CAMPERSITE.BE

La Cantine des Italiens gelegen in Houdeng-Goegnies vlak naast het Canal du Centre is een plaats waar we graag naartoe gaan om verschillende redenen, namelijk het zoeken naar een welbepaalde sfeer, door heimwee, het eten dat naarmate de avond vordert en de muziek luider klinkt lekkerder schijnt te worden. Eten en drinken op de tonen van Marc Aryan, Gilbert Bécaud, Charles Aznavour en enkele Italo-Belges als Adamo oa...
De datum était dans la sacoche na una telefonische riservazione, er was geen weg terug.
Benvenuti, welkom, bienvenue zei de vriendelijke stem aan de andere kant van de lijn bij het bespreken van de datum, Waals, Vlaams en Italiaans vloeiden door elkaar alsof we elkaar al jaren kenden, we spraken precies een citétaaltje uit de sixties, mijn citéjaren.
Op zoek naar herinneringen, momenten, tijden die niet meer terugkomen maar waar je ze wel af en toe kan proeven met een tikkeltje fantasie, dichtgeknepen ogen...goed gezelschap, wat muziek en humor.
We proberen er jaarlijks heen te gaan als het lukt in combinatie met uitstapjes naar leuke of interessante bezienswaardigheden in de streek, dit jaar was het een bezoek aan Seneffe en Villers la Ville.
Seneffe voor het Domaine du Château de Seneffe en Villers voor de Abbaye de Villers.
Plaats van samenkomst was Ronquières om er vrijdagnacht te overnachten, een minisamenkomst met vrienden.
Maar eerst Ronquières en de samenkomst te ( zie infobord ).



Ronquières: 50.606901,4.222767
Seneffe: 50.525127,4.265774
Houdeng-Goegnies: 50.485313,4.172396
Villers la Ville: 50.588612,4.530049

Alle plaatsen zonder voorzieningen maar daarentegen wel gratis en voor een kort weekendje volstaat dit, de daarmee uitgespaarde centjes gaan uiteraard aan wat drankjes verloren!
De verplaatsingen van de te bezichtigen plaatsen zijn niet noemenswaardig alles ligt op een zakdoek van elkaar, gelukkig liggen de bezienswaardigheden ook nog op een kleine afstand van de parkings, gelukkig schrijf ik omdat een kleine rugprobleem mij lange afstanden belet te stappen, laat ons zeggen dat het de leeftijd is...een voordeel is er, door de medicatie stijgt de percentage alcohol sneller naar omhoog. Goedkope roes!



Na de goedkope maar gezellige vrijdagavond met de vrienden kan je het "Hellend" vlak van Ronquières niet links laten liggen, gelegen op enkele minuten wandelen van onze slaapplaats merken we dat we niet de enigen zijn, de eerste motorrijders zijn ook al vroeg in de ochtend aanwezig naast andere belangstellenden.



Na een kleine technische uitleg en aanschouwing van een vertrekkende bak op de helling besloten we de brug over te gaan op zoek naar een bakker, we herinneren ons aan het vorige bezoek aan deze patisserie, simple maar bon, vooral zijn Viennoiserie is onvergetelijk! Raar het opschrift tegen de gevel met patisserie in de plaats van boulangerie.



Hetgeen we daar in de buurt zien is ook jammer genoeg onvergetelijk, van een desolate tristesse en bedoening, jammer want de plaats zou er zeer pittoresk kunnen uitzien mits wat opruimingswerken en een likje verf hier en daar, kortom enkele verfraaiingswerken.
De tijd is hier blijkbaar letterlijk blijven stilstaan na de sluiting van de industriële activiteiten in de regio en dat zie je ook aan de omgeving. Althans dit is mijn eerste indruk, ze hoeven ook niet te kloppen.




De verplaatsing naar Seneffe was van korte duur amper 12 km rijden, de immense parking hadden we net als in Ronquières bijna voor ons alleen, een motorhome was er al aanwezig men staat er alleszins zeer rustig en ver weg van hinderlijke geluiden.
Hier dan ook gratis maar zonder voorzieningen.
De grootte van de parking lijken mij te wijzen op een grote toevloed van toeristen...een snelle hap en we begeven ons gezamenlijk via een kleine dreef door het bos richting Château.



Le Château is dagelijks open behalve maandag, het park vanaf maart tot eind oktober, naar mijn mening lijkt april zeer geschikt om te bezoeken. Vooral nu met een overvloed aan bloeiende bosanemonen en de eerste bloesems.
Ik citeer een stukje uit mijn geplaatste link naar info over het kasteel:




Het kasteel bestaat uit verschillende gebouwen, niet al te groot maar met alles erop en eraan wat voor een kasteel nodig is om het tot een volwaardig château te verheffen, een wintertuin, muziekkapel, stallingen, waterpartijen, en strakke tuin naar Franse model, volière, kruidentuin, fruitbomen...naar het zuiden gericht de warme muur en de nu oh zo prachtige bloesems van de Comtesse de Paris, Durondeau, Conference...



In het kasteel is de permanente tentoonstelling over edelsmeedkunst te bezichtigen, de brasserie aan de orangerie wat verder in het park was jammer genoeg bezet voor een privéfeestje zodat we het bezoek door mijn gesukkel en nood aan wat rust wat moesten inkorten, voor het chocolade proeven moet je op zondag hier zijn...jammer.
Een weetje, iedere eerste zondag van de maand is de toegang tot het museum gratis, tesamen met deze project een leuke dagvullend programma.



Zonder al te veel spijt begeven we ons niet veel verder in Houdeng-Goegnies, we parkeren onze motorhome op de parking van de Cantine om daar te kunnen overnachten, we melden ons meteen aan om de reservatie te checken en een grotere tafel te vragen, het groepje is ondertussen uitgebreider geworden, de menukaart wordt al bekeken.
Zoals we hier gewoon zijn, pas de problèmes. Voorzichtig proef ik van een Duvel, we krijgen wat info over de plaatselijke brouwerij in de buurt, in dezelfde orde zou een St-Feuillien mij best kunnen smaken zegt mijn tafelgenoot, deze tip is dan voor het najaar veel kan ik niet proeven momenteel en het beetje dat ik kan verdragen hou ik voor de avond.
Maar nu toch even de eerst lift van het historisch Canal du Centre bewonderen, ze staat hier op een steenworp van de Cantine.
Een beetje duiding over de Cantine en het Canal du Centre in het kort:
Verder uitgebreidt door de industrieel Boël als onderkomen voor de Italiaanse migranten die in de streek van La Louvière terechtkwamen om in de Waalse staalovens en steenkoolmijnen te werken, in de Lindeman een migrantenwijk waar ik opgroeide hadden wij ook dergelijke barakken, ze zijn voor een ongeoefende nog moeilijk te herkennen maar ze zijn er nog, opgericht in betonnen platen en de karakteristieke golfplaten. Bij ons heet ze ook " La Baracca " en een " Cantina " hebben we ook...
Deze in Houdeng en in sommige andere mijnsites zijn indertijd gebouwd door de nazi's, later onderkomen voor krijgsgevangenen, migranten en hun families etc etc



Het Canal du midi werd indertijd uitgegraven om het transport van goederen tussen de grote steden te bevorderen, om het verschil in hoogtes van de streek te overbruggen diende men tot vier scheepsliften te bouwen naar een het Brits model van Anderton. Edwin Clark die het ingenieuze systeem van Leonardo da Vinci als voorbeeld gebruikte ontwierp de eerste hydraulische lift van het Canal, ze staat naast de Cantine.
Tegenwoordig wordt deze hoogte overbrugt door een enkele lift te Strépy-Thieu, trouwens voor fietsliefhebbers wandelaars en sporters, vanuit de Cantine tot in Strépy is het prachtig fietsen en wandelen naast het jaagpad, geheel autovrij passeert men de nu vier werkloze scheepsliften die deel maken van het Unesco Werelderfgoed.



Veel verder dan de 1e scheepslift geraakten we niet trouwens het is bijna tijd om ons klaar te maken voor het diner in de Cantine, even opfrissen in de mobie en we kunnen ondertussen voltallig aan tafel.
Vanzelfsprekend was de ontvangst weeral chaleureux, ons tafeltje prachtig gedekt in het sobere onderkomen lachte ons toe...un gin tonic, un aperitif maison etc etc, eindigen deden we met een warm gevoel, alles wat er vanaf het begin van de avond gebeurde tot aan het einde is te omschrijven als iets wat je later hopeloos opnieuw naar op zoek gaat...




Oh ja Villers nog, dat viel in het water, de abdij was onbereikbaar wegens een sportevenement VTT!
Een rede om terug gaan naar deze mooie en aparte streek.




Bedankt voor het lezen,
Liliane en Franco Gasparella
Bedankt aan het gezelschap voor jullie overdosis vriendschap.