CAMPERSITE.BE

Vanuit Dülmen, niets te melden.







Ik vraag mij langzamerhand af of het wel nut heeft om telkens naar een plaats te rijden die we nog niet bezocht hebben.
Dülmen of all places!
Ik heb er geen enkele foto van genomen.
En ik wil ook toegeven dat er niets te zien is!
Waarom voor Dülmen kiezen dan als er vlak in de buurt aangenamere plaatsen zijn zoals Münster of Haltern am See, twee bestemmingen in de omgeving waar we ons goed bij voelden?
Euh...omdat je er dan niets over kan vertellen...tiens.
Deze plaats aan de sportvelden ligt vlak nabij de snelweg, er zijn geen voorzieningen en is gratis.
Ideaal als halte voor onderweg naar de Ostsee en Polen, onze eindbestemming als alles vlotjes verloopt.
Tegen het centrum aan bij een koopcentrum is er ook een mogelijkheid om te overnachten, met voorzieningen indien nodig, maar iets rumoeriger.




Aspen en boze betogers?







De Aspen heb ik nodig voor mijn generator.
Deze ochtend merk ik dat de verwarming het moeilijk heeft om te blijven draaien.
De kachel slaat af na enige tijd en de display duidt aan dat er weinig spanning is.
Merkwaardig, alles is voor het vertrek van deze reis getest en goed bevonden.
De batterijen zijn waarschijnlijk aan hun einde begonnen of zijn niet geheel geladen geweest.
De laatste trip met deze vermoed ik.
Tijd voor nieuwe?
Ik heb geen meettoestel bij...
Tijd voor Aspen, anders komen we zonder stroom te zitten.
Alles functioneert zonder enige hapering als ik onze Honda generator even aansluit.
Naar huis keren we niet, dat probleempje schuiven we op...







'Alle toegangswegen binnen de ring zullen afgesloten worden wegens een klimaatbetoging.' Meld de Duitse rundfunk.
Op dat ogenblik bevinden we ons net binnen de ring van Bremen en je raad het al...we zitten midden in een protestactie.
De snelheid van de toegangswegen richting binnenstad wordt beperkt ondanks de vier brede lanen.
We zien groepen mensen met spandoeken, borden en weet ik nog wat allemaal uit het niets toekomen.
Ze zijn begeleid door de polizei en lopen er gedisciplineerd achter.
'Pas op Fra!' Liliane schreeuwt het uit.
Een boze betoger loopt niet in de pas en werpt zich plots letterlijk voor onze motorhome.
De klootzak.
Met een gelukkig manoeuvre kan ik die gast net ontwijken en ontsnappen aan een groep nu ongecontroleerde opgehitste losgeslagen bende zondag betogers.
De sfeer is omgeslagen.
Dat gezicht vergeet ik nooit, een grimmige blik vol verwijten alsof wij de wereld verkloot hebben.
We maken ons snel uit de voeten, ik bedoel gaaaaas! Weg hier!
We belanden veilig op de Bremer Freimarkt achter het station.







Ik begrijp die zondag betogers wel.
Het is vrijdag en het is weekend, een dagje minder werken.
Als ik zo denigrerend doe daarover is het omdat we dezelfde klaplopers na de betoging uitgebreid zagen lunchen, drinken, roken op de Bremer Marktplatz.
Uiteraard geschrokken over de zelfmoordpoging, de idioot, ik ben boos!
'Save de World' op kartonnen borden en rotzooi her en der verspreid op de grond.
Leuke dag, einde van de werkweek!
Ik heb zin om mij ermee te moeien, een confrontatie aan te gaan...
Met een van de leuzen daar ben ik het helemaal mee eens 'Red de wereld, nergens anders is er bier'
Wij?
Wij zaten op het terrasje van de historische Bremer Ratskeller om trouwlustige paren te aanschouwen.
Bij de beeldengroep naast de Alte Rathaus zijn Die Bremer Stadtsmusikanten een geschikt onderwerp om wat foto's te schieten.







Vergeten is het voorval van vanochtend tijdens de wandeling wat later in de Böttcherstraße, een must voor wie Bremen bezoekt.
Het 100 meter lange steegje of straatje dat van het centrum naar de Weser leidt, is sinds de oprichting tijdens de jaren dertig onveranderd gebleven.
Wie van architectuur, kunst en leuke winkeltjes houd komt hier absoluut niets te kort.
Eclectische baksteenarchitectuur, modernisme, art deco...een straatje om van te genieten!



Bakstenen.







Wederom heb ik vanochtend onze generator moeten gebruiken.
Enkele uurtjes tv kijken de avond ervoor en evenveel uurtjes aan verwarming is voldoende om de batterijen leeg te trekken.
Dus toch op?
'We beperken onze overnachtingen zonder voorzieningen', zeg ik tegen Liliane.
'Het lukt wel verder', meer tegen mijn eigen gezegd als geruststelling...
We betalen de prijs van een paar pilsjes om de parking van de messe te mogen verlaten.
Het klimaat is gered, vergeten, het is weekend.
We rijden richting Lübeck. De voorziene twee overnachtingen in Bremen wordt beperkt door één enkele.







De rit naar de camperplaats duurt amper een uurtje, hier kunnen we gebruik maken van alle voorzieningen, stroom, water, sanitair en eventueel douchen indien nodig.
Merkwaardig, dit kost exact één eurootje meer dan de parking zonder extra's dicht bij de beroemde Holstentor.
We moeten daarvoor wel 5 kilometer fietsten om dezelfde Holstentor te bereiken.
Het is mooi weer, bijna zou ik mijn shorts aangedaan hebben, ware het niet dat ik ze thuis achtergelaten heb.
We redden het klimaat daarmee, met het fietsen wel te verstaan
We trekken de stad in.
De batterijen krijgen een kans om volledig te laden.







In Lübeck is het bouwen met de baksteen verheven tot een kunst.
De Holstentor en de daarnaast gelegen Salzspeicher of opslagruimtes aan de Trave zijn overbekend.
De Mariënkirche met haar dubbele toren zijn een landmark.
We doen net als ons eerste bezoek in de Hanzestad jaren geleden min of meer dezelfde tour, ons destijds voorgesteld door het toeristisch infokantoor.
Een wandeling langs stadstuintjes en kleurrijke steegjes in combinatie met de belangrijkste bezienswaardigheden.
De drukbezochte centrale winkelstraat met de prachtige erker van de Alte Rathaus vergeten we niet, mag ook niet, het interieur van de Alte Rathaus is subliem!
Einde van deze aangename namiddag.
In plaats van betogers observeren we vandaag de weekendshoppers vanuit een terrasje aan de oevers van de Trave.
Rustig kan ook...iedereen lijkt onbezorgd en tevreden.



Bakstenen en kasseien.







Onderweg:
'Liliane!? Waar rijden die toch allemaal naartoe?
't Is zondag hé Fra, ze rijden allemaal naar huis...'
Omdat we bij iedere trip enkele dagen marge voorzien, kiezen we vandaag strategisch voor Wismar.
Enkele dagen speling als marge en onvoorziene zaken.
We zetten een van de vrij te kiezen dagen in en kiezen voor Caravan Park Westhafen Wismar.







Een der meest bezochte camperplaatsen in het noordelijk halfrond volgens mij.
Maar niet getreurd, per ongeluk gaf ik de coördinaten aan in de gps van mijn alternatieve overnachtingsplaats.
Plan B hou ik voor iedere bestemming achter de hand...
Een alternatieve plaats in Wismar is de parking aan het Tierpark, zonder voorzieningen maar op het eerste zicht ontzettend rustig.
We spotten er enkele motorhomes die waarschijnlijk de drukte van een gegeerde camperplaats vermijden!







De strategie werpt vruchten af.
Ondanks de vele kegels op de "parzellen" die op een reservering wijzen vinden we toch nog een plaatsje op de Caravan Park Westhafen Wismar.
Het voordeel om op een zondag toe te komen, je ziet of merkt meteen wie zich klaarmaakt om te vertrekken om naar huis terug te keren.
De nog jonge werkende mensen...
Dit is nog steeds een camperplaats met een oubollig betaalsysteem, cash, alle voorzieningen aanwezig te betalen met...munten
Gelukkig hebben we onze beurs met muntstukken bij.
Het elektronisch betaalsysteem heeft hier zijn intrede nog niet gedaan.







Niet te missen te Wismar gelegen aan de Ostsee zoals hier getoond en niet noodzakelijk in die volgorde van belangrijkheid, de Markplatz en de Wasserkunst of watervoorziening uit de 16e eeuw op het marktplein en de verschillende historische gevels.
De fischbude aan de haven voor een broodje gerookte of gebakken vis.
Das Gewölbe of de overbekende gefotografeerde typische vakwerkhuis over een waterloopje.
De Mariënkirche dat sinds de oorlog zwaar geleden had blijft enkel de toren over, ze is nooit gerestaureerd.
Maar moest ik later aan Liliane vragen wat haar het meeste bijbleef ben ik zeker dat ze ongetwijfeld de kasseien zal vernoemen.
We hebben ons met de fietsen verplaatst maar...uiterst voorzichtig.
'Waarom leggen ze hier geen asfalt Fra?'
'Dan is de sfeer wel weg hé Lilianetje!'







Ochtendrituelen en statistieken.



Maandag, drieëntwintig september tweeduizend negentien heel vroeg in de ochtend voor sommigen, dag vijf van deze trip naar Rügen.
Honderdtweeëndertigste overnachting dit jaar.
Ik maak koffie en vul mijn dagboek in, dit na het nodige poetswerk om er fris uit te zien.
Een geliefde bezigheid en gewoonte van mij is vroeg opstaan, ik kan daar niets aan doen ondanks de reclamaties van Liliane om toch bij haar te blijven liggen.
Tussen zes en zeven is gewoonlijk het uur dat mijn kleine blaas zegt dat het hoogtijd is...en dan blijf ik wakker.
Ik zit daar dan maar te zitten, bic in de hand, briefjes en lijstjes na te kijken, cijfertjes, kilometers optellen en neerpennen op de linkerbladzijde van mijn grote schrift.
De rechterzijde is voorbehouden om de gebeurtenissen van de dag te noteren.
In telegramstijl wat er bezocht werd.
Gedetailleerder worden de gebeurtenissen van de voorbije dag genoteerd.
Dit neemt een klein halfuurtje in beslag, soms wat meer.
Landkaarten, en gidsen open op tafel en op de zetel.
De planning klopt, dat de gereden kilometers ook overeenkomen met mijn berekeningen.
Eerste tankbeurt, 705 km gereden, gemiddeld verbruik aan de hand van de getankte kilometers klopt ook, het geschatte budget om te tanken is ruim bemeten en komt overeen met wat ik aanvankelijk dacht.
Het is dan soms een sport om te zien onderweg hoe goedkoper of hoe duurder we getankt hebben ten opzichte van de laatste tankbeurt.
Tijdverdrijf...
Nu dat onze mobie er picobello uitziet probeer ik de ruiten en alkoof aan de buitenkant zo goed als mogelijk proper en vliegvrij te houden.
Dit is voorbehouden voor na zevenen.
De Duitse buren zijn al lang wakker dan, sommigen vertrekken al.
Tegen 8 h is er na mijn tweede koffie van de dag tijd om thee te zetten.
Verse gember en munt of een combinatie van beide gaan in het hete water.
'Morgen poes!'
'Morgen Fra!'
'Waar gaan we vandaag?'
'Rostock...'
'Lekker geslapen? Plaagt ze. We moeten nog winkelen voor vandaag!'
Ostentatief showt ze het opschrift van haar slaapkleed .
Let's stay in bed staat erop...
'Ik ga de stroomkabel oprollen...'







We bevinden ons vandaag eindelijk waar voor ons de "echte vakantie" begint.
Het is te zeggen, we zijn in onbekend gebied, de euforie stijgt ondanks de op voorhand gedane opzoekingen.
We betalen een redelijke hoge prijs in vergelijking met een gewone camperplaats om te mogen parkeren aan de Rostock Stadsthafen, maar hey...'t is de moeite.
We zijn op reis.
Nooit in Rostock geweest!
We staan aan de kade, eerste rij, zicht op de Utnerwarnow, estuarium van de Warnow en met kijk op de bootjes.







Als je de grote parking even wegdenkt is het hier heerlijk toeven.
Evenwijdig met de kade loopt er een fietspad naast cruiseschepen, historische boten, visbootjes zoals je in Wismar kan vinden, allerlei restaurantjes en trendy buildings tot aan een binnenhaventje aan de monding van de Warnow .
We zijn opgetogen door het nieuwe.
Oriëntatiepunt voor het centrum zijn de bakstenen gebouwen pal tegenover de parking waar we overnachten.
Afstand?
De tijd om vijfhonderd meter al wandelend te overbruggen of ietsje sneller met de fiets.







Tussen de Lange Straße en de Kröpeliner Straße laten we onze fietsen achter.
Dit is zowat de Stadtmitte.
Verder is het slenteren en de aangename sfeer van de stad opsnuiven.
Er is niets meer te merken van de voormalige oostblok toestanden, de gekende winkels zijn hier ook alomtegenwoordig, een overvloed aan Vapiano's, Colosseo, La Gondola en Ristorante Al Porto...mhh was Noord-Italië misschien beter geweest als trip?







Centraal in de stad zijn de Brunnen der Lebensfreude, daarachter het hoofdgebouw van Universität Rostock.
Naast de ingang staat een bord met Freier eintritt.
Te bezichtigen de collectie dieren, skeletten, insecten en meer in potjes bewaarde of ingekaderde toestanden.
Waarom niet? We stappen binnen.







Het eiland Rügen.



National Park Jasmund is een van de redenen van deze reis.
Krijtrotsen en hoge kliffen zijn een dankbaar en boeiend onderwerp.
We blijven maar een dag in Rostock omdat de Duitse rundfunk spreekt over een weersverandering.
Nog enkele dagen mooi herfstweer, 20° zonnig met kans op regen.
We kiezen voor wat zekerheid en droog weer om een krijtrotsenexpeditie te doen .
'Wat moet ik aandoen?' Is de vraag van Liliane.
'Goh...'. Wat moet ik daar op antwoorden?
'We zijn er nog niet, we zien straks wel...'
We rijden vanuit Rostock door een gebied met de benaming Mecklenburgse Schweiz, een redelijk vlak landschap.
Schweiz?
Voorbij Bergen auf Rügen verandert het landschap, van redelijk vlak naar glooiend, heuvelachtig.
Dit doet mij denken aan de 2 Caps in Normandië met bochtige wegen zoals in de Ardennen.
Bosrijk!
Bij Lohme, een gemeente met een tiental huizen, een paar honden en enkele katten zitten we plots in een open vlakte.
We parkeren op een gereserveerde plaats voor motorhomes, gescheiden van auto's en bussen.
Voor een grijze en mistige 24 september redelijk bezet maar het lijkt of we alleen zijn, zo groot is die plaats.
We zien elkaar amper.
Voor de stroom moet ik mij melden bij de receptie, de stroomzuil wordt geactiveerd na betaling.
Moet dit nu telkens anders zijn?
'Nummer noin bitte!' Zeg ik tegen de dame achter het loket.
'Tswai oiro foenfsich!'







Veel wandelaars zijn geëquipeerd zoals het hoort, trekking kledij, Indiana Jones hoed op, aangepaste schoeisel, rugzakje...het hele gamma Jack Wolfskin.
' Lange broek, blauwe vest en onze loopschoenen!' Zegt Liliane na de vertrekkers te hebben bemonstert.
We hebben iets wat er op lijkt, maar eerst onze homemade pesto met fettuccine eten.
't Is middag, tussen twaalf en één eet iedereen. Mijn leuze sinds jaar en dag!
We hebben een ganse namiddag ter beschikking en volgens het infobord neemt de korte wandeling 35 minuten in beslag tot aan Königsstuhl, het uitkijkpunt om de krijtrotsen te bewonderen.







Er is zelfs de mogelijkheid om een langer traject te kiezen, de korte is voor rolstoelpatiënten geschikt.
Nu weet ik niet of we dat letterlijk moeten nemen maar onze haperende knieën willen we niet al te veel belasten.
Een uur heen, een uur ter plaatse, een uur om terug te sukkelen...met marge berekend.







De door ons geschatte duur van de wandeling klopt.
Te wijten aan het nemen van foto's, het meermaals moeten aanpassen van de camerabelichting en her en der het ontcijferen van verschillende geplaatste infobordjes.
Volgens een daarvan is dit een van de oudste uitgestrekte beukenbossen van Duitsland.
Dit heb ik al gemerkt, Liliane haar favoriete nootje...we geraken er geen meter vooruit.
Grensstenen en stroken kasseien, een meertje, grillige bomen, omgevallen bomen, donkere stukken bos.
Tutters...maar 35 minuten wandelen?
We spreken met elkaar af als we het uitkijkpunt Viktoriasicht bereiken om dit toch maar even te testen.







'Is het nu da? Rügen, de krijtrotsen!'
Liliane slaagt erin om een euforisch moment te doden.
'Euh, ja...'
Bijna niks te zien door de mist, de hagelwitte krijtrotsen zien er wat pips uit...grijs door de mist, geen horizon te bespeuren.
'We kunnen beneden wandelen...'
'Zot, 't is donker, laat en ik moet plassen!'
'Dan gaan we enen drinken hier Am Konigsstuhl voor we terug wandelen'.
'Het ruikt hier muf'.
'Cin cin, drink maar van je Bittburger!
We zijn in Rügen.







De wandeltest.
Vergeet de 35 minuten wandelen, dit klopt weliswaar maar dat kunnen we niet echt als wandelen bestempelen.
'Oef, ammai Fra!'
Ze kan amper het strakke tempo volgen.
We hadden lekker warm in Lazise kunnen zitten'. Opper ik terug.
Gelijktijdig naar adem happend:
'Dan zouden we dit nooit gezien hebben!'



Prora de kolos en Binz.



Na de krijtrotsen heb ik voor Prora gekozen, gevolgd door Sellin en Putbus.
Met de klok mee richting zuiden.
Kap Arkona het noordelijkste punt van Rügen trekt mij niet aan als doel.
Voorziene overnachtingen twee per bestemming.
Hier in Lohme houden we het voor bekeken, een dag ontwenning of in het bos toeven is meer dan genoeg.
We melden ons aan te Binz bij de Wohnmobil-Oase Rügen, een camperplaats dat als TopPlatz gecatalogeerd staat in het gelijknamige boekje.







't Is hier allemaal goed geregeld, enkel het inschrijven duurde wat lang.
Langer zelfs dan de rit hierheen.
Gegevens van beiden invullen aan de receptie, het kiezen van een vrije plaats, terugkeren, nummer doorgeven van je standplaats, borg betalen voor de magneetkaart waarmee je alles kan bedienen zoals stroomafname, waterinname, douche nemen.
Het valt op dat door die extra service men een loopje neemt met de reële kosten.
Onder het mom dat luxe kost...
Ademen is gratis en enkele zaken die vermeld zijn op de kortingskaart door stad Binz uitgegeven.








Als alles afgehandeld is rest er nog wat tijd over om snel naar de reden van dit bezoek te fietsen.
Het KdF-Seebad Rügen of Kraft durch Freude - Seebad Rügen.
Een bouwproject uit de jaren dertig dat nooit voltooid werd.
Een beetje uitleg?
Men ging er vanuit dat arbeiders zich beter zouden ontwikkelen, sterker en gemotiveerder na een deugdelijke ontspanning...euh die leiders toch.
Een ontwerp van architekt Klotz leeftijdgenoot van Le Corbusier van wie hij de mosterd haalde voor dit complex.







Uiteindelijk verwaarloosd en zo goed als vergeten tot men dit complex is beginnen te renoveren.
Voor een deel toch.
We fietsen rond de vernieuwde blokken waarvan ik niet echt fan van ben.
Het blijven maar blokken hoe je het draait of keert.
Historisch en architecturaal wel van belang, erfgoed.







Tot mijn verbeelding spreken echter de vervallen en tot ruïne geworden blokken.
Onmogelijk om daar nog iets van te gebruiken tenzij voor wat plaatjes.
Dat deel is beveiligd met een metershoge omheining, opschriften met "Betreten des Grundstücks Verboten".
Hoe kan ik hier een foto van maken?
'We fietsen verder Liliane!'
Dieper in de duinen, het bos wordt dichter en donkerder.
Hier zijn geen werken meer bezig, er is niemand te zien.
Een zanderig pad loopt de duinen in, je kan er niet meer fietsen.
Ik stap wat verder de hoek om door hoog gras, wat achtergelaten vuil, dichte coniferen, donker...
Liliane blijft achter.







Een opening door de metershoge omheining...
'Fra!' Hoor ik Liliane roepen.
Haar bezorgdheid doet mij iets. Mijn tikker begint ook sneller te bonken.
Ik wandel door de dichte struiken tot ik toegang krijg tot het vervallen gebouw.
Wat een puinhoop.
Verwrongen metaal, losgerukte stukken beton, breuken in de welfsels...euh...zot!
De tijd om snel wat foto's te nemen en ik haast mij terug buiten.
Ik heb lang genoeg in een gevaarlijke omgeving gewerkt, weg hier.







De namiddag veranderd alles en valt dit concept in de juiste plooi.
We doen alsof we in de dertiger jaren zijn en flaneren naast beeldige in hout opgetrokken villa's.
Ostseebad Binz.
Een tiental kilometer fijn wit strandzand.
Een fraaie pier met uitzicht op indrukwekkende belle-epoque hotels.







Deze imponerende pier heet Seebrücke Binz en is bijna de langste pier van het eiland Rügen.
Dit is een van de redenen van ons bezoek.
Niet enkel dat, we zijn tijdens deze reis ook fan geworden van de zogenaamde Bäderarchitektur.
Een beetje te vergelijken als de statige huizen in De Panne.
Eclectische stijl, een mix van paviljoentjes, erkers, veranda's, torentjes, jugendstiel, houtsnijwerk...heerlijk om naar te kijken!







Deze bouwstijl gaan we steeds terugvinden gedurende de trip door dit eiland.
Wat ook de Ostsee karakteriseert zijn de strandzetels.
Strankorb noemen ze dat hier.
Dubbele en enkele zitjes zij aan zij, bij tientallen en meer netjes naast elkaar.
Hier en daar zijn er nog een aantal te bewonderen, ze worden nu opgeborgen wegens einde seizoen.







De triestige oorlogsperiode buiten beschouwing gelaten, kan je je voorstellen hoe dat het hier aan toe ging?
De eeuwwisseling tot de dertiger jaren?
Majestueuze auto's, prachtige kleren, zonovergoten dagen, streepjespak, strooien hoedje op, krulsnor, madame in Flapper-look, zigarettenspitze en parasol...
'Franz! ' Bring uns ein strandkorb und unsere picknick körbchen. Ist der riesling schön kalt?'



Ostseebad Sellin, Rasender Roland...een wolf?







Tijdens het vergaren van info over dit eiland kom ik steeds uit op Sellin, de Seebrucke, Rasender Roland, nostalgische badhuizen, duinen.
Sellin omvat dit allemaal.
We staan hier ook op een TopPlatz, even duur als de vorige, behalve dat de voorzieningen er helemaal anders uitzien als in Binz.
We malen er niet om maar uniformiteit is ver zoek in die TopPlatzen verzamelboek.
Een pissoir, een lavabo en douches in een bouwcontainer is niet echt wat je luxe kan noemen, net het nodige.
Cash aan de receptie, geen betaalkaarten.







'We blijven twee dagen toch, hé Fra?'
Soms moet men toegeven, trouwens na acht dagen is het tijd om de was te doen.
Tussen de was en het drogen in bezoeken we de Selliner See en de Räucherschiff Roland.
Iets dat op mijn verlanglijstje genoteerd staat sinds het zien van de talloze vis rokerijen, een visbroodje van hier!
Huu huu!
'Wasda? Een wolf' Roept Liliane.
'Rasende Roland Liliane, dat is voor morgen!'
We zien vanuit onze dubbelzit strandkorf een rokende pluim passeren, tuuut tuuut fluit het zwarte razende gevaarte.
Dat is het smalspoor van Putbus naar Göhren en terug, we gaan even polsen naar de tarieven.
Mah, nog geen tientje voor twee personen retour.
Nog twintig minuten en de was zal droog zijn.
Snel nog een rondje fietsen zolang het weer het toelaat.







Tweede dag Sellin, vandaag regent het.
We schakelen over naar de langzaam aan modus.
Het toiletteren duurt langer dan normaal, een winkellijstje wordt opgesteld zelfs indien het niet echt nodig is.
De Edeka ligt op nog geen 400 meter van de stelplaats.
We slenteren door de rayons, kopen typische Duitse gerechten, hammetjes en dikke plakken bauchspeck...möhren suppe en goulash verpakt in plastic worsten.... Krombacher etc
De voorraad is aangevuld, er is meer dan genoeg en de mobie is netjes, wat wil je nog meer?
We doorlopen het uurrooster van Roland.
De timing is cruciaal. Vanuit Sellin Ost om het uur en een kletske richting Göhren vertrekt der Roland.







We kopen zwei mahl een heen und zurück ticket nach Göhren en mussen an der uberseite warten volgens de ticketverkoopster.
De sporen ruiken naar olie, de regen heeft een brei gemaakt tussen de rails en dat ruikt onaangenaam naar oliën en smeer.
Opletten voor uitschuivers.
In de verte horen we een gehuil.
'De wolf!' Roept Liliane lachend.
Woe whoeeeh! Hij sist en blaast, de remmen piepen, hij stinkt geweldig naar roet en kolen.
Een treinstel zet zich op een zijspoor, de wissel gaat om, even later komt de andere wolf vanuit de tegenovergestelde richting.
We zitten letterlijk in de rook.







Rasender Roland ziet er uitstekend onderhouden uit, de stoomketel is pikzwart, het aandrijfgedeelte vuurrood, groene wagons.
Tijdens het stoppen blaast hij witte stoom, uit de schoorsteen komt een zwarte walm.
De stoker steekt zijn hoofd uit het raam en trekt nog ergens aan.
Whoe whoeee!!!Shhh, shhh!!!
De kindjes op het perron zijn opgetogen bij dat schouwspel.
'We gaan bij de niet rokers zitten'. Dringt Liliane aan.
'Vanachter in het laatste wagon, daar is minder rook'.
'Vooraan is beter'. Zeg ik.
'Net achter de loco'.
Het gevaarte zet zich in beweging na het fluitsignaal.
Ondanks het houten interieur en de harde in groene skai beklede zetels zitten we vrij comfortabel.
Het opschrift E PERICOLOSO SPORGERSI, is hier vervangen door NICHT HINAUSLEHNEN
De regen is gestopt, het is windstil, we worden tijdens de rit lichtjes door elkaar geschud, rook en stank komt via de slecht sluitende deuren en vensters naar binnen.
Heerlijk jeugdsentiment!
Ik dommel bijna in slaap...







Görhen kan je vergelijken met Sellin maar dan in het klein.
Een korte maar mooie strandpromenade, een Seebrücke niet zo lang weliswaar als die van Binz en Sellin maar niet minder aangenaam om te bewandelen.
Dezelfde typische bäderarchitektur.
Op het strand is de zachte en ritmische golfslag rustgevend.
Een geslaagde uitstap!







Lauterbach, een circus en het verdwenen kasteel.



Ik maak mij een beetje zorgen over de uitspraken na een gesprek met buren op camperplaatsen en de uitbater van de camperplaats in Sellin.
Nach Polen?
Gevolgd met de bekende graaibeweging van de handen...dan de opmerking dat er wel ook mooie plaatsen te zien zijn?







Enfin, stof om over na te denken.
We melden ons in Lauterbach aan de jachthaven, de receptioniste vraagt of we willen gebruik maken van het sanitair dat enkel werkt mits het gebruiken van een magneetkaart.
Nein danke wir habben alles, nur strom, zeg ik.
Gelukkig is dit enkel inpluggen.
Wir stehen auf die tsweulf.
Drai, sieben, sex, bé, èm, èr...aus Holzholen. Daar kan gene lach vanaf precies...
Ik heb het gehad met de magneetkaarten...
Wat een prachtplaats en omgeving.
Weg is de bäderarchitektur, in de plaats daarvan vakantiewoningen op het water, vissersbootjes en een historisch haventje.







Aangezien de bestemmingen die we in Rügen aandoen niet ver van elkaar liggen hebben we tijd na het installeren van ons huizeke om de omgeving nog voor het middagmaal te verkennen.
Restaurant Kormoran op een honderdtal meters gelegen maakt reclame over zijn goedkope knusperdünnen pizzen auf steinofen...
'Steinofen Fra, das geen houtoven!'
Verdorie, maar goed dat ik Liliane bij mij heb, bijna laten meeslepen, ze zagen er nochtans goed uit op de foto's naast de receptie.
'Kom we gaan die viswinkel binnen.'
De laatste zeven pladijzen gaan voor ons neus weg...
'We hebben onze steak nog...met rucola.' Suggereert Liliane.







De historische haven, naast de moderne jachthaven gelegen, ziet er best gezellig en rommelig uit, naast de kade ligt Räuchershiff Berta, iets verder een aantal veredelde frietkoten of restaurantjes.
Heel aantrekkelijk.
Ik krijg honger...we beperken ons met een aperitiefje bij Berta.
Eten doen we in de mobie, de zon is terug van de partij na een paar mistige en grijze dagen.
Love is terug in the air. Met andere woorden, alles is mooier...aantrekkelijker. De steak smaakt.







Lauterbach is een deelgemeente van Putbus, in Putbus kan je het circus bewonderen.
Het circus is de benaming voor de Rondellplatz, de laatste in zijn soort en staat voor een ronde plein waar verschillende wegen elkaar kruisen.
Rondom deze rotonde zijn classicistische gebouwen opgericht, volgens gevonden afbeeldingen op het net, redelijk interessant om te bekijken.
We fietsen rond die strakke rondelle met obelisk en dat is het ook, vanuit de begane grond gezien gaat dat fraaie beeld dat vanuit de lucht te zien is op het wéwéwé verloren.
Te groot.
Een beetje een tegenvaller.







Andere bezienswaardigheden zijn de oranjerie en het schlosspark.
Een ambachtsmarkt die vandaag plaats heeft is een onvoorziene aangename meevaller, daarvoor moeten we door het park begeven waar het gebeuren in de Marstall doorgaat, oftewel de paardestal.








Geen Schloss of kasteel te zien hier. Wel een bordje met de vermelding waar ooit Das Schloss zu Putbus gestaan heeft en de geschiedenis ervan.
Malte Ludolph Franz Eugen von und zu Putbus was de onfortuinlijke laatste eigenaar van het neoclassicistische kasteel, de heerschap die de landerijen in Prora schonk aan het toenmalige foute vriendenclubje.
Onder druk en vrijwillig...viel in ongenade en...je zou er bijna compassie mee hebben.
Dat stukje geschiedenis is weliswaar meteen vergeten als we de ambachtsmarkt bezoeken.



Stralsund de poort naar Rügen.







Zo wordt ze beschreven omdat ze net voor het eiland aan zee ligt.
Verbonden door twee bruggen over de zee-engte Strelasund en door mij gekozen als laatste Duitse stad eer we Polen zouden aandoen.
We kiezen voor de dichtstbijzijnde camperplaats gelegen tegen het centrum.
Dat is de Caravanstellplatz an der Rügenbrucke zo genaamd wegens de nabijheid van de hoge Rückenbrücke, een TopPlatz.







Een topmerk onder de motorhomes is Carthago, de camperplaats is voor de helft ingenomen door dit merk.
Duidelijk een treffen.
Tafeltjes met flessen en andere versnaperingen staan klaar, een bekend gegeven waar we vroeger graag aan deelnamen.
Nu is dat minder, dat lang buiten staan in de kilte en vocht bekopen we steevast.
We halen onze fietsen uit de garage en zijn weg richting centrum.
We zijn toch niet uitgenodigd met onze bescheiden Adria.







De Hanzestad is redelijk groot, de Baksteengotiek is terug in haar volle glorie aanwezig, de kasseien ook.
Het is glad door de regen en je moet opletten voor het verkeer als fietser.
Sinds de Oost-Duitser de Trabant ingeruild heeft door de luxeauto is auto koning op straat.
Ik krijg zelfs entschuldigungen van een verstrooide bestuurder, ze zijn de fietsers hier duidelijk niet gewoon.
Ongedeerd bereiken we de Hafenstraße.







In het havenkwartier is een niet te missen bezienswaardigheid het Ozeaneum museum en zeeaquarium.
De buitenkant laat mij vaag aan het Guggenheim van Bilbao museum denken.
Mooi geïntegreerd tussen de Backsteinspeicher of de bakstenen stapelhuizen met zicht op de historische haven waar het opleidingsschip en driemaster Gorch Fock voor anker ligt.
In de buurt terrasjes...gezellig!
In het centrum zijn de geschäfte op zondag open.
We zijn het beiden eens zonder maar een woord te wisselen, we blijven nog een dagje in deze bevallige stad.



Een offday.







Wat een leuke afsluiter moest worden of een aangename namiddag is bij aankomst in het centrum niets meer over.
Af en toe speelt Lime mij parten.
Of de gevolgen van Lime zelfs indien genezen.
Er blijft iets in je lichaam zitten zeggen ze.
Bij mij is dat af en toe een fringalle of de klop van de hamer.
Op, compleet uitgeput, van de kaart lastig, nors...ik ben niet netjes jegens Liliane.
Kut Lime schrijf ik in mijn dagboek.
We trekken naar Polen!







KLIK voor het vervolg



Bedankt voor het lezen
Liliane en Franco Gasparella.