Gewoonweg weinig doen.Tanken bij Practigas in Lommel en verder in Pelt gaan overnachten gewoon om het wohnmobilgefühl niet kwijt te spelen.
Met Pelt bedoel ik de toekomstige fusiegemeente van Neerpelt en Overpelt.
Voor mij van weinig belang, voor Liliane ook niet denk ik, twee handen op één buik.
Dat gefühl moet onderhouden worden, uitstapjes met de motorhome, al is het maar vertrekken na het werk op vrijdagavond en zondag namiddag thuis zijn.
Ja...tijdelijk ben ik bezig, mij soms afvragend waarom, iets met ego te maken denk ik of zich nog niet uitgeschreven voelen en helpen voor het goede doel...
Er is een tijd geweest dat we zelfs voor een kort weekendje naar de kust of minstens even ver ergens naartoe trokken.
Dat is voorbij, we zijn gezapiger geworden, ietsje meer ervaren, het een en ander al gezien op de bijna twintig jaar touren met een rijdend huisje.
Tanken, zoals beschreven en een kleine fietstocht in een van de leukste plekjes van Limburg.
Hoogtepunt, zaterdagvoormiddag marktdag!
Neerpelt heeft iets wat het niet meer kwijt raakt, vraag mij niet wat, een aantrekkingskracht dat niet te beschrijven is.
Quelque chose d'indéfinissable.
Bij gevolg een bezette camperplaats, geen stekje vrij...
Sommigen parkeren hun motorhome gewoon om de ganse dag naar het kanaal te turen...
Sommigen bezichtigen enkel een klein hoekje van het dorp, wij doen niets buiten dit druk bezochte deeltje bezoeken.
We zijn de enigen op de alternatieve camperplaats aan het Vclb.
Voor de ronde som van 8€ staan we hier rustig voor 2 nachten met alle voorzieningen uitgezonderd stroom.
Morgen staat er een fietstocht op de planning, eerst wat rusten.
Veel meer doen we niet en kruipen vroeg het bed in, we kunnen amper een aflevering volgen van Midsomer Murders.
Te laat om te fietsen.De zon laat lang op zich wachten deze zaterdag, de temperatuur is wel aangenaam, het is leuk slenteren door de markt en het dorp.
Marktkramers prijzen hun aardbeien aan, de asperges zijn op hun einde en dat zie je.
De aanvankelijk bleke rechte stengels lijken op knoestige kromme stompen, net mijn vingers...
Wij doen ons inkopen in de Delhaize, de Montinho Sao Miguel reserva en de Nuragico Justu gaan aan 50% van de prijs de deur uit.
Dingen die wij normaliter laten liggen wegens te duur voor ons...oh ja, de mango kost nu 1.60€, wij kopen er twee.
De asperges zijn iets duurder maar zien er rank en recht uit voor 4.99€.
De gerookte zalm en tarbot met gesmolten hoeveboter, verse kruiden en citroen passen er uitstekend bij.
We haasten ons terug naar de parking om dit alles rustig te verorberen.
Ja ja, het dorp aan de Dommel heeft veel te bieden, we staan zelfs niet meer alleen. Er worden stoelen geplaatst om plaatsen bezet te houden op de parking, hoe ver kan je gaan om een openbare plaats te bezetten.
Gelukkig zijn we iets verdraagzaam en keren we ons blikken om bij dit schouwspel.
Alle Menschen werden Brüder.
Zo staat er in Neerpelt te lezen en hopelijk hebben ze gelijk...over wat zouden we ons nog druk maken, tenzij onrecht...
We zouden aan een fietstocht beginnen, de Achelse Kluis bezichtigen, dwars door de Groote Heide, teutenhuizen bekijken, sprinten met Galloway runderen.
Ondertussen werd het al vier uur in de namiddag, moe van vanalles en nog wat, de Monthino en de Nuragico doen hun werk.
Niks gedaan...zo snel gaat een zaterdag om.
The War of the Worlds, de zaterdagavondfilm kan ons ook niet zo boeien.
We spelen ons eigen romantische film...nog steeds.
Zondag vlaai.We houden vast aan tradities, ochtendontbijt, middageten, avondmaal en vlaai op zondag namiddag.
Dat ochtendontbijt lukt mij niet zo goed...
Vlaai op zondag is ook iets van lang vervlogen tijden, tijdens onze wandeling door het wel oude maar toch mooie kerkhof van Neerpelt zagen we een bejaarde vrouw terug naar huis wandelen komende van de bakker.
We zijn nu al zolang getrouwd dat we tegen elkaar niets hoeven te zeggen...of dezelfde gesprekken voeren, ditmaal de periode dat er thuis altijd taart was op zondag.
Er moest eens bezoek komen, een zjat kaffie er bij...die stond altijd klaar bij schoonmoeder.
Wies van Rutten.
Het bosvruchtentaartje zou voor na de fietstocht dienen.
Dus toch nog fietsen? Eerst onze middagmaal, of we zijn geen mensen.
We verbeteren onze klassieke spaghetti saus, die steeds voorradig is voor de kleinkinderen weet je, met olijfolie, wat pikante pepers en look.
Dat zou te pikant zijn voor de nog jonge kleinkinderen, doen er wat verse kruiden bij zoals basilicum en poeieren dit af met grana.
Een must voor ons om een potje basilicum steeds mee te hebben, ofwel snijbloemen.
We houden ervan om wat kleur of geuren in de mobie te brengen.
Even nemen we de tijd om de motorhome binnen wat te poetsen, sinds ze thuis niet meer geparkeerd staat moeten we dit regelmatig doen bij het einde van een weekendje uit.
We volgen een deel van een route voorgesteld door een foldertje uit het infokantoor.
Ergens bij knooppunt 225 of iets dergelijks zien we een bordje met Plateaux-Hageven.
Dit roept bij ons herinneringen op, een memorabele Dommelafvaart uit de jaren tachtig van onze zoon. Van Lommel tot in Valkenswaard kanoën om met een misverstand in Eindhoven eindigen.
Wat een ervaring...
We laten onze fietsen achter bij het bezoekerscentrum de Wulp om eens te kijken waar en hoe je je kan vergissen van waterloop of weg.
We volgen het oranje parcour zegt Liliane, die is 1.5 km lang.
Toch te doen hé?
Ja schat, zeg ik...
Na een kwartier wandelen en genoten te hebben van de tropische hitte, dazen, libellen en brullende kikkers merk ik toch dat het een lange tijd duurt eer we de 1.5km rond zijn.
We zijn toch goed hé Lilianeke...
Stilte...
Fra ik heb mij vergist...het moest het gele parcour zijn.
Zo mama zo zoon, nochtans een briljante geoloog!
Missen op dezelfde plaats.
Ondertussen leren we uit bordjes her en der geplaatst dat dit een moerassig gebied is, te droog voor vissen, te nat voor koeien.
Volgens mij komt het gezegde uit deze streek:
Noch vis, noch vlees.
En passant kijken we vol bewondering naar een spektakel.
De gentiaanblauwtjes zijn hier in de meerderheid, ik krijg er geen foto van gemaakt, vliegensvlug passeren ze in groepen laag over het water en de vegetatie.
[/quote]
Oef, we zijn terecht.
We hebben zelfs geleerd over de Vliegden, de wat?
Zonder valpartijen, tekenbeten of eender door welke calamiteit te zijn getroffen keren we terug.
Bij de Passantenhaven is het gezelligheid troef.
De plaats heet nu PLACE DE L' APERO.
Wat denk je Liliane?
Is er tijd?
Un petit coin à Neerpelt.
Bedankt voor het lezen,
Liliane en Franco Gasparella.