CAMPERSITE.BE

Mijn excuses voor de nogal verwarrende titel maar toevallig belandden we in de gemeente Zaltbommel en kwamen we deze twee bekende figuren tegen op de Waalkade, het licht werd daar zowat in de ganse wereld verspreid door twee andere bekende figuren...blijk dan verder noordelijk dat er in SPKBRG wat voor Bunschoten-Spakenburg staat Elvis Presley's roots liggen, maar echt hé.
Zonder Koelewijn's viswinkel in Spakenburg zou je ook nooit "kom van dat dak af" gehoord hebben, zegt men aldaar...
Enfin, we hebben het een en ander ontdekt dit weekend.
Ik kan dus niet kiezen voor Nederland februari 2016 als titel, zegt mij niets en Jip en Janneke klinkt toch leuker dan een plaatsnaam met een jaartal erbij, voor mij althans.



Donderdagavond toch maar vertrokken.
Beginnen deden we net voor het weekend, ondanks het voorspelde slechte weer was er één lichtpunt, zonnig en een beetje droog weer vrijdag melden ze op weer online, meer dan genoeg om tevreden te zijn en er op uit te trekken, bij calamiteiten passen we ons aan en al de rest is meegenomen, dat bleek ook zo en beetje ook omdat het voor ons enkele plaatsen zijn die we alleen maar kennen uit een landkaart.



De passantenhaven van Neerpelt is alom gekend, voor 6€ zit je op een prachtige locatie, vooral als je zo goed als alleen zit op een donderdagavond, er is precies rust gekomen in de oh zo fel besproken camperplaats in deze gemeente, de €€€ zitten er voor een deel tussen vermoed ik.
Af en toe komt er een bootje voorbij gevaren, voor de rest was het naar de weerspiegeling van de sterren op het water kijken, wat een zicht!

Vrijdag, prettige ontmoetingen met figuren op de Waalkade.
Nu was Zaltbommel niet echt toevallig gekozen, na Vianen ongeveer gelegen in dezelfde buurt is deze een interessante momenteel nog kosteloze parkeergelegenheid, het is een pas opgerichte plaats aan een gratis mixparking tegen de dijk, vlak naast het centrum en een bekende Nederlandse supermarkt, ideaal voor een overnachting of zelfs een weekend indien men wat moeite doet om het een en ander te combineren. Gewoon niks doen is ook voldoende.
Ontdekt hoe kan het anders via Google afbeeldingen en wat speuren op kaarten. Bijkomende toevallige ontdekkingen speelden een rol in het verdere verloop van onze trip.



Begeleid door een stralende zon is het eerste wat we doen de omgeving verkennen en omdat de kade hier op een steenworp ligt gaan we checken of de beelden die we op het www zagen ook kloppen met de realiteit.
En dat het mooi was konden we persoonlijk ondervinden en de genodigden van deze trouwpartij ook.
Deze torso van "De waterjongen" op de Waalkade van kunstenaar Marcel Smink kijkt recht in de ogen van een viertal meter hoge standbeeld van " De waterjongen" geplaatst aan de overkant van de kade, staat op dezelfde ooghoogte en geven de hoogte aan van de waterkering.



Dit smaakt naar meer, de verleiding is groot om verder van het stadje te genieten maar we houden ons in, even middageten en gaan via de Singelwal naast en op de wallen van de vestingstad wandelen. De verplichte babbel met passerende hondeneigenaars maakte de wandeling nog leuker vooral als er bij zijn met een J. Russel...iedereen zou ooit eens een J. Russel moeten gehad hebben...Otto zou nu dit gedaan hebben, Otto zou dit graag gehad hebben...wat mis ik hem en onze dagelijkse wandelingen samen.
Bon genoeg daarover, wat verder slaan we een steegje in richting stadskasteel en kerk.



Door tijdsgebrek en misschien ten onrechte gaan we voorbij aan het museum, de gedachte van meer te zien in het centrum van de stad weerhield ons om binnen te gaan, te snel veel te snel...de in baksteen opgetrokken imposante toren van de Sint-Maartenskerk is een voorbeeld van Nederrijnse gotiek, dat zie je veel in deze contreien, kan ook niet anders we zitten hier aan de Rijndelta. Daar waar de Rijn niet meer Rijn genoemd wordt door de eigenzinnige Nederlanders maar Waal, Lek, Oude Rijn en deels Nieuwe en Oude Maas, allemaal om het ingewikkeld te maken.
Een mobiele kraam met voortent beschilderd in Nederlandse kleuren met de vermelding warme gebakken vis ontsierd in mijn ogen de Markt waar je onder andere enkele rijksmonumenten kan bewonderen, ze staat midden op het plein naast een prachtig abstract monument, ik verrek het om daar een foto van te nemen, ten onrechte achteraf...
In plaats daarvan gaan we net tegenover in 't Stadscafé een Omer drinken. Er is toch nog smaak te vinden hier.
We vernemen hier ook dat de gebroeders Philips geboren zijn, ik krijg een lumineus idee voor de terugweg...



Terug naar de Waal via de nog overgebleven middeleeuwse Waterpoort en zie hier zeg...Jip en Janneke zegt mijn vrouw Liliane.
Dat zijn de bekende figuren van Fiep Westendorp dat de jeugdboekjes van ons kleinkind illustreren, wel heb je ooit!

Zaterdag naar SPKBRG, botters, Elvis en eventjes de schrik van mijn leven.
We spreken af met de jachthavenmeester van Bunschoten-Spakenburg dat we voor de eerste dag betalen en verder nog beslissen wat we zouden doen.
We krijgen een plaats toegewezen in de binnenhaven op het verharde wegens het gevaar dat we zouden vastraken in het grasplein door de aanhoudende regen de laatste dagen.
Het is de toegangsweg naar de bootjes, we mogen er gerust staan, storen niemand en we staan weeral alleen.
Alle service inbegrepen, douches, stroom, waterinname, wifi en een heleboel gratis bruikbare tips over de streek.


De afstand naar het centrum is amper 10 minuten wandelen, we verkiezen even de fietsen te gebruiken om wat inkopen te doen op de wekelijks markt.
Eventjes eerst wat sfeerbeelden nemen van deze bijzonder mooi pittoresk havenstadje en de nog bestaande scheepswerf. Gelukkig net uit het zicht van de marktkraampjes.



Niet dat de zaterdagse markt ongezellig is, integendeel ze ligt net hartje binnenstad met alle horeca geconcentreerd er rond.
We gaan er zelfs driemaal omheen onbeslist wat we voor deze middag zouden kopen, welke groenten, welke vis...
Over dit onderwerp beslissen we in het gezellig café de Krâplâp waar we de tip krijgen om alle geplande bezoeken in dit stadje vandaag af te handelen, morgen is hier alles dicht, we zijn hier heel christelijk horen we...
Het werd dus een pond kibbeling met saus uit De Graaf 's kiosk, de lange rij wachtenden was een referentie en bepalend om een keuze te maken.



Aan de waterkant meer bepaald aan de Havenstraat richting jachthaven zie je deze eerste watervilla's opduiken, ik kan mij inbeelden hoe het moet zijn om daar te wonen maar ik troost mij met de gedachte dat wij bijna wekelijks een ander zicht hebben!
Een tikkeltje jaloezie is er wel, we haasten ons naar de mobie, de kibbeling is nog warm.
Namiddag in het museum Spakenburg maken we kennis met de watersnood dat Zaltbommel meemaakte in 1916, gelukkig zonder slachtoffers veeleer materiële schade, maar toch.
Het museum is een soort van heemkundig museum, gericht op de leefwijze van de bewoners van Spakenburg en de plaatselijke ambachten, visserij, rokerijen, kledij en woning, leuk om dit te doen, vooral met Liliane erbij...ze kan zich perfect inleven en assimileren met de plaatselijke schonen. Bijna niet gemerkt.



We leren ook onverwachts nog iets bij, is dat om het museum belangrijker te maken dan het al is maar de voorvader van Elvis zou een Bunschotenaar geweest zijn volgens een authentieke foto met uitleg van de Pelvis, men komt inderdaad hier af en toe een verdwaalde Amerikanen tegen op zoek naar...de roots van de King.
Toegegeven commerçanten zijn onze noorderburen wel, ze halen hier alles uit de kas.
De ouders van Peter Koelewijn zijn hier ook van afkomstig, misschien is de oorsprong van het liedje "kom van dat dak af" gekomen door de watersnood...



Diezelfde avond...de schrik!
Ondertussen is de weersvoorspelling uitgekomen, snel na een laatste bezoek aan onze stamcafé van de dag haastten we ons terug naar de jachthaven, 6 Beaufort werd er voorspelt, aan de hand van de regenslag en het schudden van ons mobie was het in mijn verbeelding al snel XXX zoveel in de loop van de avond.
Uit veiligheidsoverwegingen bleef onze satellietschotel plat op het dak liggen.
Alternatieven waren surfen op het net en elders...
Le cose che restano een Italiaanse miniserie van de makers van La meglio gioventù voor de kenners van de betere film uit het begin van dit decennium werd opnieuw gesmaakt, thema's als emigratie, vluchtelingen en homoseksualiteit kwamen " terug " aan bod.
Een mooie afsluiter van een leuke avond ware het niet dat we wat later verrast werden door een harde slag, eigenlijk meerdere, een omgevallen bord? Een weggewaaide reclamepaneel tegen de mobie? Er werd geklopt op de deur, nogal op een opdringerige manier...twijfels wat nu, wie zou dat zijn?
De deur bleef dicht en voorzichtig deed ik het schuifraampje open, hier kan er niemand door als ik voor het raampje blijf.
We schrokken beide, de man buiten en ik binnenin, we keken recht in elkaars ogen, hij in mijn verbaasde blik ik naar zijn wagenwijd opengesperde glazige ogen, duidelijk iemand boven zijn theewater en de weg kwijt was.
Hij vroeg stamelend waar hij was...na enige uitleg waar Nederland zich situeert bleef ik hem nog wat nastaren, stel je voor waggelend naast het water verdween hij in de donkere nacht! Pfff, we leven nog!

We verkassen naar het " lempkesfabriek" te Eindhoven.
We staan op de P+R Meerhoven te Eindhoven maar niet voor de nacht, daarvoor verhuizen we naar een minder winderige locatie, een geheime, ja ja, ze zijn er nog van die plaatsjes!
Ondertussen staan we hier voor enkele €€€ en rijden aan het gunstige tarief van amper een halve € heen en terug naar het centrum met bus nr18, 401 of 402.
Liliane herleeft haar jeugd in het Philipsmuseum, als jonge meisje ( ze is niet veel veranderd ) heeft ze daar wat jaartjes gewerkt aan het maken van de eerste draagbare cassettespelers, zo jong is ze dus nog.
We krijgen geen korting als 60 plussers...sorry Liliane dat ik je leeftijd verklap...ook niet als we melden dat mijn vrouw een ex werkneemster is, ook niet als we zeggen dat onze tv van het huismerk is, het wordt gênant...we betalen het tarief van 8€ de man en beloof dat onze volgende tv een Samsung gaat zijn, niks helpt.
Het is een aanrader, als ik de stukken en de ontwerpen herbekijk in het museum begrijp ik weeral waarom we voor een Schaub Lorenz kozen als tv-toestel en een Scott als hifi, maar door dit te zien glinsteren onze ogen weeral op, net als het logo.



Bedankt voor het lezen
Liliane ( het Philipsmeisje ) en Franco Gasparella.