkassen we.
We betalen 10€ voor de overnachting, stroom en water tegen betaling.
Waarom Weimar? Verschillende redenen, geschiedkundige interesse en het ligt op de weg terug uiteraard maar ook door het feit dat hier de eerste republiek zetelde dat ontstaan is na WO I en het verdwijnen van Pruisische heersers maar jammer genoeg ten einde gebracht door de toen zo goed als democratisch verkozen Adolf H ...het begin van het einde...het begin van de concentratiekampen, onder andere Buchenwald opgericht in 1937 door de SS en politieke gevangenen, één van de grootste KZlagers op Duits grondgebied.

Een prettig uitstapje zal dat niet zijn maar voor mij de eerste keer dat ik een kamp van deze omvang en soort kan bezoeken, het ligt ietsje meer dan 8 km van de camperplaats verwijderd boven op een berg, aanvankelijk werd deze lager Konzentrationslager Ettersberg genaamd naar de gelijknamige berg, dus de Ettersberg.

En dat het klimmen was werd ons meteen duidelijk ten andere nog duidelijker door de litanie van mijn vrouw, ze was zo gelukkig dat na al haar valpartijen en operaties aan bijna overal ze moeiteloos al een 160km E-bikeloos gefietst had gedurende deze vakantie.
We naderen het memorial of klokkentoren dat uitziet op de vallei, hier luid de klok om 15h, iets verder door de Blutstraße een benaming dat niet veel aan je fantasie overlaat komen we aan in het Lager, de klok staat daar stil op 15h 15'.
We mogen van de receptionist onze fietsen iets verderop plaatsen uit het bereik van de camera's, daar kan ik mij volkomen in vinden, dit past niet.

Alles staat er exact hoe het ooit geweest is.
Meteen binnen mogen we de isoleer en martelcellen bekijken, enkele foto's van slachtoffers geplaatst op de kijkluikjes of tegen de muren van de cel spreken voor zich...er liggen bloemetjes voor...
In de verte van het uitgestrekte kamp zien we nog een intacte barak, we passeren blok xxx van de zoveelste indeling van het kamp, ongelooflijk hoeveel tienduizenden mensen hier " efficiënt gelagerd " werden...
Een strafkarretje vol stenen van de nabijgelegen steengroeve staat in het midden van het kamp als voorbeeld voor de rest van de " ongehoorzamen" ze mochten rondjes stenentrekken bij een misstap tot ze erbij doodvielen...

Naast de wasserij ligt het onthaal en infirmerie om meteen een sortering te kunnen maken, daarnaast de ruimten waar de gevangenen voor ze de desinfectie kamer mochten betreden zich van hun kleren moesten ontdoen om definitief van luizen en ander ongedierte vanaf te geraken" dit ook letterlijk" ze belandden even later na het desinfecteren meteen in...
...de ovens...

Veel baby en kinderschoentjes liggen op de vloer...

Zeer grundlich allemaal!
We keren terug via de steengroeve, resten van de funderingen van de lokalen SS harmonie en de elite van het kamp zijn ook nog zichtbaar, ik raap enkele stukjes baksteen en beton van de plaats als herinnering, wat een contrast met de nu rustgevende natuur rondom ons en zeker met het mooie centrum van Weimar, niets maar ook niets wijst daar op het gebeuren behalve de toeristische infoborden net buiten de ring.
Een andere gebeurtenis doet mij ook opschrikken, Liliane slaagt er weeral in om " bijna" te vallen, bijna is net niet maar wat er geraakt werd kan en mag ik hier niet omschrijven, de rest van de vakantie verliep zonder enkele uurtjes " fun ".
Stipt om 22h is alles stil, de kermis slaapt, wij ook.

Zondag 24/5 Alsfeld en vakwerkhuizen .
Tijd voor wat amusement, er is nog plaats voor ons in Alsfeld, voor 5€ mag je hier 24h verblijven en meer uiteraard, water en stroom is te betalen, ik vind nog een stekker met wat stroomtegoed...soms gebeurd dat.
We lazen op fora dat men hier goedkoop en lekker kon eten bij de Griek op wandelafstand van de camperplaats, dat moet dan de Akropolis zijn als we richting centrum wandelen. Meteen werd er voor 's avonds een reservatie gepleegd.
De wandeling brengt ons tot aan het fraaie Rathaus en Marktplatz, we slenteren hier kriskras door het stadje dat deel uitmaakt van de Deutsche Märchen- en Fachwerkstraße.

Het amusement vertaald zich in het zoeken van caches, het was leuk en nodig na een dag als gisteren, even het verstand op nul zetten.

Maandag 25/5 Wetzlar meer vakwerkhuizen en een lekkere curryworst.
In Wetzlar plaatsen we ons op de camperplaats aan de Dill een zijriviertje van de Lahn op wandelafstand van Wetzlar.
Als gewoonlijk betalen we onze overnachtingskosten, ze bedragen hier 8€, voor de rest is er stroom en water à volonté, dit komt in Duitsland steeds minder en minder voor, bon de rekening zullen ze wel gemaakt hebben.
Net als Alsfeld hebben wij Wetzlar in het verleden ook aangedaan, de dwang om alles te bekijken en er meteen in te vliegen hoeft dus hier niet.
We stoppen even op een plaats waar de optiekparcour loopt om wat grappige optische fenomenen te fotograferen, namelijk "de stoel" nog voor we het centrum binnenwandelen. Het is lachen geblazen bij het nemen van de foto's, we hebben ook bekijks.

Deze wandeling staat beschreven in een van de vele foldertjes dat naast de Dom in het info-kantoor te verkrijgen is, samen met andere themawandelingen.
Goethe is hier net als in Weimar alom tegenwoordig, er is een Goethewandeling voor de geïnteresseerden en voor de fotografieliefhebbers heeft Leica hier zijn vestiging.
De Dom is vrij te bezichtigen deze is blijkbaar nog niet afgewerkt en wordt samen in gebruik genomen door katholieken en protestanten. Als gewoonlijk net voor de middag gaan we even aperitieven in de buurt van de Domplatz en genieten even van het zicht op vakwerkhuizen en panden in renaissancestijl. Het stadje is sfeervol en het is leuk slenteren door de verschillende steegjes met of zonder een bepaalde plan of doel, wij volgen voor de rest van de dag onze geocachers dit werd als gewoonlijk een plezante bedoening en als afsluiter net voor het avondmaal gaan we aan een zeer pittoresk plaatsje met zicht op de Alte Lahnbrücke aan een kiosk een nulfunfer Bittburger nemen, de lekkere uitziende curryworst hebben we er meteen bijbesteld.

Het is even wachten en schrikken op de curryworst, je mag aan tafel met een buzzer gaan, als de worst klaar is wordt je opgeroepen bzzz bzzz bzzz. Geen file's aan de kiosk! Het is ondertussen al 18h voorbij en het zonnetje schijnt, dit is genieten...toegegeven de curryworst smaakte stukken beter dan in Berlijn. Zover voor een worst zou ik niet meer rijden.


Dinsdag 26/5 Bonn en scheisse!!!
Morgen is de tweede woensdag zonder kleinkinderen, we missen ze nog niet maar toch bel ik mijn zoon op met de vraag of hij komende zondag met ons thuis in de buurt uit eten gaat samen met vrouw en kindjes...wat zijn we toch softies.
Daarmee is de omkoping gelukt.
In Bonn bevinden we ons op een officiële parking zonder voorzieningen maar gratis, er is ruimte voor een 14 tal motorhomes dacht ik, de plaatsen zijn bijna allemaal ingenomen en dit voor een midweek.
Het centrum is met de fiets bereikbaar via het Freizeitpark Rheinaue en een fietspad naast de oevers van de Rijn, dit bedraagt een 5 tal km, het is een rustige en brede fietspad dat deels ook in een park met tal van interessante bezienswaardigheden in ondergebracht zoals het daar noemt " het museum-mijl " . Het is er leuk fietsen tenzij er geen gekken met racefietsen op je afkomen en luidop als uitzinnige scheisse, scheisse, scheisse!!! roepen. Ik doe nu de gekken onder ons oneer aan want ik weet niet wat wij roepen in zulke situaties. Ik zou een fietsbelletje gebruiken.
Solidair als ik ben roep ik gewoon scheisse terug tot grote tevredenheid en blijdschap van de omstaande wandelaars, de fietser wordt razend en maakt zich uit de voeten in volle vaart, tja hier zijn er ook zotten...
Verder genieten we van de fietstocht, het voorval blijft wel malen in mijn hoofd, volgens Roger moet ik dat van mij afzetten, wijze man de Roger.
In het centrum is het plein bezet door de wekelijks markt, de Altes Rathaus ziet er schitterend uit, we weten niet meteen waarnaartoe en richten ons op de torens van de Dom, onderweg vinden we het info-kantoor, ik koop een stadsplannetje voor 0.5 Duitse euro's nu weten we waarheen we wandelen. Of tenminste waar we ons bevinden.
Het centrum bestaat uit statige herenhuizen uit verschillende periodes, een mix van moderne woningen en klassieke gevels maken een mooie en passende geheel, veel winkelwandelstraten, volgens mijn foldertje bezit Bonn één van de grootste aaneengesloten voetgangerszones van Duitsland maar dat zie ik zelf wel...voor shoppers is de stad een paradijs, kunstliefhebbers komen hier ook aan hun trekken, de lijst uit mijn folder bied een rijke variëteit aan musea aan.
We passeren hier het geboortehuis van een van de belangrijkste personages van Bonn namelijk ...juist ja, Ludwig van Beethoven.
Ik moet wachten om een kiekje te nemen van zijn huis, een groep toeristen met uitleg van de gids staat daar al een tijdje.
Uiteindelijk vertrekt de paraplu samen met de rest.

Een namiddag is te kort om Bonn te verkennen, we wandelen door het park van de universiteit, de Münsterbasiliek is ook de moeite, ik beloof mijn eigen om terug te keren, als grootstad verdient dat minimaal een tweedaagse bezoek of meer.
Voor de geocachers er is een leuke te vinden in het centrum, weliswaar een harde noot om te kraken.
Nomen est omen, doet dat maar eens na, een viercijferige slot...aan onze reisgenoten een dikke dank U wel om ons te verdragen, jullie waren/zijn een tof koppel.
Bedankt voor het lezen, onze excuses indien enkele passages choquerend zouden overkomen.
Liliane en Franco Gasparella.


KLIK VOOR DE HEENROUTE TOT BERLIN-MITTE
KLIK VOOR DE TERUGROUTE VANAF BERLIN-MITTE