CAMPERSITE.BE

Hét forum in verband met Motorhomes
Het is nu 28 maart 2024 19:44

Alle tijden zijn GMT [ Zomertijd ]


Forumregels


Klik hier om de forumregels te lezen.




Plaats een nieuw onderwerp Antwoord op onderwerp  [ 3 berichten ] 
Auteur Bericht
 Berichttitel: Ajò! l'Ile de Beauté en b-shrdn. Deel III, sept. okt.2019
BerichtGeplaatst: 20 nov 2018 15:44 
Online
Site Admin
Site Admin
Avatar gebruiker

Geregistreerd: 20 feb 2005 06:51
Berichten: 35305
Woonplaats: Houthalen en meestal onderweg naar...
HET VERVOLG VAN.KLIK


27 september. Ajò, b-shrdn!



Afbeelding



De sfeer is opperbest op de Moby Lines ferry.
Op een of andere manier denk ik dat het voor iedereen ook zo is, geen flauw idee waarom.
De tijd om koffie te drinken, even naar achter te kijken, het zicht op Bonifacio vervaagd...we zien Santa Teresa Gallura opduiken.
We krijgen het zoveelste bericht van onze provider met de felicitaties voor het gekozen land en de tarieven, who gives a shit!
We beloven niemand te bellen enkel bij een calamiteit.
Mijn planning zegt dat we na het ontschepen een Dettori Market moeten aandoen, een van de gekende supermarkten van Sardinië.
In vergelijking met de heenreis waar we karig waren met de aankopen wegens de overtochten, laten we ons hier even gaan.
Misschien uit vrees om bij onze eerstvolgende bestemming niets te vinden?
We vullen onze voorraad wijn aan.
De Cannonau en Vermentino zijn aanraders.
De gastronomie stand kunnen we niet links laten liggen, er ligt te veel lekkers geëtaleerd.
De lasagne gaan deze middag gewoon de oven in tijdens het aperitieven...
Bij de visstand kopen we een flinke zeebaars voor het avondeten, in de pan met veel boter...
We gaan systematisch de rayons af alsof we nog nooit een supermarkt van binnenuit gezien hebben.
De lange afwezigheid uit Italië...speelt een rol.
Dettori Market? Vergelijkbaar met de gekende betere supermarkten van bij ons.
Enkel ietsje beter.
Ja-ha!



Afbeelding



Buongiorno!
Carta ACSI?
Niet direct grenzend aan het water, niet op de Paradise pitches en niet op deze nummers zegt het meisje aan de receptie van de Camping Village Capo d'Orso te Palau, over twee dagen sluiten we.
Restaurant en winkeltje zijn nog open.
Dat weet ik, daarom dat we eerst de Capo d'Orso aandoen en verder Sardinië in wijzerzin bezichtigen, deel ik haar mee.
Palu, Porto San Paolo, Nuoro, Orgosolo, Mamoiada, het zuiden, enzovoort.
Bel giro! Zegt ze na mijn opsomming.
We zijn hier voor de beer.
Naar de Maddalena zijn er excursies, morgen vaart de boot uit om 10 h, als jullie interesse hebben...
Grazie!



Afbeelding



We slagen erin om op een verkeerde plaats te parkeren.
We slagen erin om vast te rijden, gelukkig zonder schade.
We ontdekken dat een Paradise pitch echt paradijselijk is.
We verplaatsen ons voor de derde keer wegens een foutieve genummerde Paradise plaats op het campingplannetje.
Uiteindelijk staan we goed op de tweede rij met zicht op de baai.
Waarna we plechtig, net als toen we in het huwelijk traden, beloven enkel en alleen naar elkaars instructies te luisteren en niet naar de buren!!!
Voldoen we nu aan alle voorwaarden? We doorlopen alle nummers en categorieën op het campingplannetje.
We zijn bang dat ze ons zullen wegjagen bij het vinden van een geschikte plaats.
Echt?
Niet te geloven! Nr 701 the best place ever.
Voor mij is dit even goed als een Paradise plaats.
Ik geef dit door aan de receptie.
We doen ons gekleurde polsbandjes om.
We voelen er ons meteen bij horen.
Oef! Aperol Liliana?
De pasta gaat de oven in.
De schotel is uitgericht.



Afbeelding



Costa Smeralda in het Italiaans!
Nee net niet.
Deze situeert zich tussen Porto Cervo en Olbia.
Wegens toeristische en economische redenen wordt een groot deel van het noord-oostelijk gedeelte van Sardinië beschreven als behorend aan de Costa Smeralda.
Verkeerdelijk.
We grenzen eraan maar met dezelfde karakteristieke landschappen en uitzichten.
Enkel een verschil in beurs en accommodatie.
We kijken hier evenzeer uit naar de La Maddalena- archipel, ietsje goedkoper dan vanuit de echte Smaragdkust.
En...hier hebben we de beer op wandelafstand.
L'orso in het Italiaans.



Afbeelding



De beer is op zijn mooist bij valavond verteld ons de tuinman van de Village Capo d'Orso die toevallig in de buurt passeerde.
16 h ? Jawel tijd genoeg!
Zijn accent komt mij vertrouwd over, heel gek, een Venetiaan hier?
De liefde gevolgd, een veel voorkomende uitleg.
Een uurtje wandelen...ghe vol le gambe bone.
Di là, die kant uit!



Afbeelding



Bij mijn vraag aan de ingang beneden, aan de Roccia dell'Orso oftewel de berenrots, of we tot aan de locatie kunnen komen zodat men de beer kan zien zoals op de foldertjes, antwoord men mij dat dit niet het geval zal zijn.
Voorschriften, veiligheid en si en la.
We kunnen wel in de buik van de beer en van het mooie zicht genieten.
We gaan niet flauw doen en we betalen twee toegangstickets.



Afbeelding



We klimmen via een uitgestippeld wandelpad naar boven, onderweg krijgen we wat uitleg over de fauna en flora op de Capo d'Orso door middel van bordjes.
Het uitzicht over de La Maddalena en de omringende eilanden is naarmate we de top bereiken fenomenaal.



Afbeelding



Dit zijn dan de Tafoni of vensters, in het Corsicaans of Sardisch dialect, dat ik tegenkwam in het opzoeken van bezienswaardigheden over beide eilanden.
Geërodeerde granietrotsen in allerlei vormen, grote gaten uitgehold door invloed van wind en zout.
Hier op dit hoogste punt van de landtong krijgt de gevormde rots de benaming wat hem al eeuwenlang kenmerkt.
Capo d'Orso.
Het gaat zo ver terug dat je dat kan terugvinden in Homerus Odysee.



Verplichte dolce far niente.



Ik heb gisteren de wandeling onderschat.
De waarschuwingen van Liliane in de wind geslagen.
L'Escalier du Roy d'Aragon en Capo d'Orso vragen hun tol.
Te veel hooi op de vork genomen.
Te veel trapjes genomen.
Te veel jaartjes...
Onze spieren of wat er van overschiet doen pijn, overal steken en krampen in de kuiten.
Mijn manier van stappen lijkt op die van een pinguïn.



Afbeelding



De Spiaggia del Golfo delle Saline, zo heet het stukje strand waar we nog geen twintig meter van verwijderd staan.
We kunnen hier wel een dagje nietsdoen uithouden.
De zon zien opkomen bij dageraad, de zon zien ondergaan.
Tussendoor?
Verwonderd naar de visjes kijken in de baai, je kan ze zo uitscheppen.
De was doen.
Wel of niet gebruik maken van hetgeen het restaurant te bieden heeft.
Even zonnen, even stappen.
Mediteren.



Afbeelding



Het leven in Loiri Porto San Paolo, we passen ons aan.



We rijden, naar beneden op de kaart te zien, amper een uurtje verder tot op de volgende bestemming.
Het leuke aan een korte rit is dat je niets verloren hebt van je dag.
Niets van het gevarieerde landschap mist.
Bij Olbia rijden we op de ringweg even mis, bij toeval belanden we op de kade waar we over drie weken moeten zijn.
De ferry's staan te wachten...niet op ons.
Over drie weken pas, minus twee dagen!
Het voelt net als vroeg opstaan bij vergissing, wetende dat je nog een uurtje bonus krijgt.



Afbeelding



Ondertussen zijn we in Loiri Porto San Paolo bij camping Tavolara aanbeland.
Genaamd naar het eiland Tavolara en de reden van ons bezoek hier.
We mogen kiezen uit de beschaduwde plaatsen van de camping of op een apart terrein voor campers gaan staan.
We kiezen na inspectie voor het apart terrein afgebakend met nog bloeiende oleanders op kortgeschoren gras en met enige schaduw.
We installeren ons op, naar ons mening de beste plaats, een boompje zorgt voor de ganse namiddag voor schaduw aan luifelkant.
Stoelen, tafel, bijzettafeltje, alles wordt opgesteld in een mum van tijd.
Een shuttle van de camping rijd op regelmatige tijdstippen naar het strand indien we wensen.
We gaan onze benen wat losgooien door te fietsen, ze voelen al wat beter aan dan de voorbije dag.



Afbeelding



Wat we wel aannemen, na enige overleg, is de kans om van de plaatselijke specialiteit van het restaurant te mogen proeven vanavond.
Porceddu oftewel speenvarken.
Liliane verklaard mij voor zot.
's Avonds?
Ja Liliane, enigszins gepikeerd en betweterig, die is er nu eenmaal enkel va-na-vond?
Goed dan, dat gaat wel veel zijn...merkt Liliane op.
Ik hoor haar wijze raad niet meer...
Je moet weten dat ons Lilianeke met kinderen kan omgaan.
Een tafel wordt gereserveerd, Gasparella Vandendyck.
Vanden...che?
Schrijf maar Franco!




Afbeelding



Even later staan we op het strand, de Spiaggia di Porto Taverna.
Onze camping, eens dat we er geïnstalleerd zijn is dat onze camping, beschikt er zelfs over een fietsstalling.
Mooi zo, kunnen we verder pootjebaden op het licht glooiend strand en kristalheldere water met een prachtige uitzicht op de Tavolara.
Achter ons een kleine beschermd natuurdomein en brak water.
We zien in de verte onze eerste flamingo's op Sardinië.
En de eerste vrij geparkeerde motorhomes.



Campari soda, pescheria friggitoria en leuke babbels.



Liliane heeft al-tijd gelijk.
Ik kreeg mijn speenvarkentje met aardappeltjes uit de oven gisterenavond niet helemaal op.
Sappig met een crispy skin en een snuitje dat mij voortdurend aankeek.
Eet mij...eet mij.
Het snuitje met oren, het staartje en de crispy skin liet ik staan.
Mijn bovenste broekknoop moest los, de riem twee gaten losser gegespt.
Alles meer dan rijkelijk doorgespoeld met een cannonau van de streek.
De caffè corretto hoorde er ook bij.
Grappa om alles te verbranden.
Een briefje van vijftig was voldoende voor ons tweetjes.
Ik trap steeds in de val waarvoor Liliane mij herhaaldelijk voor waarschuwt.
Hoe goedkoper hoe meer ik mij laat gaan.
Geen spijt, het was lekker en goedkoop.
Vandaag is het zondag en doen we rustig aan, karig en gezond, beloof ik.
Marktdag in Porto San Paolo.



Afbeelding



Het is maar twee kilometer fietsen om tot aan de ingang van het dorp Porto San Paolo te geraken.
Iets verder de kleine haven en een leuk baaitje.
Het dorp is buiten de langgerekte hoofdstraat nog vrij nieuw met een architectuur dat ik niet kan plaatsen.
Nieuwe wijken en vrijstaande villaatjes met een ongedefinieerde stijl, alles in pastelkleuren geverfd.
Gericht op de verhuur of als tweede woning aan zee, zien we af en toe op bordjes.
Gelukkig laagbouw of hoogstens met een tweede verdiep.
De bouwsels lijken mij verdacht veel op de gebouwen dat je in een Outlet Village tegenkomt. Te mooi, te gemaakt, wel leuk om te zien.



Afbeelding



We zijn snel door de markt, we vinden er kraampjes met plaatselijke producten zoals olie en honing, alles voor de keuken, groenten en kaas, veel pecorino kaas.
Wat ook normaal is, het eiland is vergeven van de schapen.
Als je weiden ziet onderweg dan zie je steevast schapen en geiten, in alle soorten en kleuren.
Af en toe een echte schaaphoeder.
Lang zoeken moeten we ook niet om een gezellig terrasje te vinden.
Daar waar er veel volk te zien is.
We vragen wat de meesten net voor de middag drinken aan de ober.
Gewoon om niet al te zeer verschillend te zijn met de locals.
Campari soda, ghiaccio e arancia. Zegt hij.
Per me e la signora, zeg ik.
Wat denk je Liliane, een visfiletje voor deze middag uit de viswinkel daar in het begin van het dorp?
Terwijl we met deze belangrijke dingen bezig zijn komt de ober met een assiette de charcuterie, zoals ze dat in Corsica benoemen, en leg dat op tafel.
Hier krijgen we dat gratis bij het drankje van 2.5 € .
Wat voelen we ons bekocht verleden week...



Afbeelding



Zalm? Dorade? Tonijn? Vongole of mosselen? ' t Is moeilijk kiezen.
Wat zullen we meenemen Liliane?
Een koppel voor ons besteld wat vis waarna de vishandelaar zegt dat het meteen klaar zal zijn.
Euh?
Klaar?
Si si, als je wil bakken wij dat meteen te plaatse, antwoord visman.
Daar liggen de borden, bestek en bekers.
Wijn en water in de koelkast.



Afbeelding



Ongeveer 600 gr bestaande uit zalm, tonijn, inktvisjes, inktvisringen, spiering, roodbaars, gamba's...
gaan de frituurketel in.
De Argiolas Costamolino is het enige wit wijntje uit het assortiment, maar ik zou geen andere wijn kiezen voor dit gerecht.
Begeleid met pane carasau, een Sardisch dunne broodsoort.
Het koppel dat voor ons de bestelling geplaatst heeft nodigt ons uit om een tafel samen te delen.
Waarom ook niet, altijd gezellig een babbel tijdens het eten.
Sympathiek en aangenaam in de omgang zijn de Marchesini uit Nuoro.
Het lijkt of we elkaar al lang kennen tijdens de gesprekken.
Kleinkinderen, reisroute, wereldnieuws, interesses...
Bij het afscheid nemen beloven we dat we morgen zullen bellen.



Nuoro, Orgosolo en Mamoiada.



Afbeelding



Caffè Tettamanzi is de reden van het bezoek aan Nuoro.
Vergelijkbaar met een caffetteria uit Venetië tijdens de belle époque.
Stucwerk en schilderingen tegen het plafond, spiegels tegen de muren en rood fluwelen zetels...
Dit historische pand is gelegen aan de Corso Garibaldi, laat ons zeggen het hart van Nuoro.
Door Nuoro aan te doen, maken we kennis met de Barbagia Nuorese, de bergachtige streek in het binnenland van Sardinë.
In de buurt liggen Orgosolo en Mamoiada.
We trekken daar twee dagen voor uit.
Ben ik beïnvloed door een passage in mijn pocketboek?
" Gelukkig is de stad die niets te bieden heeft " dixit D.H.Lawrence.
Prof. Marchesini zou mij dat kwalijk nemen, bellen we haar of niet?



Afbeelding



Bij Tettamanzi drinken we een campari soda en overleggen of we het aanbod aannemen om ons te laten begeleiden door Marchesini, in deze naar mijn gevoel eerder een uit de kluiten gewassen gemeente.
Natuurlijk ben ik fout en zal er voor altijd spijt van hebben.
Als Liliane het niet weet dan ik ook niet.
Ik stuur via sms de groeten naar onze toevallige kennissen van gisteren, met de melding dat we richting Orgosolo rijden.
Een leugentje, we willen ons niet opdringen.
Blijven doen we ook niet, de camperplaats is ondanks dat het veilig is volgens de carabinieri die daar een routine opdracht uitvoerden, in het geheel niet aangenaam en uitnodigend.



Afbeelding



We zijn onder de indruk van de uitleg in het Museo delle Maschere Meditterranee te Mamoiada.
Vooral de uitleg over de Mamuthones en de Issohadores maakte indruk.
Mamuthones, je bent er een, je wordt het niet.
Een sfeer van geheimzinnigheid, het gaat terug tot eeuwen geleden, heidense rituelen, absoluut geen carnaval benadrukt de gepassioneerde gids.
En voor de toeristen doen we het ook niet.
A noi non ce ne frega niente del turista, una volta all'anno siamo Mamuthones!
Eens per jaar zijn we een dag lang Mamuthones. We doen het enkel voor ons!
We blijven voor de nacht op een verlaten busparking.
Nessun problema voor de Polizia Locale.



Afbeelding



Arbatax, rode rotsen, fregola.



We genieten van het landschap dwars door de Barbagia.
Stoppen kunnen we amper, de voorzieningen om even van het landschap te genieten zijn zeer karig.
Nergens een picknick area of rustplaats.
We rijden op een hoogte van meer dan 1000 m door een ruwe en gesloten omgeving, zoals de inwoners vertelde de gids ons gisteren.
Kastanjebossen, olijfgaarden, met rotsen afgebakende weiden.
We zien de typische langharige schapen van de streek, het wol wordt gebruikt om de kledij van de Mamuthones te sieren.
Heel apart, een heel andere natuur, niet ongekend maar anders.
Net zoals het in zuidelijke gedeelte van Corsica tussen Porto Vecchio en Bonifacio moet ik tijdens de rit af en toe mijn benen tegen elkaar pitsen bij tegenliggers...smalle wegen!
We bereiken de bekende kuststreek van Ogliastra, een van de kenmerken zijn de Rode Rotsen, de attractie van Arbatax
We installeren ons daarvoor op de dicht beschaduwde ACSI camping Cigno Bianco te Tortolì, niet ver vandaan.
De uitbater helpt mee met het uitzoeken van een plaatsje met vrije satellietontvangst.
Brutta annata, zegt hij, un' estate meno calda.
Tra poco piove...
Verwonderlijk, de camping is hier nog drukbezet.
Nog verwonderlijker, veel gezinnen uit Duitsland met kleine kinderen. Herfstvakantie?
En ja, we krijgen een druilerige namiddag. Piove.
Net op tijd terug van een veel te korte fietstocht.
We rijden de camping uit om 5 km verder in een Crai onze voorraad aan te vullen.



Afbeelding



Vandaag zal het niet regenen zegt de uitbater tegen ons.
Volgens weeronline moet het nu al regenen, antwoord ik.
Mah...
Ga toch met je camper naar Arbatax, krijgen we als tip mee.
Ja, waarom ook niet?



Afbeelding



Wie van rotsformaties, van een indrukwekkende scenografie en spektakel houd moet vandaag hier zijn.
Storm op zee, metershoge golven en regenvlagen.
Gelukkig kunnen we zo goed als tegen de rotsformaties aan de haven van Arbatax parkeren.
We wachten een tijdje, een sterke wind en regen beletten ons om buiten te gaan, we wachten even, we blijven even wachten en we wachten nog even door...



Afbeelding



Tijdens de zeldzame droge en windstille ogenblikken kunnen we even buiten.
Snel neem ik wat foto's, er zijn nog anderen die eveneens van dit schouwspel komen genieten.
Het is een komen en gaan op de parking, een kiekje, een selfie en weg.
Wij blijven nog wat nagenieten in onze motorhome op de parking vlak tegen de rode granietrotsen.
Misschien goed dat het zo stormachtig is, de rotsen zijn majestueuzer met dit decor.
Apero Liliane?



Afbeelding



Een kleintje maar, we rijden meteen terug naar Tortolì om een restaurantje uit te zoeken.
Het is iets over de middag.
In de Delizie del Mare de plaatselijke fastfood restaurant met enkel visgerechten, vinden we hetgeen ons aanstaat.
Aanschuiven voor de toog, aanduiden wat je verkiest, betalen aan de kassa.
Fregola cozze e vongole, gevulde inkvis.
Low cost en lekker.
Gekozen wegens de fregola als aanbieding op het uithangbord buiten aan de ingang.
De Sardische keuken is ook een onderdeel van hetgeen we van het eiland willen leren kennen.
De Cannonau, de Vermentino, pane carasau, porceddu, fregola...dit kunnen we al afvinken uit de to eet and drink lijst.



Afbeelding



Afbeelding



Bij valavond krijgen we een bonus, het weer klaart op, we doen een laatste wandeling op een van de vele gevarieerde stranden van de Ogliastra zoals de streek hier genoemd wordt.
Rustig uitbollen van het bezoek aan Arbatax en Tortolì.
De avond brengen we uitzonderlijk door, in tegenstelling met de andere avonden, in de motorhome.
Het is nog vochtig in deze schaduwrijke camping na de regenbuien.
De tv speelt, glaasje wit glaasje rood op tafel, we dommelen in...
Morgen weeral iets nieuws.



Afbeelding



Bellavista Camper Service Villaputzu.



De naam Bellavista doet mij ongewild aan een pizza denken.
In een straat dichtbij waar wij wonen is er een afhaalpizzeria dat enkel tijdens het weekend open is.
De Bellavista is een van mijn favorieten dat op tafel verschijnt, af en toe, als we thuis zijn.
Een pizza samengesteld uit tomaat, kaas, pikante salami, paprika en gorgonzola.
De camperplaats hier in Villaputzu noemt zich Bellavista wat mooi uitzicht betekent.
Naar mijn gevoel is dat niet van toepassing voor de camperplaats hier, en over het waarom de pizza Bellavista te noemen heb ik ook het raden naar.
Alles is hier aanwezig maar heeft zijn beste tijd gehad.
Op zich is dat geen probleem, we hebben alles bij wat nodig is.



Afbeelding



Er is geen bankautomaat, er is maar één restaurant, het is vijf minuten wandelen en je bent zo in Porto Corallo.
Neem dat smalle paadje, je gaat er niet genoeg van krijgen raden de buren uit Brescia ons aan.
We komen hier al jaren, het is er rustig, maar 't is een van de mooiste plekjes.
Ik begrijp nu waarom de Bellavista!
Alles goed en wel, een geluk dat Liliane bij mij is anders ...geen zak te beleven, maar dat houd de zaak ook in evenwicht.



Afbeelding



Het wordt een luie dag, we hebben niet de behoefte om actief bezig te zijn, de zon en de aangename temperatuur doen ons kiezen voor het ledige nietsdoen.
Er is een torentje uit de zoveelste eeuw in de buurt...bwah, vandaag niet.
Zouden we toch niet naar Cagliari gaan Liliane?
Ze zeggen dat het wel de moeite is.
Zeg...er is hier echt wel niets hé?
Shhh...geniet toch effe...



Afbeelding



Si...Cagliari merita.



Dus toch.
De gesprekken met toevallige buren, gisteren en de voorbije dagen, waarbij we telkens onze rondreis beschrijven met achter Cagliari een vraagteken doet ons tenslotte besluiten om de hoofdstad van Sardinë te bezoeken.
Er is wat marge om te schuiven of een extraatje in te lassen.
Kies dan voor het Camper Cagliari Park, zegt de jongen aan de receptie van de Bellavista.
Zaterdag ben ik er ook voor de match.



Afbeelding



Van Cagliari ken ik niets behalve dat het vroeger een rol speelde als voetbalploeg in de Serie A.
Met Gigi Riva in de hoofdrol.
Ik was nog geen vijftien, we zouden nog steeds terugkeren...
Andere tijden.
We zouden nog samen veel kunnen doen, zegt de dame aan de receptie van Camper Cagliari Park ondubbelzinnig. Wat te oud?
Ik ga daar niet verder op in, de zoon red mij uit de penibele situatie.
50€ voor twee dagen voor de lengte van de camper.
Op voorhand betalen.
Moet ik komen meten?
Niet liegen.
Exact 7.28 m zeg ik verontwaardigd, krijg ik korting als ik gelijk heb?



Afbeelding



Ga eerst naar de mercato del pesce, geeft de warme en goedlachse vrouw mee.
Bello da vedere! Un quarto d'ora da qui.
De vismarkt is wat verder stappen dan een kwartier.
De Via Dante Alighieri richting overdekte markt is naast een belangrijke hoofdader in Cagliari een winkelstraat met de nodige afleiding en drukte.
Mhh... net iets voor ons.
De mix van alles en nog wat doet het hem, ik lees zelfs de namen van inwoners op de bronzen plakkaten van de grote palazzi's.
Advertentie's en straatnamen.
Bekijk de talloze Vespa's, vang hier en daar gesprekken op.
Er is de gedachte dat ik zoveel mogelijk moet opslaan om er een tijdje tegen te kunnen.



Afbeelding



De Mercato Civico bestaat uit twee delen.
De op het eerste zicht grote hal is de groenten en vlees markt.
Uitgestald een groot aanbod aan groenten, fruit en vlees.
Het speenvarkentje en het lam spelen hier de hoofdrol.
Courgette bloemen en radicchio rosso in alle vormen en grootte, in België nog niet zo bekend.
De witte radicchio is de indivia Belga oftewel witlof, mijn favoriete andijviesoort is de scarola.
Je kan het zo raden...dat gemis weeral!
Bij een standje proeven we de lokale wijn van een wijnboer.
Zijn cannonau en vermentino.
Hij vraagt amper 50 cent voor een glas...we worden er enkel vrolijker van, veel hebben we niet nodig in de voormiddag.
't Is een vlak wijntje, geschikt voor dagelijks gebruik.
Wordt in plastic flessen van 2 liter gevuld, onaantrekkelijk en niet makkelijk als gebruik in de motorhome.
We passen.
De vismarkt bevindt zich in een iets kleinere hal, we komen in een andere wereld terecht.
Van de gesproken taal tussen de verkopers versta ik niets, geen jota!
Van de uitgestalde vis...mhh...om lyrisch van te worden.
Ricci di mare! Liliane, dat moeten we nog eens eten bij een spaghetti!
Weet je nog in Taormina?
We vluchten, er is teveel te zien, de verleiding is te groot.
Je zou er alles willen kopen en van alles proeven.



Afbeelding



We eten onze middagmaal in de motorhome.
Dat bestaat uit kleine gevulde pizzaatjes als amuses en een parmigiana di melanzane gekocht uit een gastronomie stand.
Niet echt een specialiteit uit Sardinië de parmigiana, eerder een traditionele Italiaanse ovenschotel.
We geven er een Sardisch tintje aan door er cannonau bij te drinken.
Zo simpel kan het zijn.
De cannonau wordt ook mijn favoriet voor de duur van de reis.



Afbeelding



Het plannetje dat we kregen aan de receptie en de basic beschrijving in mijn pocketboekje over Cagliari, vermeld het Centro Storico, de Marina en de Città Moderna.
Waarschijnlijk zijn dat de obligate niet te missen kwartieren.
We houden het bij de Marina voor de namiddag vertrekkende uit Bonaria, de wijk waar onze camperplaats gelegen is.
Wandelen of met de bus.
Fietsen lijkt ons niet echt aangewezen in Cagliari dat zich uitstrekt op verschillende hoogtes en verschillende wijken.



Afbeelding



We wandelen de trappen af bij de 14de-eeuwse kathedraal en sanctuaire van Bonaria.
Er is twijfel of we wel of niet naar binnen zouden gaan maar wat doen we met de karige tijd?
Daarbij van hieruit hebben we een mooie uitzicht over de baai van Cagliari, rechts van ons de stad en links de Spiaggia del Poetto wat voor morgen voorbehouden is...misschien.
Helemaal beneden, vrijstaande motorhomes tussen tourcars. Gratis parking.



Afbeelding



We wandelen moeiteloos de twee kilometers tot aan de Via Roma, ze gaan snel voorbij als je telkens iets nieuws onder ogen krijgt.
De Via Roma lijkt op de grote boulevards dat je ook in een of andere Ligurische stad terugvind.
In het gedeelte tussen de haven en de Bastione St. Remy, bij de Via Roma en de Largo Carlo Felice begint de oude stad en de wirwar van straatjes.
Restaurantjes prijzen hun menu tipico, del giorno of turistico aan.
De gevels zien er oud uit, kleurrijk, af en toe een kapel, een archeologische site.
De was hoog boven op de balkons ontbreekt ook niet.
We flaneren net als de rest in de gaanderijen, daar houd het er voor vandaag mee op en via de Piazza Costituzione keren we langzaam terug naar Bonaria.
Cagliari eerste indruk?
Smaakt naar nog, twee dagen zal niet voldoende zijn, zware onderbenen en zere voeten.



Afbeelding



Cagliaritaanse uitzichten.



Ondanks de vaststelling gisteren dat het bijna een hopeloze zaak is om in Cagliari te fietsen gaan we het vandaag toch proberen.
Andere geparkeerde toeristen op de camperplaats bekijken ons als een rariteit als we onze fietsen uithalen.
Vanuit de heuvel bij de Santa Maria kathedraal van Bonaria zien we beneden iets wat op fietsers lijkt en een roze strook op de weg.
Dat is ons gisteren ontgaan...
Dove porta la pista ciclabile? Vraag ik aan enkele wielertoeristen eens aan de plezierhaven.
Lungomare, una decina di chilometri di pista.



Afbeelding



Over de Spiaggia del Poetto en de Stagno di Molentargius hebben we een summiere beschrijving, voldoende wel om onze interesse te wekken.
De voornaamste reden van het bezoek is dat we er dwars doorheen kunnen fietsen.
Dit zal de inspanningen van gisteren doen vergeten.
Info uit de eerste hand, we krijgen uitleg en begeleiding van een inwoner die dezelfde richting uitfietst.
Geheel spontaan zonder bijbedoelingen krijgen we uitleg, raadgevingen en wat we niet mogen missen.
Het valt ons op hoe bereidwillig en hulpvaardig de inwoners van dit eiland zijn.
Vooral na hun vraag van waar wij komen vertellen ze steevast een familielid te hebben in België, blijkbaar hebben ze hier ook een migratiegeschiedenis.
Trots en fier op hun streek zijn ze ook.



Afbeelding



Het gedeelte waar we nu fietsen is een voormalige zoutwinningsgebied, de grote oppervlakte naast de stad is nu natuurgebied en park.
Broedplaats voor vele vogels en foerageerplaats van roze flamingo's.
De natuur heeft het gebied na de jaren tachtig overgenomen.



Afbeelding



Hier vinden we fietsers, joggers en wandelaars.
Niet verwonderlijk dat je ze niet in de stad tegenkomt, met dit gebied als alternatief.
We zijn vertrokken vanuit Bonaria, fietsten constant op een afgescheiden fietspad, eens in het voormalige zoutwinningsgebied ging het fietspad over naar deels geasfalteerde wegjes en verharde zandwegen tot we aan de Lungomare komen.
Hier kan je eindeloos verder.
We merken hier ook vrijstaande motorhomes, voornamelijk Duitse en Franse nummerplaten.



Afbeelding



De flamingo's hebben we enkel gezien vanuit de verte.
Ongestoord zaten ze in het midden van de zoutpannen en onbereikbaar.
Zelfs voor mijn bescheiden cameraatje.
Wat ik mis is een gids.
Ik mis wat uitleg over het schijnbare roze water van sommige bassins, de geschiedenis over de zoutwinning, Cagliari.
Er is geen tijd voor enige museum, namiddag de oude stad achter het Bastione di Saint Remy met het pocketgidsje in de hand.
De vraagtekens zullen thuis wel ingevuld worden.



Afbeelding



De Bastione Saint Remy is een van de blikvangers van Cagliari, bewust hebben we dit gisteren niet bezocht wegens tijdgebrek.
We kunnen deze namiddag in alle rust genieten van de uitzichten over deze warme stad en omgeving.
De plaats om dit te doen is de Terrazza Umberto I.



Afbeelding



Op dit momenteel zonovergoten terras is het zicht fenomenaal, levendige postkaarten ontplooien zich voor ons, dit gaan we zeker en vast vieren op het enige trendy terras op de piazza.
Ik moet toegeven dat men op deze strategische plaats bijna Corsicaanse prijzen hanteerd.
We passen en doen het wel elders.




Afbeelding



Wat verderop is de bovenstad bijna toeristenvrij, enkel palazzi's, musea en chiese waarvan de belangrijkste de Cattedrale di Santa Maria Assunta e Santa Cecilia is.
Een hele opgave om dit te schrijven, maar desalniettemin de moeite om dit te aanschouwen.



Afbeelding



Dit was Cagliari onvoorzien met een vraagteken achter de planning.
Verrassend aangenaam en warm.
't Is maar een deeltje wat we bezochten en verdient meer als twee dagen.
Om het met de woorden van de mensen die ons raad gaven te omschrijven:
Si...merita.
Af en toe moet er vertrouwen zijn.



Halfweg Sardinië, het zuidelijkste puntje.



We komen aan in Pula op een ACSI camping.
Zo goed als volzet te wijten aan het weekend en oogt wat sjofel.
We krijgen zelfs geen gekleurde bandjes om de polsen, daar staat dan wel tegenover dat we op eender welke plaats van de camping mogen staan.
Zelfs verplaatsen als de Italianen namiddag vertrekken zegt een medewerker.
Hier moet ik voor de eerste keer de lnb van onze satellietschotel aanpassen, een beetje naar twee uur draaien voor een betere ontvangst.
We bevinden ons zo goed als op het zuidelijkste punt van Sardinië, gekend om haar stranden en archeologische site Nora, de reden van ons bezoek.
Na wat overleg vinden we een stekje dat ons aanstaat.
De wasdraad wordt gespannen, de wasmachine gevuld.



Afbeelding



Veel tijd blijft er niet over vandaag, we zijn minstens twee uren zoet met de was van een week.
Eens kijken of de gerenommeerde stranden hier echt zo mooi zijn als men beschrijft.
Tussen de camping en de zee loopt er een geasfalteerde weg die ik tijdens mijn voorbereiding via street view als eens onderzocht.
Ideaal om er te fietsen en de resterende tijd aangenaam in te vullen.



Afbeelding



Dit stukje weg heet Via Flumendosa net als de camping, waarom de camping en de weg genaamd is naar een meer en rivier uit de Barbagia, midden Sardinië, weet ik niet.
De rivier mondt uit in de buurt van Villaputzu dat we eerder al bezochten...camperservice Bellavista.
Veel kopbrekens bezorgt ons dit niet, het zal een mysterie blijven.
Ondertussen genieten we van het zalig fietsweer.
We zouden naar het befaamde strand van Chia fietsen...



Afbeelding



We zouden.
Een 18e eeuwse toren en de suggestieve Cala d'Ostia trok onze aandacht, de behoefte om één van de mooiste stranden te gaan bekijken was weg.
We blijven in de buurt fietsen.
Fra!
Ik zie rook op de camping!
Een houtoven wordt aangestoken...wedden?
Yeah, op geen 100 m van de motorhome.
De bestelling wordt geplaatst.
De lekkerste pizza van't eiland.



Tussen Libanon en Spanje, b-shrdn, de onthulling.



Men raad ons af om met de fiets naar Pula te rijden, te gevaarlijk!
Trouwens de bus stopt hier voor de ingang, om 10h.
Voor 1 € ben je in Pula en daar wacht de shuttledienst van de archeologische site.
Oooooh, we eten rustig onze croissant en nippen aan de espresso, tijd genoeg.



Afbeelding



Enkel is er geen shuttledienst in Pula, we zijn genoodzaakt te voet te gaan.
Buiten het seizoen eens per dag, dit is men ons vergeten te zeggen.
Liliane weigert te wandelen, de heup nietwaar...
Taxi of te voet en een etentje hier in het centrum?
Ze stemt toe voor een etentje, chantage!
De twee kilometer naar Nora zijn uiteindelijk vier geworden...shhh.



Afbeelding



Enigszins gepikeerd wegens de aanwezigheid van een bus en motorhomeparking, zelfs een fietsstalling bij de archeologische site!
We moeten eerder ons buikgevoel volgen!
Soit, we zijn net op tijd om met Andrea de gids te vertrekken.
Individueel de site bezichtigen mag niet.



Afbeelding



Andrea is een professionele gids.
Schakelt moeiteloos tijdens zijn uitleg van het Engels naar het Italiaans.
Bij zijn boeiende uiteenzetting gooit hij er af en toe een grapje tussen, net voldoende om het aangenaam te houden.



Afbeelding



Zo vertelt hij ons hoe de Feniciërs, uit het huidige Libanon, handel dreven in de Middellandse Zee.
De stichting van de eerste en de oudste stad van Sardinië.
Het belang en de ligging van de havenstad Nora.
De komst van de Carthagers, de Romeinen en belangrijk hij beantwoord Liliane's vraag.
Hoe komt Sardinië aan haar naam?



Afbeelding



Dit staat te lezen op de Stèles van Nora.
De oudste Fenicische inscriptie ten westen van Libanon.
We krijgen een boeiende verhaal, af en toe vraag ik aan Liliane of ze wel begrijpt wat Andrea daar allemaal uitlegt.
No problem zegt ze in het Engels.
b-shrdn en ajò zijn geen geheim meer.
b-shrdn oftewel Sardinia o Sardegna, from o di...
Ajò als Come on, go on to... dai, avanti...


KLIK VOOR HET VERVOLG



Bedankt voor het lezen,
Lilane en Franco Gasparella.

_________________
Forumtips klik hier


Omhoog
 Profiel  
 
WAARSCHUWING

Deze thread heeft 2 replies

Je moet een geregistreerde gebruiker en/of ingelogd zijn om verdere reacties te lezen.


Registratie is eenvoudig en automatisch
Omhoog
Geef de vorige berichten weer:  Sorteer op  
Plaats een nieuw onderwerp Antwoord op onderwerp  [ 3 berichten ] 

Alle tijden zijn GMT [ Zomertijd ]


Wie is er online

Gebruikers op dit forum: Geen geregistreerde gebruikers.


Je mag geen nieuwe onderwerpen in dit forum plaatsen
Je mag niet antwoorden op een onderwerp in dit forum
Je mag je berichten in dit forum niet wijzigen
Je mag je berichten niet uit dit forum verwijderen

Ga naar:  
Powered by phpBB © 2000, 2002, 2005, 2007 phpBB Group
phpBB.nl Vertaling