Het bezoek in Blegny-mine gisteren met de kleinkinderen Arianna en Sebastian eindigde deels in MINEUR.
Het begon nochtans goed.
We daalden af tot op 30m diepte en bij de eerste halte met uitleg over luchttoevoer en verder bij het bord met mijnlampen begon Sebastian een beetje te transpireren...tot een flauwte als gevolg.
Reden? Wagenziek vermoeden wij.
Samen met hem ben ik dus terug bovengronds naar de cafetaria gaan zitten.
Arianna en oma voltooiden het bezoek.
Aan het kolenfront op 60 m diepte aan het einde van de galerij vertelde de gids dat degenen die aan het front werkten niet meer leefden...
"Heu ?" nonno ( Ikke dus ) leeft toch nog?
Ik kreeg een dikke knuffel en een tevreden lach van ons meisje.
Sebastian eindigde zijn bezoek aan Blegny met een dikke Luikse boulet met friet.
Bij de vraag waarom er geen vrouwen werkten in de ondergrond antwoorde Liliane:
" Omdat er geen vensters waren " volgens mij klopt dit niet maar wie ben ik om mijn vrouw tegen te spreken.
Ondertussen is alles oké in huize Gasparella-Vandendyck.
Oh ja...lieve mensen daar, ik kreeg de helft van de kosten terug...