CAMPERSITE.BE

Woensdag 29 juli
Deze keer bezochten we Brussel niet uit interesse, maar wegens een afspraak gemaakt bij de Ambasciata d'Italia - Cancelleria Consolare voor een nieuwe paspoort, de oude is niet meer geldig in zijn huidige vorm en vervallen, we krijgen een elektronische...nu krijgen is veelgevraagd. Betalen en hopen dat het lukt!
Afspraak is voor donderdag 30 juli 2015 om 11h via e-mail aangevraagd enkele maanden geleden, zo gaat het tegenwoordig, niks telefonisch of brief of hoe dan ook, leve de moderne tijden, zolang men online kan en een pc bezit met een e-mail...dat beloofd.
Goed op tijd begeven we ons woensdagnamiddag naar de camperplaats beschreven in een vorige reisverslag over Brussel.
Alles is nog steeds onveranderd tov ons laatste verblijf daar, men dient er ook via afspraak een plaats te bespreken en onder dezelfde voorwaarden, lees prijs als toen.
Veel tijd is er niet vandaag na aankomst, we doen een wandeling door de gekleurde Gentse Steenweg of beter gekend als de Chaussée de Gand, de vele winkels hier zijn zuiders getint, letterlijk en figuurlijk.
Namen als Le roi du divan Marocain, of maropain, Fouad fruits et legumes en boucherie halal, 1000 et 1 tapis prijken op de gevels...ooit netjes geweest, nu met een zuiderse slag verfraaid, niet minder mooi schrijf ik voorzichtig maar anders.
We lopen er snel door we kennen het al van ons vorige bezoek, in de Rue Dansaert wandelen we verder in een wat hippere trendy wijk met statige gebouwen uit het begin van de 20e eeuw, aan het gelijkvloer vinden we wat ontwerperswinkels gaande van kleding tot juwelen, schoenen en nog wat andere modieuze spulletjes, hier en daar kan je nog een prachtige art nouveau gevel onderscheiden tussen de andere uit de fifties en sixties-bouwwoede opgetrokken niks zeggende gevallen en met wat moeite ook nog andere interessante weetjes ontdekken.

We zien wel hoever we geraken en dat is de hoek om tot aan de Graanmarkt.
Deze plaats is even levendig als de Unter den Linden allee in Berlijn, natuurlijk minder lang maar niet minder gezellig, enkele horecazaken hebben hier de plaats onder elkaar verdeeld en de tafeltjes en stoeltjes netjes onder de hoge bomen geplaatst, je kan er in een beschaduwde fraaie en prettige omgeving van een of andere drankje genieten, nu beschaduwd was dat wel, het was bewolk deze woensdag maar genieten doen we evenzeer.
We bezoeken de Sint-Katelijnekerk en in het verlengde daarvan de Quai au Bois à Brûler of de Brandhoutkaai wat ooit een waterbekken geweest is.
Hier vind men naast elkaar restaurants, enotheken, crèmeries, chocolatiers, het beste van alles is hier te verkrijgen...lijkt het of wil men ons doen geloven, men doet er alleszins de moeite voor, een leuke quartier of ten minste een toeristische trekpleister is het wel.
Een ommegang en een wit wijntje zijn er naar Brusselse normen net te betalen en dat liet ons bewust intenser genieten van het drankje. Slowdrinking is een must.

Donderdag 30 juli
Voor de allereerste keer gaan we fietsen door Brussel we moeten in de Livornostraat zijn dat parallel aan de Louizalaan te vinden is op de kaart. De namen ga ik nu niet meer in de twee landstalen vernoemen zoals je ze daar overal ziet, het verslag zou eens zo lang worden.
In mijn hoofd staat de kaart geprent, eens aan het kanaal van Charleroi-Brussel gewoon de kleine ring volgen tot ongeveer ten zuiden van de ring, daar ergens vinden we het wel.
We krijgen een fietspad onder de voeten de naam fietspad niet waardig, ze is er wel maar in grootsteden weet je wel hoe dat gaat, over dorpels en stoepen, over kasseien en tramlijnen, soms is ze er niet, soms via omleidingen plots terug tevoorschijn maar...hey we zijn er geraakt.
Op tijd en een uur te vroeg! 4km gefietst met ogen in je rug en zijwaarts, laverend tussen leveranciers, vuilkarren, op fietspaden geparkeerde voertuigen, glas, spoorrails en grote kruispunten waar je niet weet waar je als fietser moet zijn, met een kloppend hart van 120 slagen en nog...oh leve de Limburgse fietspaden...
Van de portier mag ik de bewaakte parking niet binnen met onze fietsen, ze mogen in de inkomhal blijven staan, maar ik ben wel geen bewaker hé zegt hij nog, pf...wat staat die daar te doen denk ik dan?
We mogen het gebouw binnen ondanks dat we een uur te vroeg zijn, wie weet mag je door als er niemand voor je is zegt de overenthousiaste portier ...daar gaan we weer met dat Italiaans voor-gekruip, de lange rijen die ik telkens vroeger opmerkte in het Consulaat zijn er gelukkig niet meer, oef men heeft het een en ander verbeterd. Leve het internet!
Of toch niet , solo cash niente carta credito staat aan het loket, passaporto 116€.
Ik vraag mij af of ze van goud gemaakt zijn, slik, snel even mijn geld natellen, ik kom er net!
De strenge regels over hoe men een pasfoto correct mag aanbieden zijn ook niet van de poes, een dertigtal afbeeldingen van goede en correcte afbeeldingen tov de afgekeurde van foto's met brildragers doen mij twijfelen.
Heb ik de zware kader die met een rode kruis doorstreept is te zien op het 5e voorbeeld? Of is dat de 25e van rechts die met dat middelzware kader die net binnen de normen het gezicht niet te fel ontsiert?
Geen nood, men heeft zelfs een fotoautomaat in het consulaat en wat dacht je? De instructies zijn zelfs in het Italiaans.
Allora signor Gasparella indice destro, indice sinistro ( de vingerafdrukken ) en weg is de man achter het loket.
Na een tijd komt hij terug met een streng en bedrukt gezicht.
Signor Franco abbiamo un problema...
Lap daar heb je het weer, altijd problemen...
Wij zijn een deel van je naam kwijt in je gemeente te Altavilla Vicentina na controle, je kan de procedure inzetten om dat te corrigeren maar dat duurt enige tijd...
Hoe? Wat? Naam kwijt?
Giuseppe je tweede naam zit niet meer in het bestand in het bevolkingsregister en als je die terug wil moet je een procedure volgen...anders behoud je alleen Franco Gasparella zonder de Giuseppe zegt de man. Ik slaak een kreet van verluchting, oh alleen maar de naam verloren! Ik dacht aan een levenslange reisverbod of zo iets in die richting, of erger een verplichte Belgische naturalisatieaanvraag.
Ik:-We vergeten de Giuseppe.
Hij:-Paspoort is klaar over 14 dagen.
Ik weeral:-Kunnen jullie mij de paspoort opsturen?
Hij:-Nee! Persoonlijk ophalen!
Ik:-Andere vraag, weten jullie toevallig of ik om Rusland binnen te mogen een uitnodiging moet hebben?
Hij:-Voor die vragen moet je bij de Russische ambassade zijn! Tot over 14 dagen voor je paspoort of later mag ook...
Ik:-Ahhh...Fuck ik ben mijn naam kwijt zeg ik tegen mezelf.
Ondertussen zijn er mensen geweigerd aan het loket wegens, geen documenten genoeg bij, geen afspraak via e-mail, documenten verloren zonder aangifte etc. etc .
Hij:-Le regole sono regole e sono per tutti!
Buiten hier! Ik heb mijn paspoort over twee weken!
De 4 kilometers terug naar de motorhome gaan vlotter dan de heenreis, het is ook bergaf nu, de Hallepoort vergeet ik te fotograferen door de drukte en de aandacht voor de goed aangelegde fietspaden, in een snelvaart zijn we terug.
We eten wat in onze mobie van het brood van boulangerie patisserie Agadir en die mag er zijn, we zijn benieuwd hoe de koekjes gaan smaken maar dat is voor vanavond, wat zoetigheid voor de film. Ondertussen worden er op de camperplaats ook mensen geweigerd, geen reservatie... de buienradar geeft aan dat het tot 15h droog blijft, we besluiten dan maar na het eten te voet en gewapend met paraplu's door Sint-Jans-Molenbeek te wandelen tot aan de Basiliek van Koekelberg.
Het is marktdag, bij ons had je in Heusden-Zolder iedere quinzaine ook een markt, een multiculturele markt heet dat nu, of met de jaren is ze zo geëvolueerd, wij noemen dat in de volksmond de Turkenmarkt. Allez, niet zo luidop en specifiek onder ons gesproken. Deze markt slaat alles, zo een chaos heb ik nooit gezien, schreeuwende mensen , ruziemakende mensen, nog rijdende bestelwagens tussen de rijen kramen, nog nooit geziene producten en veel fruit, fruit en groenten waarvan de versheid ver overschreden is is nu bio geworden.
De sfeer is niet naar mijn zin, ik ben nochtans veel gewend, we maken ons snel uit de voeten. De wandeling van bijna 3 km duurde nog geen uur, van de regen nog steeds geen spoor, de zon komt zelfs af en toe eens piepen.

De Nationale Basiliek van het Heilig Hart zo noemt de kerk dat je van kilometers ver al kunt zien vanuit de Boulevard Leopold II is imposant en prachtig maar eens binnen vonden we het nogal een vrij somber gebouw, groots en indrukwekkend, blijkbaar is dat de vijfde langste kerk ter wereld lezen we achteraf. Wij zijn niet de enige toeristen om deze kerk te bewonderen, buiten stopt een Weinsberg op een plaats dat je zou denken waar gaat die nu staan?
Ts ts... toeristen zie je overal, mijn mond viel open van verbazing en amusement tegelijkertijd, zes personen met een klein kindje in een Weinsberg van de grootte als de onze ongeveer komen er uitgestapt. Drie ervan droegen een zwarte niqab. De wereld evolueert, bijna wou ik hun over zwerfautosite vertellen en over overgewicht maar de taal zou alleszins een barrière geweest zijn, ze kwamen uit D.
Selfies nemen ze voor de ingang van de Kathedraal, ze lopen allemaal met een stick rond, niet alleen de Aziaten en jeugdigen de plaatselijke bevolking ook.
Ik snap niet dat men een foto trekt met je eigen gezicht als voorgrond, het interessante voor zover het ingekaderde interessant is verdwijnt in het niets.
Ondertussen heeft de buienradar gelijk, het regent nu, tien minuten later dan voorspeld.
Vrijdag 31 juli
Wakker met een stralend zonnetje, we ontbijten rijkelijk ( Liliane iets anders, een yogurt voor de lijn of zo ) in de eetzaal van de jeugdherberg net als gisteren met wit en donker brood, een eitje, schijfje vlees van een onbekende diersoort, abrikozen en rode vruchten confituur, kaas, boter, choco en kwatta net als gisteren, koffie, thee en fruitsap, de choco en de kwatta verdwijnen in mijn zak, dat is voor onze noodrantsoen of voor de kleinkinderen.
Dit komt goed van pas als we de komende week onze kleinkinderen moeten opvangen voor een week, het ontbijt hebben we terug verdient dit geheel terzijde.
Het Atomium en het Jubelpark vandaag! We hebben een ganse dag om hetgeen we tijdens het vorige bezoek niet gezien hebben te bezichtigen.

De fietstocht begint via het kanaal in oostelijke richting naast Het Klein Kasteeltje, gek genoeg op een volledige afgescheiden fietspad naast bedrijven en terreinen die nu een onduidelijke bestemming hebben, veel graffiti en kleurrijke toestanden, partyboten en speelveldjes, de mix van lelijke gebouwen, krotten en opgestapeld materiaal of afval geeft alleen mooie beelden op voor de liefhebbers van fotografie. Dit laat me weeral wat aan Berlijn denken, alleen met het verschil dat ze het daar grundlicher aanpakken.
We slaan nu links de Koninginnelaan in, het fietspad is weg en zijn verplicht om tussen tramsporen te fietsen, niet alleen de rails maken het moeilijk fietsen ook de daar tussen slecht liggende kasseien.
Onze oren zijn gespitst op iedere belgeluid van een tram, klaar om de stoep op te vluchten...het hartje slaat hier weer tilt!
Eindelijk kunnen we er af ter hoogte van Laken, wat een mooie kerk en omgeving!

De bordjes geven de bezienswaardigheden weer, we nemen de gelegenheid te baat om het Memoriaal van Koningin Astrid gelegen naast de Kerk Onze-Lieve-Vrouw van Laken te bekijken en het kerkhof te bezoeken.
Geen fietsen en geen foto's zegt de portier, hij ziet onze teleurstelling, snel vite, stoempen de fiets, zegt hij nog enneuh... iek hep niks gezeen hé...merci, merci zeggen wij tweemaal nederig.
Wij maken ons met de fietsen in de hand zo klein mogelijk, flankeren te voet de monumentale graven naast de omheining en komen tot aan de Denker van Rodin één van de afgietsels van het bekende bronzen beeld van Auguste Rodin dat daar als grafmonument dienst doet.
Prachtige kerkhof dat aan Père Lachaise doet denken, zeker even mooi zo niet mooier!

Onze route vervolgt in licht stijgende lijn op het fietspad naast het Koninklijk Paleis, we stoppen even op het Vorstenhuisplein, van hieruit heb je een weidse uitzicht over Brussel en omstreken, het mooie weer maakt het nog prachtiger, wat een groot park!
Vruchteloos zoeken we naar de ingang van de Koninklijke serres en ontdekken dat ze nu gesloten zijn, jammer misschien een reden om ervoor terug te komen.
Wat verder staan we stil in bewondering van het Chinees Paviljoen en de Japanse Toren, je krijgt meteen zin om het gerecht nr 54 te bestellen met zoetzure saus...indrukwekkend.

We suizen vanaf het Leopold I monument in vliegende vaart naar beneden tot aan het Eeuwfeestlaan waar je het Atomium kan bewonderen, het is er al druk, hier en daar zijdelings van deze laan merk ik motorhomes.

Bon de bollen, net als in Pisa kronkelen toeristen zich in alle bochten en houdingen om de bollen te ...ondersteunen, tussen duim en wijsvinger te vatten, te koppen en te sjotten, veel geluk met de houdingen, met bollen kan je meer doen blijkbaar, onder andere grappige toestanden uitbeelden.
Onze doel hebben wij bereikt voor de voormiddag. Aperitieven doen we op het terrasje van de bruine kroeg De Walvis ter hoogte van de Vlaamse Poort aan democratische prijzen.
Om het Jubelpark te bereiken nemen we een andere weg, we dwarsen de stad met de fiets, de Anspachlaan is nu autovrij op het eerste zicht een pluspunt, fietsen door de Grote Markt het mooiste plein van Europa, hum , hum...bergop via de Wetstraat, passeren het Berlaymont gebouw hoofdkantoor van Europese Commissie, we zijn er!

De Quadriga in Braunschweig is de grootste, deze op de triomfboog in het Jubelpark moet er niet voor onderdoen, ze is zelfs indrukwekkender dan die van de Branderburger Tor naar mijn bescheiden mening.
Leopold II mag nog steeds trost zijn voor het ontwerp. We vergapen ons aan de gebouwen en beelden, nu wordt het moeilijk kiezen, welk museum gaan we bezichtigen?
Van de portier van Autoworld mag ik onze fietsen binnen stallen in een bijgebouwtje dat dienst doet voor de poetsploeg, de keuze is gemaakt voor een seniorenprijs van 7€ mogen we binnen, het is geleden van mijn kindertijd dat ik de collectie (toen nog niet zo uitgebreid) gezien had.
Ze was in Kelchterhoef te Houthalen ondergebracht vertel ik niet zonder enige fierheid, dat gaf ik nog mee aan de portier, dat wist hij niet.
Zelfs Houthalen wist hij niet liggen.

Minerva's, Jags, Sarolea's, RR Phantoms, BMW Isetta, driewielers, Peugeots van het eerst uur, Cadillacs, rariteiten, unieke stukken, onderdelen, zelfs een oldtimer motorhome, prehistorische elektrisch aangedreven auto's, oliën voor elke weersomstandigheden, motoren met een inhoud tot 8000 en cc, het is precies allemaal al uitgevonden en nu gewoon in een ander en modern jasje gestoken voor de commercie...boeiend en mooi om te zien, ook voor Liliane die er eerst wat weigerachtig voor stond vond hier en daar auto's die ze in haar jeugd nog gekend heeft, neen niet de oudste stukken...maar Simca's, 600tjes en Vespatjes...leuk en boeiend.
Als afsluiter van de dag fietsen we terug om even de omstreden autovrije Anspachlaan te gaan zien, ja...
Leuke initiatief, maar wat een brol aan materialen dat ze gebruikt hebben, een stad als Brussel met prachtige gebouwen en een Anspachlaan om U tegen te zeggen autovrij maken met houten banken van het genre dat je kan vinden bij Van Craenenbroek. Ze zijn zelfs beter daar.
PRULLEMANNEN, AMATEURS!!!
Ik ga mijn verontwaardiging verdrinken aan de Graanmarkt, de slechtspelende saxofonist naast mij op het plein kreeg mijn kleingeld en de opmerking in het vervolg eerst wat meer te oefenen bij het spelen.
Ik mis Giuseppe!
Bedankt voor het lezen,
Liliane en Franco Gasparella.