CAMPERSITE.BE

1 juli
De plaats in Sinzig aan de Jahnstraße werd als eerste stopplaats gekozen wegens ooit eens aangedaan tijdens fietstochten in de Ahrvallei, we hadden er vage goede herinneringen aan overgehouden maar nooit werd deze als overnachting gekozen, bovendien dat vage is wel echt, een voordeel als men wat ouder wordt.
We staan hier gratis op gravel zonder voorzieningen op een open plein met weinig schaduw tov een schloß en naast een schooltje in een buitenwijk net naast het centrum van dit dorp.
We komen hier in de vooravond aan, de thermometer wees nog 35° aan, we eten wat in onze mobie en proberen het koel te houden, eens de zon weg is gaan de luiken en vensters open en zorgen voor een nog draaglijke temperatuur.
Een korte wandeling naar het slot en het centrum van het stadje bevestigd mijn vermoeden, dit is een plaatsje dat toch een weekenduitstap verdient ondanks de schijnbaar verlaten camperplaats, alles ligt binnen wandelafstand, er is meer dan voldoende horeca gaande van pizzeria's, kebab tot tapa's en gutbürgerliche küche, aan winkeltjes is er geen gebrek, enkele pleintjes en bezienswaardigheden maken het plaatje compleet. Groot is Sinzig niet maar wie van leuke fietstochten houd kan noord-oostelijk naar het nabije Remagen aan de Rijn naar de bekende brug gaan fietsen of westelijk via Bad Bodendorf naast de Ahr nog wat leuke stadjes tegenkomen. Voor ons is dit nu te laat.
Discreet stellen we onze stoelen buiten, een wijntje staat in handbereik om nog wat na te genieten, we verheugen ons naar de vooruitzichten.
Het werd even zoeken een tijdje geleden om tot deze route te komen, Strasbourg was onze hoofddoel dit in combinatie met wat opzoekingswerk en het lezen van goede ervaringen op het forum over enkele plaatsen die op de route liggen.
Sinzig-Ladenburg-Maulbronn-Kehl/Strasbourg-Baden Baden-Schwetzingen-Bad Neuenahr in volgorde.

Sinzig camperplaats en schloß

2 juli donderdag
Het wordt steeds drukker op de Duitse autobahn, de radioberichten liegen er niet om, bij iedere reclameboodschap en dat zijn er veel tegenwoordig volgt er een opsomming van STAUberichten wegens, drukte, werkzaamheden of voorwerpen op de baan.
Das wettervorhersage...weiter steigenden temperaturen!
Gelukkig zijn er geen file's in unsere strecke, hier en daar een wegversmalling, de langste afstand van deze reis ongeveer 200km overbruggen wij in een tweetal uurtjes in een aangename koele stuurcabine.
Wij zijn nu in Ladenburg aan de Heidelberger Staße, we betalen hier 10€/24h stroom te betalen aan de zuilen, water inname is ook te betalen met de keuze uit een volle tank voor 1€ of per 10 cent, de wifi aan 1€/24h.
De camperplaats is voor minder dan de helft volzet, de meesten staan tegen de boomkant wegens de schaduw door de dag, daar konden wij dus niet uit kiezen.

Ladenburg camperplaats
We plaatsen ons zo dat de koelkast in de schaduw blijft tijdens de namiddag.
Het centrum is amper een kilometer van de stelplaats verwijderd, we gaan er te voet naartoe via de oevers van de Neckar, we dachten ook van de koelte te profiteren van de voormiddag, deze gedachte was fout, de afstand en de warmte maakten van de niet zo lange wandeling een heuse onderneming, ter hoogte van de Marktplatz gingen wij ons verkoelen in de kerk, we waren niet de enigen met dat idee.
Iets verder gaat het richting altstad, wat we zien zijn leuke steegjes met pittoreske en kleurige vakwerkhuizen, jammer dat enkele straten opgebroken lagen, men was er de kasseien aan het vervangen of leggen, zij aan zij, gehurkt met de ruggen bloot tikkend op de stenen in een verzengende hitte. Het deerde hun precies niet.
Ik herkende een Noord-Italiaanse dialect...de marktplatz zag er zeer aanlokkelijk uit en de terrasjes uitnodigend. Om ons innerlijke te verfrissen na het geestelijke kozen wij voor een Welde nr 1, een pils dat ik tot nu toe niet kende maar wel ten stelligste kan aanraden, een romige dikke kol, de smaak een kruising tussen een Jupiler en een Haacht, mijn eerste indruk hé. Het glas, de kleur en de frisse smaak was al meer dan voldoende om goede punten te scoren.

Links de Neunhellerhaus en Welde nr 1
Wat Ladenburg interessant maakt is haar centrale ligging zullen we maar zeggen. Gelegen aan de rivier de Neckar tussen Heidelberg en Mannheim als bekendste oorden met in de buurt tal van aantrekkelijke dorpjes en stadjes.
Het aanbod aan foldertjes uit de camperplaats met bezienswaardigheden is groot, we kiezen als uitstapje voor de namiddag een fietstochtje naar Heidelberg.
Moet dat nu die hittegolf, het is een beetje teveel naar ons goesting, nog voor we in Heidelberg toekwamen en dat is amper een 13tal km zat Liliane in het rood en wat oververhit.
We reden het centrum binnen over de stenen brug zonder ons echt te bekommeren om al dat moois wat er te zien was, het eerste wat dringend nodig was is afkoelen, ondanks de voorzieningen dat we bij hadden.
Een big frozen yoghurt met rode vruchten bij een gelateria en een icetea bracht ons terug op peil, het smaakte daarenboven nog lekker ook, de omgangstaal was Italiaans, dit alleen maar om te zeggen dat er menige gelateria's te vinden zijn in Duitsland die gerund worden door echte ijsmakers.

Der Brückenaffe en Hotel Zum Ritter
Nu wat slenteren en dat is letterlijk, de stad heeft alle warmte in haar opgenomen, de meeste toeristen wandelen onder parasols, terrasjes zijn bijna volzet, iedereen wandelt aan de koele zijde van de straat, de stad en haar brug is een bezienswaardigheid, je kan er zeker van zijn als er Aziatische troepen en Amerikanen erin rondlopen.

Zicht op Heidelberg
We houden het bij de Alte Brücke en toegangspoort, vanaf de oevers van de Neckar heb je een prachtige uitzicht op Schloss Heidelberg, wandelen door de Kornmarkt om het Rathaus te bekijken, laveren tussen toeristen naar de Heiliggeistkirche en zoeken er verkoeling, net buiten de kerk is de gevel van Hotel Zum Ritter ook de moeite om te bekijken, eigenlijk gans het centrum van Heidelberg.
We houden het voor bekeken, te warm en bovendien moeten we nog terug...
Een van de uitbaatsters van de stelplaats verklaard ons buitenaards als we vertellen vanwaar we kwamen en geeft ons een tip voor morgen, Weinheim ist ser schön...nicht so weit, allez dan. Liliane is daar niet gerust in.
Onze buren vertrekken, viel zu warm, ze rijden terug naar Kassel und ob wir Kassel kennen vragen ze. Natuurlijk Herkules!
We eten ons potje buiten bestaande uit spaghetti al pesto, de drank vloeit rijkelijker dan anders.

De pesto staat net buiten beeld

2e dag Ladenburg
Net als gisteren ...Die Meteorologen erwarten die bislang wärmsten Tage des Jahres. An einigen Orten kann das thermometer auf über 30 Grad steigen...Zegt de rundfunk.
Wij meten over de 36°, de absorbtiekoelkast kan het amper trekken, door de dag stijgt de binnenthermometer boven de 10°, met de truuk met wat bevroren flesjes krijgen we de zaak net onder controle.
Tijdens de voormiddag doen we een stuk van de Grüner ring rondom Ladenburg, benoemd als Deutschlands schönster Park 2006, het is er mooi fietsen, we passeren zelfs het Dr. Carl Benz automuseum, ik begrijp niet dat het momenteel alleen vanaf 14h zijn deuren opendoet. De prijs voor een entree is democratisch, amper 5€ voor een erwachsene.

De groene Grüne ring
Jammer, geen technische voormiddag dan maar. We aperitieven na wat Ladenburg doorkruist te hebben aan onze stammtisch op de marktplein. Ongelooflijk hoe een toerist zich snel een eigen thuisgevoel creëert, dezelfde tafel, zelfde pintje, zelfde garçon en dezelfde uitzicht op het plein.
Voor de namiddag staat er Weinheims Grüne Meilen op het programma, in tegenstelling tot gisteren waar we de Neckar zo goed als flankeerden rijden we nu de graanvelden in richting heuvels, het fietspad is goed aangegeven , het verkregen plannetje met de beschrijving van de weg om Weinheim te bereiken is waardeloos en chinees voor mij.

Voel de warmte
We rijden door kleine dorpskernen en wijngaarden op een licht heuvelachtig parcours, de ontelbare hier aanwezige kersenbomen zien zwart en buigen onder het gewicht van de vruchten, hier en daar staat een ladder tegen een boomstam en de verleiding is groot maar wie wil er nu warme kersen... het fietspad ziet eruit alsof er confituurpotten over uitgesmeten werden. Man wat is het warm!
We verpozen in een konditorei en bestellen er een pintje om nadien de weg te hervatten, wie zijn idee was dit? Ik probeer vrolijk te doen om mijn reisgezel wat op te beuren...Niet zonder moeite en met een beetje aansporing komen we in Weinheim, de laatste kilometers waren bergop, Weinheims grüne meilen in het park van het Schloss kan mij gestolen worden, we duiken de eerste beste fontein in.

Centjes vissen uit de fontein
Bezet. Een klein meisje is er centjes met een lijntje aan het vissen, we vullen onze flesjes aan de bron. Weinheim heeft rond deze brunnen een leuk centrum en pittoreske altstadt waar alle horeca zich concentreert, we verpozen hier hoe kan het anders met ein großer pils. We zoeken niet echt meer naar de bezienswaardigheden die volgens ons meegenomen foldertje toch wel de moeite blijken te zijn.
De meesten trouwens zoeken verkoeling onder de parasols, weinigen wagen het om in de blakende zon te wandelen, tenzij de passerende groep met gids.
We nemen bij onze terugkeer de 2e verfrissende douche eer dat ik mij aan een pikante scampibord waag gevolgd door, uitzonderlijk, een ijsje uit het vuistje van de pizzeria en gelateria-zaak Il Mondello op een vijftal minuten wandelen van onze stek.


4 juli Maulbronn
Vandaag overnachten we in Maulbronn aan de Hilsenbeuerstraße, een nog maar pas aangelegde camperplaats op asfalt met alle voorzieningen en gratis, stroom naargelang het verbruik te betalen met jetons verkrijgbaar aan het sanitair gebouw over de straat.
We staan hier alleen als we in de voormiddag aankomen, later op de avond krijgen we gezelschap, ondertussen op dezelfde rundfunk: Für heute ist der heißeste Tag des Jahres angekündigt, ik krijg het er zelfs warm van bij momenten en dat zal later door de dag blijken...

Bron Wikipedia.
Zo staat er gedeeltelijk te lezen over de Abdij van Maulbronn opgenomen op de Werelderfgoedlijst van de UNESCO.
Het is het beste moment van de dag, de zon staat niet te hoog, de warmte is ook nog net draaglijk, het moment voor een fotoshoot van de abdij.
Op zoek naar de fontein...

De verkeerde fontein, een misser van mij door de warmte, sorry...deze fontein heeft ook zijn charmes
De abdij is een klein dorp op zich, het bestaat uit prachtige gotische gebouwen met daarrond dienstgebouwen in vakwerkstijl opgetrokken, in het midden een groot plein en de foute fontein, kein trinkwasser staat op een klein bordje om ons te waarschuwen.
Te laat we hadden er al van gedronken, onze generatie heeft al bacteriën van dat genre binnen gehad, een beetje immuun zijn we wel.
Van al dat pracht werd ik er bijna emotioneel van, zo mooi...een plaats om tot rust te komen.

Maulbronn kloster met weeral de verkeerde fontein...
We hadden geen zin om eten te maken en per toeval zag ik een zaakje met het Siciliaans embleem op het venster, de Triskelion, het echte werk dus en geen gevaar om verkeerdelijk een Turkse pizzazaak binnen te gaan.
Niks tegen zo een zaak , maar een pizzeria gerund door een Siciliaan is het summum en garantie voor lekker eten.
Alle hens aan dek, sono Italiani hoorde ik de baas vanuit de keuken roepen...het zijn Italianen. Bedoelde hij dat het nu menens was of moesten we anders bediend worden? Enfin het was fe-no-me-naal, een pizza uit het boekje...met een door mij onbekend biertje erbij de TANNEN ZÄPPLE.
De namiddag werd gevuld door even te gaan liggen in de schaduw van onze luifel, we hadden ons zo geplaatst dat de mobie tegen het grasveld grensde, de open gedraaide luifel stond discreet uit het zicht van de weg, niet voor lang echter het klooster verdiende om opnieuw bezocht te worden vooral de kiosk van het brauhaus onder de dikke eik centraal op het plein.

In het klooster voor een meditatiemoment
We trokken ons terug in de abdij, de koelte van de gangen en de kiosk op het domein waren te aanlokkelijk.
19h16 temperatuur in de schaduw 33°, temperatuur koelkast ( na wat inkopen ) 13.8° .

5 juli zondag, Kehl
We vertrekken uit Maulbronn en meteen komen wij in een omleiding terecht richting zuiden, asfalt en betonplaten op der autobahn zijn door de hitte beschadigd, de omleiding is een tiental km lang maar met de airco aan deert het ons niet.
We hebben twee plaatsen voorzien als overnachting om Strasbourg te kunnen bezoeken, de eerste op Frans grondgebied gelegen aan de Auberge de Jeunesse des Deux Rives aan de Rue des Cavaliers, de andere op Duits grondgebied.
Ze zijn in vogelvlucht gescheiden door de Rijn, met de camper zijn beide ongeveer nog geen 3 km van elkaar verwijderd.
Ik hoef het echt niet te beschrijven hier, de Deutsche gründlichkeit had het gewonnen van de Franse nonchalance waardoor de keuze niet zo moeilijk te maken was.
We staan aan de Schwimmbadstraße in Kehl aan 8€/24h stroom naargelang verbruik, water 1€. Met een zestal staan we hier op grind, net iets beter dan de geasfalteerde plaats in Strasbourg waar men meer geconcentreerd op de te kleine parking staat, er is ruimte zat hier.
We begeven ons met de fiets naar het niet zo ver gelegen centrum van Kehl, het is zondag en de winkelstraat is leeg, op het eerste zicht ziet het er oké uit, de drukte is nu te vinden net zoals in Ladenburg bij het nabijgelegen zwembad, wij aperitieven naast het gesloten infokantoor op een terras van de plaatselijke crèmerie, de Tannen Zäpple smaakt hier ook fris.
De warmte maakt ons inspiratieloos, we eten wat overschotjes van groenten, beleg en fruit, onze buren liggen er ook apathisch bij. Platte rust!

De passerelle, fiets en voetpad
Wij niet, door het park naast de oevers van de Rijn in Kehl begeven we ons naar de Passerelle des Deux Rives en zitten we op Frans grondgebied, het fietsbordje met richting Centre Ville is goed zichtbaar en het fietspad voldoet, niet naar onze normen maar we bevinden ons ook niet in Limburg. Het is een zestal km rijden tot aan het Parc de l'étoile waar je het eerste infokantoor kan vinden als die open is...en het centrum zowat begint. Naast de kathedraal is op het plein ernaast het infokantoor open zeggen twee jonge Leuvenaars die ons blijkbaar hadden zien twijfelen aan de gesloten deur.

In en rond de kathedraal
Ja watte...zonder boekje of plannetje is wat we zien ons onbekend, ik bedoel de kathedraal is wat het is en de rest daar kan ik er geen naam op plakken maar wat wij zien bevalt ons wel op dat moment. Het plannetje geeft uitsluitsel:
We genieten van het zicht op de Place du Château net voorbij de Quai des Bateliers en de Ancienne Douane aan de Ill, natuurlijk staan we in verbazing in en om de kathedraal. Verpozen doen we in een zaakje aan de Place Gutenberg.
Dit beloofd voor morgen, WOW! Vandaag markeer ik onze 100e overnachting van dit jaar in de mobie in de agenda, er waait jammer genoeg een tropische wind op de camperplaats, de hittegolf noteer ik ook samen met wat andere gegevens.

vlnr L'Ancienne douane, le Quai des Bateliers, la Place du Château

Maandag 6 juli
De temperatuur is wat gezakt en we halen terug normale waarden in de koelkast.
Wat we vandaag gaan doen is na overleg met Liliane de Cave Historique gaan bezichtigen in de Hospices van Strasbourg, de Barrage en Petite France, waarvan we gisterennamiddag een glimp hadden opgevangen tijdens een korte wandeling op de kaden van de Ill.
De rest is geen must en bijkomstig.

Sylvaner, Pinot, Riesling, Muscat, Gewurztraminer...
Vaten van 27.000 liter en niet één maar verschillende staan hier vol wijn te rusten in de souterrains van een voormalige opvangtehuis voor armen en behoeftigen, de wijn bracht soelaas voor de arme stakkers en daar ben ik het volmondig mee eens.
De Cave uit 1395 bevindt zich nog op haar oorspronkelijke plaats en in originele toestand, nu is het zoeken tussen de gebouwen van het ziekenhuis en faculteiten, dat we daar geheel alleen waren verbaasde mij.
De oudste in vaten bewaarde wijn kan je hier bewonderen, achter tralies weliswaar, het nectar dateert uit 1472.

Ne touchez pas au vin
Van hieruit is het niet ver om tot aan de Barrage Vauban te fietsen, deze overdekte bruggen en torens bestaande uit een sluizencomplex diende oorspronkelijk ten tijde van de middeleeuwen als verdedigingswerken, een soort van Ganzepoot ( zie Nieuwpoort ) avant la lettre. Hier speelt de rivier L'Ill een hoofdrol, wie graag aan boottocht doet kan helemaal rond de stad meevaren, vooral de wijk Petit France is een spektakel op zich, de nog werkende sluizen kan je in een prachtig decor bewonderen in je eigen zitje op het water.

Barrage Vauban
Wij fietsen zo goed als de hoek om naar Petite France en geven onze ogen de kost. Lang geleden was dit een armeluiswijk, leerlooiers en molenaars hadden hier hun bedrijvigheid door de aanwezigheid van de watervallen van de Ill. Later komen er zagerijen en langzamerhand veranderde de wijk, nu is dit een van de meest karakteristieke en meest bezochte quartiers van Strasbourg, zeer pittoresk.

Petite France, klik op de foto voor een vergroting
De prijs van een drankje op een van de vele terrasjes is hier navenant, vanaf 11h 30 kan je hier niet meer aperitieven tenzij je blijft zitten om te eten...de crisis heeft hier zeker niet toegeslagen, c'est tout reservé messieurs-dames.
We laten ons verleiden iets verder richting centrum door een verkoper van kazen en worsten, zijn winkel met spécialités Alsaciennes was amper een zakdoek groot en onevenredig in prijs maar wat een genot, we wisten meteen wat ons middag of avondeten zou zijn, met een cavaillon erbij mmmmhhh.
Kehl in de late namiddag zegt ons niets meer na het bezoek aan Strasbourg, nochtans is er geen gebrek aan winkels en is de Haupstraße samen met de Marktplatz ook gezellig, wij brengen de avond door buiten naast onze motorhome, vive le velo staat op de achtergrond, de tropische warme wind van gisterenavond is veranderd in een fris briesje.

Laatste dag Strasbourg
De Italiaan die gisterenavond laat toekwam zonder een ticket aan de automaat te nemen moet van de controleur vertrekken om 7h 's ochtends, dit gebeurd tijdens mijn favoriete moment van de dag terwijl ik de gebeurtenissen noteer van de voorbije dag en aan mijn eerste koffietje nip.
De frigo duidt 2° aan, de boiler staat op 40° om strakjes een frisse deugddoende douche te nemen. Na zo goed als alles gezien te hebben in de stad weliswaar oppervlakkig gaan we Les Institutions Européennes bezoeken vandaag, namelijk de Europese Raad, het Europees Parlement en het Europees Hof voor de Rechten van de Mens, deze instellingen liggen nogal verwijderd van het centrum maar best doenbaar met de fiets.
We rijden via het Parc de La Citadelle en het Parc de L' Orangerie, we passeren er niet doorheen maar zien wel voldoende om te beseffen dat het een oase van rust moet zijn voor wandelaars, sporters, kinderen of simpelweg voor de bewoners die even de drukte van de stad willen ontvluchten. In de Boulevard de la Marne is er een multiculturele markt bezig, alles is er momenteel kleuriger, fleuriger, sappiger en ruikt precies beter maar het kan ook een indruk en vakantiegevoel zijn, we rijden even de Rue de Bruxelles in in de hoop een oude kennis te ontmoeten maar na een poging om ze te vinden staak ik het zoeken, ils sont peut etre morts monsieur zegt een oude inwoonster van de straat...ik stop ermee en rijden verder.
Het zijn indrukwekkende gebouwen waar de Europese instellingen in ondergebracht zijn, de omgeving ziet er ook pico bello uit, hier en daar staat er discreet bewaking opgesteld, ze zijn aanwezig zonder op te vallen, ik trek wat foto's van de gebouwen tot ik mijn stoute schoenen aantrek en vraag aan een combi met inhoud of ik binnen mag om meer foto's te mogen nemen.
Natuurlijk mag dat meneer, meld je maar aan bij de security.
Alles behalve de bewakingsdiensten mogen gefotografeerd worden is de afspraak..oei net gedaan...
J'ai rien vue moi, zegt de bewaakster en knipoogt, zo simpel is dat dat ik het bijna niet kan geloven. Ik ben binnen in het Europees Parlement en ik heb niets te zeggen...ik ben onder de indruk natuurlijk. Hier gebeurt alles...hieraan werken we mee...

De EU instellingen, klik op de foto voor een vergroting
Als afsluiter voor de dag en onze bezoek aan Strasbourg gaan we naar de Place de la République gelegen in de wijk Neusstadt voor een beetje geschiedenis, hier zijn er een vijftal prestigieuze paleizen of gebouwen te bezichtigen in verschillende stijlen opgericht tijdens een lange periode dat de stad afwisselend onder Duitse of Franse bewind lag en de verschillende heersers hun stempel, aanwezigheid of grandeur op deze plaats wilden benadrukken, gelukkig zonder vernietigingen aan te brengen maar steeds door een gebouw neer te poten dat de andere moest overtreffen.

vlnr deutsch National- und Universitätsbibliothek von Straßburg , in het midden Pruisische neorenaissance ontwerp het Kaiserpalast, idem rechts
bibliothèque nationale et universitaire de Strasbourg, palais du Rhin, palais de la Diète d’Alsace-Lorraine

Een mondvol en een hele boterham maar boeiende geschiedenis, leuk ter plaatse als men aan het fotograferen is en een gids met fiets tegelijkertijd wat uitleg verschaft aan een groep fietsers wat je eigenlijk de echte wielertoeristen kan noemen, dat kan dus ook in Strasbourg.
De to see plaatsen zijn zo goed als op, natuurlijk is er veel meer dan hetgeen we bezocht hebben tijdens onze driedaagse Strasbourg,
voor ons als liefhebbers van steden is deze een van de meest toegankelijke, fietsvriendelijke, bereikbare en als overnachtingsplaats de goedkoopste Europese stad tot nu toe bezocht.
Via de Place Kléber, neen niet de bandenspecialist bij vraag van Liliane, maar genaamd naar een Frans generaal en in het Duits eens Barfüsserplatz genaamd fietsen we verder door de place de l'Homme de Fer, centraal metropunt in de stad en een bezienswaardigheid.

De ijzeren man
Hier concentreert zich de chique winkelbuurt en plaats waar ik mijn laatste foto's van Strasbourg nam.
Een laatste maal langs de kathedraal, place du Marché-aux-Cochons-de-Lait en de kade van de L'Ill en in rechte lijn door de Avenue Jean-Jaures naar het Duitse grondgebied, afstand ongeveer een dikke 6 km. Uiteraard kan je dit doen met het openbaar vervoer, de verbinding is eenvoudig mits wat organisatie en voorbereiding.
Een foto van de stelplaats in Kehl ben ik totaal vergeten te nemen, de plaats is een langgerekt plein, met centraal de toegangsweg, minstens 100m lang, links en rechts lichte kiezel met voldoende stroomzuilen, servicestation en betaalautomaat aan de ingang. Controle op regelmatige tijdstippen.
Er is nog tijd vandaag om de 40km afstand richting noorden aan te vatten, de warmte van de laatste dagen werden moeizaam verteerd, we kiezen tegen mijn gewoonte in om namiddag nog te rijden en elders een plaats te zoeken voor de nacht.
De koelte van de airco zal deugd doen, wij kiezen voor Baden-Baden.
We betalen 12€/24 h, stroom en water betalend naargelang verbruik, een Italiaanse motorhomegebruiker kijkt naar de prijslijst, hij kijkt wat verder naar een andere motorhome met dezelfde It. plaat en landgenoot of er toevallig betaald is geweest, heel even gaat de gedachte door mijn hoofd of ik hem zou helpen met HET NEMEN VAN EEN TICKET...maar bedenk me op tijd.
De betalingsformaliteiten zijn in het geheel niet moeilijk, met munten of zelfs biljetten. Man, man, man.
Bon we fietsen naast een watertje op een fietspad richting centrum, net voor de stad is er het infokantoor waar ik als gewoonlijk achter een foldertje vraag, met deze warmte, het is vandaag terug drukkend warm, krijgen we de tip om door de Lichtentaler Allee te fietsen of te wandelen.

Een van de parken
We fietsen naast het park, voor fietsers zijn de wandelwegen in het park verboden, wij mogen net rond het park wat even rustgevend en verfrissend is onder de grote bomen. De stad zelf hebben we in het verleden eens bezocht, de plaats is nog steeds een mondaine thermale kuuroord met palazzi's om u tegen te zeggen, rond en in de stad prachtig aangelegde parken, met hier en daar een casino, theatergebouw, kurhausen, thermen, alles in het kader van watertherapieën en toestanden, er is een zekere Knokkegehalte op de wegen te zien, de dure klassewagens ontbreken er niet, de wandelaars zijn in outfit, lichtgrijze broek, polo met een kleurige foulard rond de nek, lichte pet of hoed op, parasols voor de dames, gympies aan de voeten, rollator of wandelstok naargelang de behoefte.
Aan de theaterplatz loopt net een voorstelling, een mimespeler doet er zijn ding, hij beeld een oude eenzame man uit, wachtend op zijn tijd dat komen gaat, ondertussen houd hij zich bezig met dingen te observeren, mijmerend...voor mij nogal confronterend, sommige bewegingen dat de mimespeler uitstekend voorstelde deden mij aan mijn overleden vader denken..ik blijf niet tot het einde van de voorstelling kijken, samen met Liliane fiets ik weg van de plaats, ze voelt hetzelfde aan...
We passeren tijdens de terugweg een großer biergarten mit gutbürgerliche küche, open vanaf 17h, het is al na 18h de verleiding is groot en de goesting om zelfs iets klaar te maken ontbreekt.
Eenvoudig en betaalbaar in een tipysche Duitse atmosfeer, we laten dit niet aan ons voorbijgaan en zeer belangrijk, het was nog lekker ook, vrij simpel een schnitzel mit pommes und salat.
Op de camperplaats net na het opruimen van de stoelen en het opbergen van onze fietsen werden we getrakteerd op een hagelbui, de size was van het golfballetjesformaat.
Met enige bezorgdheid hield ik de luiken in het oog, ze hielden stand, hoe dat het er in de twee Britse campers aan toe ging of uitzag tijdens en na deze kortstondige maar hevige bui weet ik niet, ze waren afwezig, de luiken wagenwijd open...
Gek hoe gebeurtenissen als deze de mensen op een camperplaats aan het praten brengt, even later was men ter gelegenheid van deze verfrissende bui net als ik de vliegen aan het verwijderen van alkoven, motorkappen en bumpers.

Dinsdag 8 juli terug naar Ladenburg
Ik wordt begroet deze ochtend tijdens het service van de motorhome door een Italiaan:
-sono arrivato ieri a tarda sera ancora non ho pagato, non c'è possibilità di pagare con la carta credito...
Bijna had ik zin om hem de overnachting te trakteren.
Er was nog een plaats in de buurt van Ladenburg dat mijn aandacht trok, Mannheim met het schloß en het Louisenpark.
Ik schrijf hier letterlijk mijn notaboek over:
Schloß lag in de stelling, Mannheim stad geheel niet aantrekkelijk, Louisenpark gemist ( niet opgevallen=niet de moeite ) mooie fietstocht naast de Neckar tot aan de fernsehturm.
Draaglijke temperaturen, absorbtiekoelkast presteert ondermaats bij hittegolf, nu terug oké.

Leuk fietsen naast de Neckar richting Mannheim


9 juli, woensdag
We staan in Schwetzingen, gratis met de mogelijkheid om service te doen, geen stroom.
ik neem de gelegenheid te baad om deze plaats wat meer de hemel in te prijzen dan de eerder sullige commentaren van onze noorderburen te lezen op campercontact.
Een plaats kiest men niet als doel op zich maar om een bezienswaardigheid te bezichtigen, namelijk het prachtige park en kasteel van Schwetzingen, wat komt men anders hier doen? Gratis overnachten? Nouwseg dan vind ik wel leujkere plaatsen dan dit hoojr...
Zo van mij afgeschreven, alles wat je nodig hebt vind je op een steenworp van de mixparking, de Chinees, Lidl, Aldi, Italiaanse supermarkt, drankenhal, DM, bakkerij...dit alles voor de prijs van nul euro, service kost 3 keiharde euromunten.
Het stadje en schloß op een kilometertje van de parking, Schwetzingen is een klein modern stadje met een hauptstrasse en enkele dwarsliggende winkel-wandelstraten, her en der zijn er fraaie beelden te zien.
Het kasteel en park zijn voor de prijs van amper 5€ pp te bezichtigen, als de prijs van de overnachting nul is ben je zo goed als gratis binnen, doen dus!
De tuin is strak en symmetrisch aangelegd naar het voorbeeld van Franse tuinen, opgebouwd met verschillende thema's.
Alles is toegankelijk, de oranjerie, badhuis naar Italiaans model, de apollotempel, lapidarium, moskee, museum, fonteinen, vijvers.
Wij spendeerden alleen al voor de rechterzijde van het park bijna twee uren wandel en kijkplezier, gelukkig is die bijna identisch aan de linkerzijde van het park, dat heb je met symmetrie.
Info Schloß Schwetzingen klik hier

Beelden uit Schwetzingen


Vrijdag, 9 juli Bad Neuenahr
Net nog geen goesting om naar huis te gaan, zaterdag is daar een geschikte dag voor.
Relax.
Bedankt voor het lezen,
Liliane en Franco Gasparella