CAMPERSITE.BE

De Lavabombe bleek dus geen echte Lavabombe, ze stond nochtans op onze verlanglijst sinds jaar en dag, ze is geologisch wel een bijzonderheid. Een beetje een ontgoocheling!
Maar eerst de heide.
Een van de weinige overnachtingen dicht bij thuis en zeker de moeite om er eens te verblijven, dit hadden we als een fietstochtje tussendoor van thuis uit kunnen doen maar het rijdend huisje was klaar om richting Moezel te gaan toen ik een vriend uitnodigde enkele kilometers verder na het vertrek om een pintje samen te drinken.
Een beter decor als Hoeve Jan in kelchterhoef kan je je niet voorstellen. De Moezel mag eventjes wachten.



Geen voorzieningen, gratis en aangeduid met het bordje P en motorhomesymbool op grasdallen op een mixparking naast de Abdijhoeve, 51°01'49.3"N 5°26'26.7"E 51.030359, 5.440745 helemaal in het groen in de buurt van Ten Haagdoornheide, een uitstekende uitvalsbasis om fietstochten te doen en de heide te bekijken. Ze bloeit trouwens tot ongeveer midden september, de tijd dringt zich aan dus om de heide in al haar kleurenpracht te gaan bewonderen met de fiets of zelfs te voet en wat is er beter dan ons prachtig aangelegde Limburgse fietspaden, ze liggen dwars doorheen het landschap.



We blijven rond knooppunt 75 richting 74, vertrokken zijn we vanaf de parking aan de Abdijhoeve, aan onze rechterkant het gebied dat bekend staat als Ten Haagdoornheide en De Teut wat verderop.



We zitten nu midden in de heide als we een veerooster oversteken, links en rechts een glooiend gebied met bloeiende heide, wat berken, dennen en sparren, vroeger kon je hier zelfs met de auto rijden, gelukkig is dat nu verleden tijd en zijn we volledig afgescheiden van de gemotoriseerde wereld, het is de moeite om even het geasfalteerde fietspad te verlaten en wat zandwegeltjes in te slaan.



Richting 317 oftewel bekend als De Plas kom je voorbij de voormalige Hoeve Mieneke, een oude hoeve nu ten prooi aan verval, er is wel nog hoop, tegen 2018 zou ze volledig in haar glorie herstelt moeten zijn, vroeger lang geleden maakte ze deel uit van een recreatiegebied, als kind gingen we er frietjes eten voor 3 of 5 frank... ietwat later roeibootjes huren met mijn lief...



46 jaar geleden is het dat we hier nog hand in hand wandelden, er is niets veranderd ondertussen, we wandelen er even graag en niet altijd hand in hand, er moeten nog wat fotootjes genomen worden.
Dit zijn dan momenten waarbij er kan gedagdroomd worden, plannen bespreken, mogelijke nieuwe plaatsen bezoeken, babbelen over de kleinkinderen, van alles en nog wat, de vrolijke dingen voornamelijk...



Binnenkort kan je hier in de herfst aan de paddenstoelenwandeling deelnemen, kastanjes rapen in de kastanjedreef. Hopelijk zal het dan ook een weekendje Kelchterhoef worden in herfstkleuren.



De avond verliep als gewoonlijk zeer gemoedelijk met onze afspraak, ze vloog voorbij. De nacht ook, pikkedonker en zeer stil. Zalig!

GRAACH 6-7/9
Er is plaats zat op de camperplaats Sun Park te Graach nabij Bernkastel-Kues, we hebben doelbewust de wijnfeesten van het weekend vermeden, ik hou steeds minder van weinfesten und zustanden, we proberen ze zoveel mogelijk te ontwijken als we met ons tweetjes weg zijn, iets anders is het meedoen aan zo festiviteiten met een plezant groepje.
De bedoeling is de Maare-Mosel-Radweg te "befietsen", in combinatie met weinfesten is dat niet ideaal. We gaan meteen naar het VVV te Bernkastel-Kues om onder andere het centrum te bezoeken en om een plaatsje voor onze fietsen op de aanhanger van de bus te reserveren, kosten 7.5€.
We mogen net de laatste plaatsen morgen bezetten om 12h 16', dat is een beetje balen maar er is geen alternatief, tenzij ' s morgens om 06h en dat is net dat tikkeltje te vroeg in de ochtend.



Dat het steeds druk is in Bernkastel-Kues is evident, zelfs dichters halen toeschouwers, van Duitse poëzie of proza ken ik totaal niets maar ongewild blijf je eventjes naar de klanken, het spel van woorden en zinnen luisteren samen met de echte liefhebbers of verstaanders, ik doe geïnteresseerd mee...het is een kunst.
Bij Molitor een wijnbouwer uit Piesport met zaak in Bernkastel ter hoogte van de Markt kon ik wel mee, het proeven van zijn wijntjes was geen probleem en toch hielden wij ons bij het proeven van maximum vier wijntjes.
Zijn Alte Reben O, Pinot Noir en Blanc waren voortreffelijk met uiteraard bijhorende prijsklasse, tussen de 10 en de 20€...soms met de nadruk op soms is een prijskaartje een indicatie, deze Moezelwijntjes konden we wel smaken.



Tevreden met de aangekochte wijntjes en de geboekte afspraak voor ons fietsen op de bus restte ons nog een smaakvol Italiaans ijsje proeven bij een of andere gelateria, het verbaasd mij steeds dat de meeste ijsmakers uit Noord-Italië afkomstig zijn en nog meer dat dit mijn eerste ijsje was dit jaar, limone e fragola bij Eiscafe Bressanone, het afluisteren van hun zangerig dialect is ondertussen een sport geworden om de streek van afkomst te herkennen. Deze was een makkie, niet als er Dolomiti als uithangbord staat, de streek is dan wat uitgebreider, of Lido dan zit je overal te zoeken.
Nog verbazingwekkender vandaag onze tafel en stoelen staan voor de eerste maal buiten naast de camper, de moezel doet blijkbaar iets aan mijn gemoed.



Woensdag dag 2 Graach, we ontbijten voldoende deze ochtend tegen mijn gewoonte in op aanraden van mijn wederhelft, anders is het enkel een koffie en vergeet ik het ontbijt. Boterhammetjes voor onderweg zijn ook klaar.
We hebben nog enkele uren te verdoen eer dat we bij het Forum aan de bushalte te Kues moeten zijn, we doen de verplichte wandeling in en om Graach. Kerk, kaarsje branden...druifjes pikken en keuren. Net niet rijp genoeg, binnen een dag of tien zal het wel gaan gebeuren.



De MMR of de Maare-Mosel-Radweg is in het kort een voormalige treinroute nu omgetoverd tot fietsroute dat loopt door het Vulkaan-Eifelgebied vanaf Daun op een 400-tal meters hoogte naar beneden tot aan de Moezel met een dalingspercentage van min of meer 3%.
Onderweg fietst men door een gevarieerd landschap, door bossen, naast boerderijen en velden, over viaducten en door tunnels, af en toe een helling, meestal bergaf maar niet te onderschatten. Dit alles in een volledig van het verkeer afgescheiden fietspad.



Dit parcour afleggen deden we ooit vanuit Kesten heen en terug met een afstand van ongeveer 122 km, nu nemen we het wat makkelijker en laten ons voeren tot boven om dan naar beneden te sjezen...57 km plus een 10-tal tot Bernkastel.
Stipt om 12h 16' stopt de bus aan het Forum, er zijn al groepen van vijf gevormd om de busrit te betalen, per groep van vijf betaald men 25€, individueel kost het 11€. Met de besparing in het vooruitzicht zit iedereen aan elkaar te vragen om samen een groep te vormen, we komen bij de gesprekken ook te weten dat voor de meesten deze rit van 57 km vanaf Daun tot aan Lieser bij de Moezel de eerste maal is, dan nog met E-bikes.
Wij rijden puur.



Een kleine nadeel maar dat weegt niet op tegen hetgeen men aan fietsplezier terugkrijgt is de lange busrit, dik 1h 40' dokkeren we richting Eifel in een bochtig parcour met een buschauffeur dat zich vermoed ik Sebastian Vettel waande.
De duurtijd van de rit overbrugde ik door met na het eten van onze boterhammetjes aan de halte en het uitdrinken van mijn 33cl met wijn gevulde plastic flesje bijna het ganse traject te knikkebollen in de bus. Zen en geheel relaxt.
In Wittlich op 4/5e van de fietstocht deden we ons tegoed aan een coupe met bosvruchten bij Il Moro, de opgebruikte calorieën moesten aangevuld worden, het gevolg daarvan was dat we van 14h 30' het begin van onze fietstocht tot 19h en nog wat minuten op de fiets gezeten hebben.

ERNST 8-9/9
Donderdag dag 1 Ernst.
We betalen meteen net als in Graach voor 2 dagen aan de Mosella Schinkenstube, als ik dit niet doe ben ik 's anderendaags al weg, ik forceer mij op die manier ter plaatse blijven.
Hier is ook net als de vorige bezochte camperplaats alles aanwezig, via facebook log ik in op het internet met verschillende likes tot gevolg...



We fietsen meteen richting Cochem, doen wat iedereen daar doet, terrasje pakken, zien en gezien worden. En we zijn gezien...door een ex collega, de wereld is klein.



Iets over de Mosella Schinkenstube, de Schinkenzaak ( slagerij, restaurant, café, rokerij, bakkerij ) is een goed draaiende bedrijf annex camperplaats, alle dagen volle bak met dinsdag een grillhaxedag, de schweinehaxen draaien dan lustig rond aan het spit, donderdag is er een grillparty met muziek, schlagers en humpa-toestanden...we passen ervoor, trouwens de muziek komt van de overkant van de straat dus...geen ontsnappen aan, we zingen lustig mee...bai de wei naast de camperplaats de steengoede bäckerei, je hoeft amper 20 meters te lopen en je hebt je verse croissant vanaf 06h !
We nemen dit alles voor lief, zen en relax is het motto, mit dem fahrrad fahren, linker of rechteroever van de Moezel ist alles egal nah!
Heerlijk geslapen de voorbije nacht met frisse temperaturen, als de zon over de heuvels komt piepen is het meteen zomers weer en nodigt ons na de korte historische dorpswandeling de fietsen te nemen, we rijden richting Bruttig-Fankel, dat lijkt ons een leuk dorpje.



Het blijft aangenaam fietsen, na Bruttig en Frankel zien we in de verte Beilstein, een pontje vaart hier tussen Ellenz en Beilstein, dat vraagt om een korte bezoek.
Het panorama vinden we prachtig, waarschijnlijk omdat we de Moezel maar eens per jaar willen bezoeken om de sleur eruit te houden.



Het kleine en zeer toeristische centrum is waarschijnlijk gekend door de ruïne van Burg-Metternich en door de voormalige karmelieter kloosterkerk de Sint-Jozefkerk, het centrum is gemoedelijk, veel smalle steegjes en restaurantjes.
Wij kwamen er tegen 11h aan, de terrasjes werden netjes klaargemaakt om de toekomende busladingen toeristen, motards, fietsers en wandelaars te ontvangen, na een korte wandeling waarbij we nog een gedenkplaat tegen een muur ontwaren met de vermelding dat hier Konrad Adenauer en Alcide de Gasperi in 1952 over de nog toekomstige Europa vergaderden, maar daarvoor komen de toeristen niet vermoed ik doen hetzelfde als iedereen...we komen voor de gezellige kleurige terrasjes en de uitnodigende menu's beschreven op borden voor de ingang van de vele restaurantjes. Het rook er overal ook lekker, we beperkten ons met een frisdrankje aan een of andere ruhige terrasse mit panoramablick.



Aan de Schinkenstube te Ernst teruggekomen profiteren we van het aanbod van de dag, dagelijks kan je er kiezen in de slagerij uit het dagmenu bestaande uit verschillende gerechten, koud of warme uit de Heiße Theke.
We hadden geen zin om met deze warmte nog te koken, het werden gyros und reist mit salat de typische Duitse keuken...

GILLENFELD dag 6.
Eindelijk is het zover, een plaats dat al heel wat jaren op mijn verlanglijstje staat, de Maare van Gillenfeld en de Lavabombe van Strohn bekijken, twee geologische bezienswaardigheden!
Daarvoor gaan we op de motorhomeparking van de camping staan grenzend aan de Pulvermaar met een schitterende uitzicht op de Eifel wat op zich al de moeite is om hier te komen.
Maar eerst de bombe, daarvoor fietsen we in een rotvaart naar beneden tot in Gillenfeld om dan richting Strohn te fietsen, we weten wat te doen bij onze terugkeer, afzien op de steile hellingen.
We staan zo goed als alleen bij een kruising dicht bij het centrum waar deze dikke 120 Ton zware rotsblok met een doormeter van 5m ligt, vol bewondering zit ik te staren naar deze te dikke uitgevallen petanquebal tot we de bordjes beginnen te lezen, dit is geen lavabombe!
Een lavabombe is als ik het zo mag omschrijven een stuk lavablok in vloeibare vorm dat hoog de lucht wordt uitgespuwd tijdens de eruptie van een vulkaan, wanneer ze letterlijk uit de krater uitgeslingert wordt krijgt ze de typische ronde vorm of soms een druppelvorm, deze ronde kegel is nooit de lucht ingeschoten maar van de helling van de krater uitgerold, daarmee de dikte en de ronde vorm...naast de met veel poeha uitgestalde dikke petanquebal staat de echte bombe, niet zo spectaculair voor de modale mens en amper een kleine 1.5 m in omvang, toch interessant genoeg om ons te boeien.



Het fietspad van Strohn naar Gillenfeld is meestal vlak en zeer mooi om te doen, ze kruist hier de MMR, de Maare -Mosel-Radweg.
Bijna kreeg ik spijt dat we dit niet bezochten bij de afdaling van dit traject want nu komt het echte werk, althans voor ons, klimmen zijn we echt niet gewend.
Het beklimmen van de uitgedoofde vulkaan nu een grote krater gevuld met water verliep niet echt vlotjes, we missen nu onze Vespa of een E-bike...over de zestig, de knieën, spieren, rug en nek, je kent dat...
We puffen uit op de camperplaats, de Pulvermaar gaan we bekijken te voet na de siësta!



De Pulvermaar is dus van vulkanische oorsprong, een krater gevuld met water, deze is daarenboven nog uniek omdat het de diepste zou zijn en de hoogst gelegen Maar in de Eifel, er zijn minstens 75 Maaren in de regio waarvan 8 echte... verder gaan we niet in details...we wandelen rond het Maar zo goed als volledig in de schaduw van de opvallend hoge vegetatie, 4 km wandelen in de koelte van de schaduw.



Laatste dag van een leuke zevendaagse trip, we ontwaken met een prachtige panorama over de Eifel, moest het zo niet verlaten zijn... ofwel toch, met een Vespa of zo zou ik het hier kunnen uithouden! In de buurt tochtjes doen naar Daun, Gerolstein en verder...



Gemünd werd onze laatste bestemming en overnachting, relatief dichtbij huis en met enigszins wat bezienswaardigheden.
Na een wandeling door het centrum en bezoek aan een snackbar met oriëntalische gerechten doen we een fietstocht naar de talsperre van de Urftsee.
Een plaatselijke biertje proeven! Even overleggen wat te doen...even later...



Bedankt voor het lezen,
Liliane en franco Gasparella.